Sunday, December 29, 2019

Ο πνευματικός είναι το πρόσωπο που αναζητά η ψυχή! ( Άγιος Νεκτάριος )

Η εξομολόγηση είναι το σωτήριο φάρμακο της κοινωνίας, γιατί μπορεί να διασώσει πολλές ψυχές από την απώλεια λόγω πλάνης, απρεπών αναμνήσεων και πονηρών λογισμών.

Ο πνευματικός είναι το πρόσωπο που αναζητά η ψυχή, στο οποίο εκείνος που αμάρτησε επιθυμεί να ανοίξει την καρδιά του, να εκμυστηρευτεί να φανερώσει τα τραύματα της ψυχής του, να ζητήσει θεραπεία και να ανακουφισθεί.

Ο πνευματικός είναι το ενδιάμεσο πρόσωπο που συνδέει και συσφίγγει τους δεσμούς της συγγένειας, της φιλίας και της αγάπης.

Μόνο ο πνευματικός μπορεί να συνδέσει τις ψυχές των γονέων και των παιδιών τους, τις ψυχές των συζύγων, των αδελφών και των συγγενών.

Από Το Βιβλίο Του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, “Περί Επιμελείας Ψυχής”, Των Εκδόσεων “Άθως”. Απόδοση Στα Νέα Ελληνικά Ευανθία Χατζή.

Wednesday, December 25, 2019

Είναι τα Χριστούγεννα ειδωλολατρική γιορτή; Ορθόδοξες Απαντήσεις σε αιρετικούς και...Χριστιανούς


Υπάρχουν πολλοί, που θέλουν να ονομάζονται και «Χριστιανοί», οι οποίοι αρνούνται (όσο παράξενο κι αν φαίνεται αυτό), να εορτάσουν το συγκλονιστικό γεγονός τής ενανθρωπίσεως τού Υιού και Λόγου τού Θεού, και ταυτοχρόνως το πιο χαρμόσυνο γεγονός εις την ιστορία τής ανθρωπότητος.

Μεταξύ αυτών είναι και οι επονομαζόμενοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, οι οποίοι προβάλλουν τις αντιρρήσεις τους για το εάν πρέπει να εορτάζεται το γεγονός αυτό τής ενσαρκώσεως τού Κυρίου. Καλούμεθα, λοιπόν, να δώσουμε μερικές απαντήσεις, αποδίδοντας ταυτοχρόνως και την πραγματική διάσταση αυτού τού χαρμόσυνου γεγονότος.
Θα εξετάσουμε πρώτα την ένσταση τών ακολούθων τής Σκοπιάς, ότι οι εορτές γενικά, όπως και τα Χριστούγεννα, έχουν ειδωλολατρική, δηλαδή μη Χριστιανική προέλευση. Είναι αλήθεια, ότι μπορεί να φαίνεται πως διάφορες εορτές, συμπίπτει να γίνονται σε χρόνο που παλαιά, αρχαίοι λαοί, εόρταζαν τις δικές τους εορτές. Να φαίνεται ότι αυτές οι εορτές έχουν προέλευση και σχετίζονται με ήθη, έθιμα και πράξεις ειδωλολατρίας ή παγανισμού. Είναι όμως επίσης αλήθεια, ότι υπάρχουν ένα σωρό πράγματα, τα οποία έχουν την προέλευσή τους εις τον παγανισμό και όμως τα χρησιμοποιούμε συχνά! 

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
Πολλά πράγματα τής ζωής μας έχουν εμφανώς ειδωλολατρική προέλευση. Ένα παράδειγμα είναι το ετήσιο ημερολόγιό μας! Εάν εξετάσουμε έναν-έναν τούς μήνες θα διαπιστώσουμε, ότι οι περισσότεροι έχουν ειδωλολατρική προέλευση!
Ο Ιανουάριος είναι προς τιμήν τής πιο επίσημης (διπρόσωπης) Ρωμαϊκής θεότητος, τού Ιανού. Ο Φεβρουάριος είναι ο τελευταίος μήνας τού λατινικού ημερολογίου. Κατ’ αυτόν ετελούντο εορτές και πρόσφεραν εις τούς θεούς «θερμόν άλας». Θιβρός= θερμός, το οποίο στα λατινικά είναι febris. Μάρτιος, προς τιμήν τού θεού Άρεως που στα λατινικά είναι Αrs, το οποίο, με την προσθήκη τού ευφωνικού Μ, γίνεται Mars. Απρίλιος, εκ τού λατινικού aprilius που προέρχεται από το ελληνικό Apru, δηλαδή «Αφρώ», με το οποίο ονόμαζαν οι Έλληνες Ετρούσκοι την εκ τού αφρού γεννηθήσα θεά Αφροδίτη. Μάϊος, προς τιμήν τής Μαίας, τής μητέρας τού θεού Ερμή, οι Λατίνοι ονόμασαν τον μήνα Maius, γι’ αυτό ακριβώς και σήμερα η «εορτή τής μητέρας» εορτάζεται αυτό τον μήνα. Ιούνιος, προς τιμήν τού Ιουνίου Βρούτου (Junius Brutus). Ιούλιος, προς τιμήν τού Ιουλίου Καίσαρος. Αύγουστος, προς τιμήν τού Καίσαρος Αυγούστου. Σεπτέμβριος, από τον αριθμό επτά που στα λατινικά είναι septem, διότι αρχικώς ήταν ο έβδομος μήνας και όχι ο ένατος όπως είναι σήμερα. Οκτώβριος, εκ τού οκτώ που στα λατινικά είναι octo, διότι αρχικώς ήταν ο όγδοος μήνας. Νοέμβριος, εκ τού novem το οποίο προέρχεται εκ τού εννέ(F)α, διότι αρχικώς ήταν ο ένατος μήνας. Δεκέμβριος, εκ τού decem, το οποίο προέρχεται από το ελληνικό δέκα, εφόσον αρχικώς ήταν ο δέκατος μήνας.
Πολλές φορές, ζευγάρια εορτάζουν την επέτειο τού γάμου τους. Αλλά το ίδιο συνήθιζαν να κάνουν ζευγάρια και εις την ειδωλολατρική εποχή τών αρχαίων λαών. Το ίδιο επίσης συνηθίζουν να κάνουν και οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά. Τα δαχτυλίδια στο γάμο έχουν επίσης ρίζες παγανιστικές. Μήπως πρέπει να ξεδιαλέγουμε όλα τα μικρά και μεγάλα πράγματα, για να βρούμε τί ρίζα έχει το καθένα κι έτσι να τα απορρίψουμε; Μήπως αυτό φέρνει στη μνήμη μας τούς Φαρισαίους οι οποίοι «διύλιζαν τον κώνωπα, και κατάπιναν την κάμηλο» (Ματθ. 23:24), δηλαδή «στράγγιζαν το κουνούπι (από το κρασί), αλλά κατάπιναν την καμήλα» ψάχνοντας να βρουν τί είναι καθαρό και τί είναι ακάθαρτο; Αυτός είναι ο στόχος τής Χριστιανικής μας πορείας;

Η ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ
«Εξ άλλου, το ότι απλώς οι ειδωλολάτρες μπορεί κάποτε ή σε κάποιο τόπο να χρησιμοποίησαν ένα ωρισμένο σχέδιο, αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως ότι οι αληθινοί λάτρεις πρέπει πάντοτε να το αποφεύγουν. Επί παραδείγματι, στη διακόσμησι του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ είχαν περιληφθή σχέδια από φοινικόδενδρα, ροδιές και ταύρους. Το γεγονός ότι άλλες θρησκείες μπορούσαν να πάρουν αυτά τα φυσικά πράγματα που έφτιαξε ο Θεός και να τα χρησιμοποιήσουν σαν σύμβολα στην λατρεία ειδώλων, δεν το καθιστούσε εσφαλμένο για τους αληθινούς λάτρεις να τα χρησιμοποιήσουν για διακοσμητικούς σκοπούς....Επομένως, για ποιο πράγμα πρέπει να ενδιαφέρεται κυρίως ο Χριστιανός; Όχι για το τι μπορεί να σήμαινε πριν από χιλιάδες χρόνια ένα ωρισμένο σύμβολο, ή πώς μπορεί να το θεωρούν στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά τι σημασία έχει τώρα για τους περισσοτέρους ανθρώπους του τόπου του» (Ξύπνα, 22.05.1977, σελ.13-14 η υπογράμμιση δική μας).
Οι ίδιοι λοιπόν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, αντιφάσκουν κι έρχονται σε σύγκρουση με τούς εαυτούς τους, διότι έχουν γράψει εις τα επίσημα έντυπά τους (όπως το παραπάνω), ότι δεν χαρακτηρίζει την λατρεία η ιστορία τών μέσων που χρησιμοποιούνται, αλλά η λατρεία χαρακτηρίζεται άμεσα από το πώς χρησιμοποιείται και το πώς τελείται. Λέγουν λοιπόν, ότι δεν είναι ανάγκη αφ’ ενός να εξετάζει κανείς με λεπτομέρεια τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί (εάν είχαν ειδωλολατρική προέλευση), και αφ’ ετέρου, ότι εάν κάποιος χρησιμοποιεί τρόπους ή μεθόδους για την λατρεία τού αληθινού Θεού (που πιθανόν χρησιμοποιούνταν εις το παρελθόν και από μη Χριστιανικούς λαούς), αυτό δεν αλλοιώνει την απόδοση τής λατρείας.
Κι εδώ φαίνεται η ασυνέπεια τής Εταιρίας Σκοπιά. Καμία Χριστιανική εορτή, δεν εορτάζει κάτι από εκείνα που εόρταζαν οι αρχαίοι ειδωλολάτρες. Κι αν συνέπιπτε εις την ημερομηνία μίας Χριστιανικής εορτής, να υπάρχει κάποια ειδωλολατρική εορτή, ουδεμία σημασία έχει η ημέρα αυτή σήμερα για εμάς. Για παράδειγμα τα Χριστούγεννα. Πολύ πριν αρχίσουν οι Χριστιανοί να εορτάζουν την γέννηση τού Χριστού, οι ειδωλολάτρες εόρταζαν, εις τις 25 Δεκεμβρίου, την «Ημέρα τής Γεννήσεως τού Ανικήτου Ηλίου» («Dies Natalis Solis Invicti»). Εόρταζαν δηλαδή την διάβαση τού Ηλίου εκ τού χειμερινού ηλιοστασίου και την τροπή αυτού εκ τού Νοτίου εις το Βόρειο ημισφαίριο, τής οποίας αποτέλεσμα ήταν η αύξηση τής διάρκειας τής ημέρας και η ελάττωση τής διάρκειας τής νύχτας.
Όταν άρχισαν οι Χριστιανοί να εορτάζουν την Γέννηση τού Χριστού, όλα αυτά αντικαταστάθηκαν. Και εις αντικατάσταση αυτής τής παλαιάς εορτής (που κατόπιν διατάγματος εισήγαγε εις την Ρώμη ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός το 275 μ.Χ.), οι Χριστιανοί έβαλαν την δική τους εορτή. Τώρα τι θα πούμε; Ότι η σημερινή εορτή, έχει σχέση, και είναι απομεινάρι τής αρχαίας ειδωλολατρικής εορτής; Μήπως οι Χριστιανοί εννοούν σήμερα με την εορτή τών Χριστουγέννων, αυτά που εννοούσαν οι αρχαίοι ειδωλολάτρες; Μήπως εξακολουθούμε, δηλαδή, να λατρεύουμε τον Ήλιο; Όχι! Μπορεί για μερικούς να είναι περίοδος καταχρήσεων και κραιπάλης, αλλά αυτό δεν είναι το Χριστιανικό μήνυμα. Για εμάς, η δόξα τού Ήλιου τής Δικαιοσύνης, που ανέτειλε εις τον κόσμο, τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που εγεννήθη για εμάς ως άνθρωπος, ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με την τιμή που απέδιδαν εις τον ήλιο, (τον κτιστό ήλιο), οι αρχαίοι λάτρεις του.
Έτσι λοιπόν, στηριζόμενοι κι εμείς εις τα ίδια τα λεγόμενα τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά που διαβάσαμε ανωτέρω (Ξύπνα, 22.05.1977, σελ.13-14), μπορούμε να πούμε, ότι η εορτή τών Χριστουγέννων (όπως και κάθε άλλη Χριστιανική εορτή), αποδίδει δόξα, τιμή, λατρεία και αίνο εις τον αληθινό Θεό, και κατά συνέπειαν ουδείς πρέπει να εξετάζει και να ασχολείται, με το ποιοι και πότε εις το παρελθόν εόρταζαν (πιθανόν σε παρόμοιες ημερομηνίες), ειδωλολατρικούς θεούς. 

ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΤΗΡΟΥΝ ΕΟΡΤΕΣ;
Κι ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο σημείο, εις αυτό δηλαδή που οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά ισχυρίζονται, ότι στην Αγία Γραφή (και ιδιαίτερα στην Καινή Διαθήκη), δεν αναφέρονται εορτές, ότι πρέπει δηλαδή οι Χριστιανοί να εορτάζουν μόνον την εορτή τού «Αναμνηστικού Δείπνου του Κυρίου». Αλλά η Γραφή αποδεικνύει, ότι ΚΑΙκατά την εποχή τής Παλαιάς ΚΑΙ κατά την εποχή τής Καινής Διαθήκης υπάρχουν άγιες εορτές. Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένες εξ αυτών:
«Ενθυμού την ημέραν του σαββάτου, διά να αγιάζης αυτήν· 9. εξ ημέρας εργάζου και κάμνε πάντα τα έργα σου· 10. η ημέρα όμως η εβδόμη είναι σάββατον Κυρίου του Θεού σου....ευλόγησε Κύριος την ημέραν του σαββάτου και ηγίασεν αυτήν» (Έξοδ. 20:8-11). Ο Θεός διέκρινε μεταξύ τών ημερών τής εβδομάδος, ξεχώρισε δηλαδή κι ευλόγησε την εβδόμη ημέρα και την όρισε, δια τής τετάρτης εντολής τού Δεκαλόγου, ως εορτή τών Εβραίων, την πλέον βασική εορτή τους.
«Και η ημέρα αύτη θέλει είσθαι εις εσάς εις μνημόσυνον· και θέλετε εορτάζειαυτήν εορτήν εις τον Κύριον εις τας γενεάς σας· κατά νόμον παντοτεινόν θέλετε εορτάζει αυτήν» (Έξοδ. 12:14). Με αυτά τα λόγια θέσπισε ο Θεός το Εβραϊκό Πάσχα, έως ότου θα ερχόταν το Χριστιανικό Πάσχα. Με παρόμοιο τρόπο ο Θεός θέσπισε και άλλες εορτές για τούς Εβραίους, όπως είναι η εορτή τής Πεντηκοστής (Έξοδ. 23:16), τού Εξιλασμού (Λευιτ. 23:26-32) και τής Σκηνοπηγίας (Λευιτ. 23:33-36, 39).
«Και την πρώτην ημέραν του εβδόμουμηνός έφερεν Έσδρας ο ιερεύς τον νόμον έμπροσθεν της συνάξεως ανδρών τε και γυναικών και πάντων των δυναμένων να εννοώσιν ακούοντες... 9. Η ημέρα αύτη είναι αγία εις Κύριον τον Θεόν σας.... 10. Και είπε προς αυτούς, Υπάγετε, φάγετε παχέα και πίετε γλυκάσματα, και αποστείλατε μερίδας προς τους μη έχοντας μηδέν ητοιμασμένον· διότι η ημέρα είναι αγία εις τον Κύριον ημών· και μη λυπείσθε· διότι η χαρά του Κυρίου είναι η ισχύς σας» (Νεεμ. 8: 2, 9-10).
Εις την ανωτέρω παράθεση παρατηρούμε, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μία από τις καθιερωμένες εορτές τού Νόμου, αλλά με την 1η ημέρα τού 7ουμηνός, κατά την οποία συμβαίνει ένα χαρμόσυνο γεγονός, η επιστροφή τών Εβραίων εις τα Ιεροσόλυμα από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία. Ο Νεεμίας, ο Έσδρας και οι Λευίτες ορίζουν την ημέρα αυτή ως αγία και μ’ αυτόν τον τρόπο, ως λαός τού Θεού, θα μπορούσαμε να πούμε ότι νομοθετούν.
Παρατηρούμε λοιπόν, με ποιον τρόπο καθιερώθηκε η ημέρα αυτή ως αγία, ως ημέρα εορτής, και με ποιον τρόπο προτρέπει ο Νεεμίας και ο Έσδρας τούς Ισραηλίτες να την εορτάσουν. Ποιος ήταν λοιπόν ο τρόπος τον οποίο υπεδείκνυε εμμέσως ο Θεός, για να εορτάζεται αυτή η αγία ημέρα; Ήταν η ανάγνωση και η ερμηνεία τού Νόμου, αλλά επίσης (εκτός από την πνευματική θα λέγαμε ευχαρίστηση και τροφή), ήταν και η υλική αγαλλίαση, και αυτό γινόταν με παράσταση τραπέζης, δηλαδή με φαγητό και ποτό.
Παράλληλα όμως, η τράπεζα αυτή, είχε τον χαρακτήρα τής κοινωνίας και τής ελεημοσύνης προς τούς μη έχοντας. Η αγία ημέρα, η εορτή δηλαδή για τον Κύριο, συμπεριλαμβάνει την χαρά ολοκλήρου τού λαού, και έτσι πρέπει να εορτάζονται και οι Χριστιανικές εορτές. Αυτό βέβαια πόρω απέχει από το να οδηγείται κανείς σε κραιπάλη και μέθη, και τελικά να απομακρύνεται από τον σκοπό τής εορτής, που είναι ο αίνος και η δόξα προς τον Κύριο, αλλά και η υλική ευφροσύνη.
«Ἐκκαθάρατε οὖν τὴν παλαιὰν ζύμην, ἵνα ἦτε νέον φύραμα, καθώς ἐστε ἄζυμοι. Καὶ γὰρ τὸ πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός· 8. ὥστε ἑορτάζωμενμὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας καὶ πονηρίας, ἀλλ' ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας» (Α΄ Κορ. 5:7-8)δηλαδή «Πετάξτε λοιπόν το παλαιό προζύμι τής διαφθοράς, για να είστε νέο ζυμάρι, όπως είστε (σαν χριστιανοί) χωρίς το προζύμι τής διαφθοράς. Διότι και εμείς έχουμε πασχάλιο αμνό. Και ως δικός μας πασχάλιος αμνός θυσιάστηκε για εμάς, ο Χριστός. Γι’ αυτό ας εορτάζουμε(όπως οι Εβραίοι με άζυμα έτσι κι εμείς) χωρίς το παλαιό προζύμι (τής ειδωλολατρίας) και χωρίς το προζύμι τής αμαρτίας και φαυλότητος, αλλά με άζυμα καθαρότητος και αρετής».
Συμφώνως προς το χωρίο τούτο, έχουμε κι εμείς οι Χριστιανοί Πάσχα, ανώτερο από το Εβραϊκό, διότι ο δικός μας πασχάλιος αμνός είναι ο Χριστός, και εορτάζουμε κι εμείς και προτρεπόμεθε να εορτάζουμε πνευματικότερα από τούς Ιουδαίους. 

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΠΕΡΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
«Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος· Μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, 11. ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτὴρ ὅς ἐστιν Χριστὸς Κύριος ἐν πόλει Δαυῒδ» (Λουκ. 2:10-11) δηλαδή «Ο δε άγγελος τούς είπε: ‘Μη φοβείσθε, διότι ιδού σάς αναγγέλω χαρά μεγάλη, η οποία θα είναι για όλο τον λαό, ότι γεννήθηκε σήμερα για εσάς στην πόλη τού Δαυίδ σωτήρ, ο οποίος είναι ο Χριστός (ο Μεσσίας), ο Κύριος’ (ο Γιαχβέ)». Ο άγγελος, απευθυνόμενος εις τούς ποιμένες, αφού τούς ενθαρρύνει τούς λέγει: «Σάς αναγγέλω μία μεγάλη χαρά, η οποία θα είναι για όλο τον λαό». Όλος δηλαδή ο λαός θα χαίρεται, διότι σήμερα εγεννήθη ο Σωτήρας αυτού τού λαού, ο οποίος είναι ο κεχρισμένος Θεός!
Ποιος είναι αυτός ο λαός που θα χαίρεται και πώς θα χαίρεται; Πότε πραγματοποιείται η προφητεία τού αγγέλου, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά κι όσοι εν γένει αρνείστε την εν λόγω εορτή; Και ομιλούμε περί προφητείας, διότι ο άγγελος είπε, ότι η αναγγελία περί τής μεγάλης χαράς «ἔσταιπαντὶ τῷ λαῷ». Το ρήμα «ἔσται» έχει μελλοντική έννοια και σημαίνει «θα είναι». Και η ρήση τού αγγέλου δεν είναι μόνον προφητεία, αλλά συνιστά και ΠΡΟΤΡΟΠΗ προς τον λαό τού Θεού να συμμετέχει εις την μεγάλη χαρά τής Γεννήσεως. Εκείνο όμως το βράδυ, κανείς λαός δεν εχάρη, αλλά ούτε και εις τα επόμενα χρόνια κάποιος λαός εόρτασε την Γέννηση τού Χριστού. Και ασφαλώς ο άγγελος δεν εννοούσε τον Εβραϊκό λαό (εφόσον αυτός απέρριψε τον Μεσσία), αλλά τον λαό τού Ιησού, δηλαδή τον Χριστιανικό λαό («τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν, αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν», Ματθ. 1:21). Και δεν είναι ο λαός μιάς εποχής, αλλά ο λαός όλων τών εποχών. Αυτός ο λαός θα χαίρεται για την Γέννηση τού Χριστού. Και βέβαια αυτός ο λαός ΔΕΝ είναι οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, και όσοι απορρίπτουν τον εορτασμό τής γεννήσεως τού Χριστού!
Πράγματι, ο λαός τού Θεού, μιμούμενος τον πνευματικό κόσμο, τούς αγγέλους, που έψελναν δοξολογίες την νύχτα τής Γεννήσεως τού Θεανθρώπου, νιώθει την παρουσία τού Θεού, γι’ αυτό και συνθέτει ύμνους και δοξολογίες για το ανεπανάληπτο γεγονός τής ενανθρωπίσεως τού Υιού και Λόγου τού Θεού!
Μόνον οι αιρετικοί αρνούνται να συνεορτάσουν (με τούς αγγέλους), διότι όπισθεν αυτών κρύβεται ο Διάβολος, για τον οποίον η σάρκωση τού Λόγου έγινε η απαρχή τής συντριβής και τής κατάργησής του (Κολασ. 2:15)!!!

Monday, December 16, 2019

Θα πάνε όλα καλά.( Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης )

Ο Χριστός είναι εδώ! 
Γιατί δεν πιστεύεις; Πίστεψε και θα πάνε όλα καλά. Μόνο πίστεψε. 
Περίμενε! Μη φοβάσαι! 
Η Χάρις του Θεού σε σκεπάζει. 
Περίμενε! Να ζητάς αγάπη από τον Κύριο. 
Μέσα στην αγάπη κρύβονται όλες οι αρετές.

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης

Thursday, December 5, 2019

Να μην έχεις έχθρα με κανέναν άνθρωπο ( Αββάς Μωυσής )

Να μην έχεις έχθρα με κανέναν άνθρωπο και να μην κρατήσεις έχθρα στην καρδιά σου, να μην μισήσεις αυτόν που εχθρεύεται τον πλησίον.
 Και αυτή είναι η ειρήνη σου.

Αββάς Μωυσής

Saturday, November 30, 2019

Ο ‘Αγιος Παϊσιος, Απόστολος Ανδρέας και η Πάτρα



Εμείς οι Πατρινοί, εκ φύσεως αγνώμονες και αχάριστοι (μηδενός του γράφοντος εξαιρούμενου), οφείλουμε να θυμόμαστε συνέχεια τω κάτωθι γεγονός:

Ήταν αρχές Ιουλίου του 1993, όταν ένας φοβερός μεσημεριάτικος σεισμός, μας ταρακούνησε και μας τρόμαξε. Ζημιές, καταστροφές, τραυματισμοί, ένα χάος.


Τήν ώρα του σεισμού, ο γέροντας Παϊσιος, στο κρεββάτι του πόνου, έναν χρόνον πριν κοιμηθεί, είδε το εξής όραμα: Τον Άγιο Απόστολο Ανδρέα, προστάτη και πολιούχο της πόλεως μας (πόσοι το θυμόμαστε άραγε;), να παρακαλεί θερμώς και με δάκρυα τον Κύριον μας Ιησού Χριστό, λέγοντάς του: Σώσε την πόλιν μου, σώσε την πόλιν μου.


Αμέσως ο γέροντας Παϊσιος, επικοινώνησε με τον τότε Μητροπολίτη Πατρών, κυρό Νικόδημο και του ανέφερε το γεγονός, το οποίο και γνωστοποίησε στο χριστεπώνυμο ποίμνιο του ο μακαριστός Μητροπολίτης μας.


Και για αυτό η πόλις μας από τον σεισμό βλάφτηκε ελάχιστα σε σχέση με το μέγεθος και το επίκεντρο του σεισμού.

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι λέγανε το εξής, το οποίο ασπάζομαι εξ ολοκλήρου:
``Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός, από τον αχάριστο ευεργετηθέντα``.

Sunday, November 24, 2019

Περί βλασφημίας….. ( Άγιος Νεκτάριος )

Γράφει λοιπόν ὁ Ἅγιος στήν «Μελέτη περί βλασφημίας» πού περιέχεται στό ἔργο του «Τό Γνῶθι σαυτόν»:

Ὁ βλάσφημος ὡς μέλος τῆς κοινωνίας εἶναι ἐπικίνδυνος, διότι δέν φοβεῖται Θεόν, ἐκ δέ τῆς ἐλλείψεως τοῦ θείου φόβου πάντα ἀπορρέουσι τά κακά. 
Ὁ βλάσφημος δύναται νά παραβαίνῃ τόν τε ἠθικόν καί πολιτικόν νόμον ἄνευ ἐνδοιασμοῦ, ὅταν δύνηται νά διαλάθῃ (σ.σ. δηλαδή, ὅταν μπορεῖ νά διαφύγει τήν προσοχή τῶν ἄλλων), διότι δέν φοβεῖται τόν Θεόν.

Ὁ βλάσφημος εἶναι ἐπικίνδυνος εἰς τήν κοινωνίαν, διότι ἐπωρώθη ἡ καρδία αὐτοῦ· ἡ δέ πωρωθεῖσα καρδία ἀπώλεσε τήν εὐαισθησίαν τοῦ συνειδότος· ὁ δέ ἀπολέσας τήν εὐαισθησίαν ταύτην καθίσταται ἱκανώτατος πρός πᾶσαν κακουργίαν.


Τούς βλασφήμους ἡ κοινωνία πρέπει νά καταδιώκῃ διά τό ἑαυτῆς συμφέρον· διότι εἰσί μέλη σεσηπότα καί ἀπειλοῦν νά μολύνωσι τόν εἰσπνεόμενον ἀέρα (σ.σ. καί ἑπομένως ὅλο τό σῶμα τῆς κοινωνίας). 
Τούς βλασφήμους ὀφείλει ἡ κοινωνία νά καταδιώκῃ, ἵνα μή παροργίσῃ τόν Θεόν ἀνεχομένη αὐτούς, καί ἐπισύρῃ καθ᾿ ἑαυτῆς τήν θείαν ὀργήν. 
Τούς βλασφήμους ὀφείλει ἡ κοινωνία νά μή ἀνέχηται ὅλως, ἵνα μή ἡ ἀκοή αὐτῆς μολύνηται.

Ὁ βλάσφημος εἶναι πρός οὐδέν χρήσιμος οὐδεμίαν παρέχει ἐγγύησιν περί τῆς ἐκπληρώσεως τοῦ ἑαυτοῦ καθήκοντος (σ.σ. πρός τήν κοινωνίαν) διότι εἶναι ἐστερημένος ἠθικοῦ σθένους καί ἠθικῆς ἀνδρείας πρός ἐμμονήν ἐν τῇ ἐκπληρώσει αὐτοῦ. Τίς δύναται νά ἐγγυηθῇ περί αὐτοῦ καί τοῦ ἠθικοῦ χαρακτῆρος αὐτοῦ;

Τίς δύναται νά στηρίξῃ ἐλπίδας ἐπ᾿ αὐτόν; Τίς δύναται νά ἔχῃ πεποίθησιν ἐπ᾿ αὐτόν; Πῶς ὁ τά θεῖα ἐκφαυλίσας θέλει σεβασθῆ τά ἀνθρώπινα;

Ὁ βλάσφημος εἶναι ἐστερημένος ἀρετῆς Ἀνήρ τοιοῦτος πρός τί δύναται νά θεωρηθῇ κατάλληλος; Πρός οὐδέν! Πῶς ἐπί παραδείγματι ὁ βλάσφημος δύναται νά κέκτηται τήν ἀρετήν τοῦ στρατιώτου, ἐστερημένος ἠθικοῦ σθένους, ἠθικῆς ἀνδρείας. Στρατιώτης βλάσφημος ἐστί τεῖχος σεσαθρωμένον καί ἑτοιμόρροπον, μή δυνάμενον νά ὑποστῇ ἔφοδον καί ἐπιδρομήν.

Πῶς δύναται ὁ βλάσφημος νά ἀποβῇ τίμιος ἐπαγγελματίας, τίμιος ὑπηρέτης, τίμιος ἐργάτης, ἄτιμος γενόμενος πρός τόν Θεόν; Πῶς δύναται νά ἀποβῇ φίλος χρηστός, ἔχθιστος ὤν πρός τόν Θεόν; Πῶς δύναται νά ἀποβῇ ἀγαθός ἑταῖρος μηδέν σεβόμενος;
Ὁ βλάσφημος δέον ἐστί νά ἀποκρούηται ὡς ἐπικίνδυνος.

Ὁ βλασφημος εἶναι κακός υἱός, διότι ὁ ἀχάριστος πρός τόν Θεόν πῶς δύναται νά ἀποβῇ εὐγνώμων πρός τούς γονεῖς; 
Ὁ βλάσφημος δέν δύναται νά ἀποβῇ ἀγαθός σύζυγος οὐδ᾿ ἀγαθός πατήρ, διότι συνοικεῖ αὐτῷ ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. Φεύγετε τούς βλασφήμους! 
Ο πρός τόν Θεόν κακουργῶν κακούργων ἁπάντων ἐστί κακουργότερος, ὁ δέ πρός Θεόν κακουργῶν πῶς τῶν ὁμοίων αὐτῷ ἀνθρώπων φείσηται;» 
(σ.σ. δηλ. αὐτός πού στρέφεται μέ κακία κατά τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ πιό κακοῦργος ἀπό ὅλους τούς κακούργους, καί πῶς αὐτός πού στρέφεται μέ κακία κατά τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ στραφεῖ καὶ κατά τῶν ὁμοίων του ἀνθρώπων;).

Thursday, November 21, 2019

Ἡ κατάργηση τῶν ὀκτώ παθῶν ( Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός )

Η κατάργηση των οκτώ παθών ας γίνεται με τον εξής τρόπο:
Με την εγκράτεια καταργείται η γαστριμαργία.
 
Με τον θείο πόθο και την επιθυμία των μελλόντων αγαθών καταργείται η πορνεία.
 
Με την συμπάθεια προς τους φτωχούς καταργείται η φιλαργυρία.
 
Με την αγάπη και την καλοσύνη προς όλους καταργείται η οργή.
 
Με την πνευματική χαρά καταργείται η κοσμική λύπη.
 
Με την υπομονή, την καρτερία και την ευχαριστία προς τον Θεό καταργείται η ακηδία.
 
Με την κρυφή εργασία των αρετών και την συνεχή προσευχή με συντριβή καρδιάς, καταργείται η κενοδοξία.
 
Με το να μην κρίνει κανείς τον άλλο, ή να τον εξευτελίζει, όπως έκανε ο αλαζόνας Φαρισαίος, αλλά να νομίζει τον εαυτό του τελευταίο από όλους καταργείται η υπερηφάνεια.
 
Έτσι λοιπόν αφού ελευθερωθεί ο νους από τα παραπάνω πάθη και ανυψωθεί στο Θεό, ζει από εδώ τη μακάρια ζωή και δέχεται τον αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος.
 
Και όταν φύγει από εδώ, έχοντας απάθεια και αληθινή γνώση, στέκεται μπροστά στο φως της Αγίας Τριάδος, και καταφωτίζεται μαζί με τους αγίους αγγέλους στους απέραντους αιώνες.


Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Saturday, November 16, 2019

Η Θεία Χάρις φεύγει από κατάκριση, θυμό, υπερηφάνεια και αισχρούς λογισμούς. ( Γερόντισσα Μακρίνα )

Η Θεία Χάρις φεύγει από κατάκριση, θυμό, υπερηφάνεια και αισχρούς λογισμούς. 
Όταν αυτά τα προσέξει ο άνθρωπος, η Θεία Χάρις είναι μέσα στην ψυχή του ανθρώπου.

Γερόντισσα Μακρίνα

Monday, November 11, 2019

Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. ( Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως )

Άφησε με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου. Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία... 
Εμπιστευτείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. 
Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε… 

Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα στη θέλησή σας, όσο δίκαιη κι αν είναι αυτή.

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Friday, November 8, 2019

Γιατί πρέπει να ανάβουμε καντήλι στο σπίτι μας;


Στο εικονοστάσι του κάθε σπιτιού υπάρχει και πρέπει να είναι αναμμένο κάθε μέρα, σύμφωνα με την ορθόδοξο παράδοση.



Η λέξη καντήλι προέρχεται από τη λατινική candela=κερί. Στη χριστιανική Εκκλησία το Καντήλι τοποθετείται μπροστά στις άγιες εικόνες.

Αυτό που τοποθετείται μπροστά στον Εσταυρωμένο, μέσα στο Ιερό Βήμα, διατηρείται πάντοτε αναμμένο και γι’ αυτό λέγεται «ακοίμητο» Καντήλι.


Μια συνήθεια που διατηρεί τον βαθύ χριστιανικό συμβολισμό της με το Φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, που θερμαίνει την ελπίδα και που παρηγορεί και συντροφεύει στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς.

Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους του. Συμβολίζει επίσης, το φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, καθώς επίσης συμβολίζει και το γνωστό παράγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε, οι χριστιανοί, τα φώτα του κόσμου.



Το έλαιον, το λάδι δηλ. που καίει στα καντήλια μας, “ τον του Θεού υπεμφαίνει έλαιον” γράφει ο Άγ. Συμεών Θεσσαλονίκης, το έλεος του Θεού που φανερώθηκε όταν η περιστερά του Νώε επέστρεψε στην Κιβωτό για να σημάνει την παύση του κατακλυσμού, έχοντας στο ράμφος της κλάδο ελαίας, ή όταν ο Ιησούς, καθώς επροσηύχετο εκτενώς, επότιζε με τους θρόμβους του ιδρώτος του την ελιά, κάτω από τα κλαδιά της οποίας γονάτισε την μαρτυρική εκείνη νύχτα, στο Όρος των Ελαιών.

Βέβαια, όλοι ξέρουμε πως απείρως ανώτερος του υλικού φωτισμού είναι ο εσωτερικός, αγιοπνευματικός φωτισμός. Έγραφε λοιπόν ο Θεοφόρος Πατήρ Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός : “Φωτίσωμεν γλώσσαν” και συμπληρώνει ο σχολιαστής του : Επετεύχθη τούτο ;

Το λάδι συμβολίζει το άπειρο έλεος του Θεού, αλλά και τα κανδήλια συμβολίζουν την Εκκλησία που είναι μεταδοτική Θείου ελέους και φωτιστική. Συμβολίζουν βέβαια τους ίδιους τους αγίους που το Φώς τους έλαμψε, κατά το λόγο του Κυρίου, «έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσι τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα τον εν τοίς ουρανοίς».

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει οι Ορθόδοξοι να ανάβουμε το καντήλι όπως για παράδειγμα:

– για να μάς θυμίζει την ανάγκη για προσευχή,

– για να φωτίζει το χώρο και να διώκει το σκότος όπου επικρατούν οι δυνάμεις του κακού,

– για να μάς θυμίζει ότι ο Χριστός είναι το μόνο αληθινό Φώς και η πίστη σε Αυτόν είναι Φώς,

– για να μάς θυμίζει ότι η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή,

– για να μάς θυμίζει ότι όπως το καντήλι απαιτεί το δικό μας χέρι για να ανάψει έτσι και η ψυχή απαιτεί το χέρι του Θεού, τη Χάρη Του δηλαδή,

– για να μάς θυμίζει ότι πρέπει το θέλημά μας να καεί και να θυσιαστεί

– για την αγάπη προς το Θεό κ.ά.

Εννοείται, βέβαια, ότι το λάδι των καντηλιών πρέπει να είναι ελαιόλαδο και μάλιστα όσο το δυνατόν καλύτερης ποιότητος. Άλλωστε ο Κύριος προσευχήθηκε στον κήπο των Ελαιών και ο ναός με τα κανδήλια μετατρέπεται σε νέο κήπο και ελέους (λαδιού) και Ελέους Θεϊκού Το λάδι τους μας θυμίζει την ευσπλαχνία του Θεού και το φως τους στη ζωή μας, που πρέπει να είναι φωτεινή και άγια.

Η φωτοχυσία του ναού συμβολίζει το θείο φως της παρουσίας του Θεού που φωτίζει τις καρδιές όχι μόνο των νεοφώτιστων αλλά και όλων των χριστιανών. Ο Κύριος φανέρωσε αυτή τη μεγάλη αλήθεια για τον εαυτό Του με τα ακόλουθα λόγια: “Εγώ ειμι το φως του κόσμου” (Ιωάν.8/η: 12).

Είναι φως όχι μόνο λόγω της φωτεινής διδασκαλίας Του, αλλά κυρίως λόγω της φωτεινής παρουσίας Του. Αυτό επιβεβαιώνεται κυρίως από τη θαυμαστή Μεταμόρφωσή Του, όπου “έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως το φως” (Ματθ.17/ιζ: 2).

Στο Σύμβολο της Πίστεως ο Υιός του Θεού παρουσιάζεται ως “φως εκ φωτός”. Στην ακολουθία του Εσπερινού επίσης ο υμνογράφος παρουσιάζει τον Κύριο ως “φως ιλαρόν”. Και οι χριστιανοί με τα μυστήρια της Εκκλησίας και τον πνευματικό τους αγώνα μπορούν να δεχθούν το φως της χάριτος του Αγίου Πνεύματος και να το ακτινοβολούν με τη ζωή τους.

Στην “επί του όρους” ομιλία ο Κύριος συμβουλεύοντας τους μαθητές Του είπε: “Υμείς εστε το φως του κόσμου…. ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς” (Ματθ 5/ε: 14-16).

(Δηλαδή: Εσείς είστε το φως του κόσμου έτσι να λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον πατέρα σας τον επουράνιο).

Εδώ φαίνεται καθαρά ότι το φως των μαθητών του Χριστού είναι τα καλά έργα της αγιοπνευματικής ζωής τους. Οι άγιοι στην άλλη ζωή θα ομοιάσουν με τον Κύριο, θα γίνουν “θεοί κατά χάριν”. Αυτό το εκφράζει ο Κύριος καθαρά με τα προφητικά λόγια Του: “Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του πατρός αυτων” (Ματθ. 13/ιγ: 43).

Sunday, November 3, 2019

Ο πλούτος πνίγει τη ψυχή με το πολύ άγχος της αχορτασιάς. ( Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης )

Ο πλούτος φέρνει και όλη την καταστροφή στη ψυχή, όταν δεν διανέμεται στις φτωχές ψυχές για τη ψυχή μας και για τις ψυχές των πεθαμένων μας. Ο πλούτος πνίγει τη ψυχή με το πολύ άγχος της αχορτασιάς.
 Όταν ιδούμε άνθρωπο με μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τα έχει όλα (τίποτε δεν του λείπει), πρέπει να γνωρίζουμε ότι του λείπει ο Θεός. 

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Sunday, October 27, 2019

Γιατί δεν μπορεί να πέσει κανείς στα χέρια του δαίμονα της πορνείας ( Ευαγρίου του Ποντικού )

Πρώτοι δαίμονες που αντιστέκονται και πολεμούν στην πρακτική άσκηση της αρετής είναι οι δαίμονες εκείνοι που τους έχει ανατεθεί να πειράζουν τους ανθρώπους στην γαστριμαργία και τη φιλαργυρία κι εκείνοι που παρακινούν στην φιλοδοξία. Οι άλλοι δαίμονες έρχονται πίσω τους και παραλαμβάνουν εκείνους που προσβάλλουν οι πρώτοι. 
Γιατί δεν μπορεί να πέσει κανείς στα χέρια του δαίμονα της πορνείας, αν δεν πέσει πρωτύτερα στη γαστριμαργία. Και δεν μπορεί να τον ταράξει ο θυμός, αν αυτός δεν πολεμά πρώτα για φαγητά, ή χρήματα, ή δόξα. Και δεν μπορεί να περιπέσει κανείς στον δαίμονα της λύπης, αν δεν υποστεί πρωτύτερα τη στέρηση όλων αυτών. 
Ούτε θα διαφύγει κανείς την υπερηφάνεια, που είναι το πρώτο γέννημα του διαβόλου, αν δεν εξορίσει τη ρίζα όλων των κακών, τη φιλαργυρία, αφού κατά τον Σολομώντα, «η φτώχεια κάνει τον άνθρωπο ταπεινό». Και γενικά, δεν μπορεί να περιπέσει ο άνθρωπος σε δαίμονα αν δεν καταπληγωθεί από τους παραπάνω πρωτοστάτες και αρχηγούς δαίμονες, δηλ. της γαστριμαργίας, της φιλαργυρίας και της φιλοδοξίας.


Ευαγρίου του Ποντικού

Friday, October 18, 2019

Ας σκεπάζει ο ένας του άλλου τα σφάλματα ( Αγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής )

Αφήστε το δικό σας θέλημα, διότι είναι θάνατος ψυχής στον άνθρωπο. 
Ας σκεπάζει ο ένας του άλλου τα σφάλματα για να σκεπάζει και ο Χριστός τα δικά σας.


Αγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Saturday, October 12, 2019

Προσευχή προς την Παναγία του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου.

Στην Oρθόδοξη πίστη, υπάρχουν διάφορες προσευχές που βοηθούν τους πιστούς δίνοντάς τους δύναμη, πολλές από αυτές είναι προς την Υπεραγία Θεοτόκο.

Μια από αυτές είναι και η προσευχή για βοήθεια και προστασία προς την Μητέρα Παναγία, του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου.


Προσευχή προς την Παναγία: 
Άσπιλε Παρθένε Θεοτόκε, πες σε μας, τα παιδιά σου,

πώς αγαπούσες τον Υιό Σου και Θεό, όταν ζούσες στη γη;

Πώς χαιρόταν το πνεύμα Σου για τον Θεό καίιΣωτήρα Σου; Πώς αντίκρυζες τήν ομορφιά του προσώπου Του;

Πώς σκεπτόσουν ότι Αυτός είναι Εκείνος, που Τον διακονούν με φόβο και αγάπη όλες οι δυνάμεις των ουρανών;

Πες μας, τι ένιωθε ή ψυχή σου, όταν κρατούσες στα χέρια σου το Θαυμαστό Νήπιο;

Πώς Το ανέθρεψες;

Πώς πονούσε η ψυχή Σου, όταν μαζί με τον Ιωσήφ Τον αναζητούσες τρεις ήμερες στην Ιερουσαλήμ;

Τι αγωνία έζησες, όταν ο Κύριος παραδόθηκε στη σταύρωση και πέθανε στο Σταυρό;

Πες μας, τι χαρά αισθάνθηκες για την Ανάσταση ή πώς σπαρταρούσε η ψυχή σου από τον πόθο του Κυρίου μετά την Ανάληψη;

Οι ψυχές μας λαχταρούν να γνωρίσουν για τη ζωή σου με τον Κύριο στη γη, αλλά Εσύ δεν ευδόκησες να τα παραδώσεις όλ’ αυτά στη Γραφή, αλλά κάλυψες με σιγή το μυστήριο Σου.

Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

Sunday, October 6, 2019

Το μεγάλο ταξίδι ...Η Ψυχή μετά τον θάνατο ( Γεροντος Εφραίμ Σκήτεως Ἁγίου Ἀνδρέου )

Την ψυχή μας την βγάζει ο Χριστός με εκτελεστικό διακονητή τον Αρχάγγελο
Μιχαήλ , στον οποίο δίνει εντολή . Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι αυτός που «βγάζει» την ψυχή μας με εντολή Κυρίου . Είναι υπέρτατη η τιμή για εμάς τους Ορθοδόξους ο Χριστός μας να έχει ορίσει τον αρχηγό των Αγγέλων τον Αρχάγγελο Μιχαήλ να βγάζει την ψυχή κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού
...Όταν έρχεται ο αρχηγός να πάρει την ψυχή , όχι ο αξιωματικός , ο στρατιώτης αλλά ο αρχηγός σημαίνει ότι είμαστε πρίγκιπες ! Ο όμοιος με τον όμοιο ...
Είμαστε πνευματικά πριγκιπόπουλα της Βασιλείας των Ουρανών ως Ορθόδοξοι βαπτισμένοι.
Μέγιστη η τιμή να έρχεται ο Μιχαήλ ο αρχηγός όλων των Αγγέλων!! Είναι ιλαρός , χαρούμενος και καθόλου αυστηρός όπως μερικοί θέλουν να τον παρουσιάζουν ή να τον εικονίζουν ..Οι άγγελοι δεν έχουν καμιά σχέση με φόβο με τρόμο και με ασχήμια ...Κυρίως οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ ...
Εάν μερικοί φοβούνται είναι όχι από τη Θέα του Αγγέλου , αλλά από τη θέα της δικής τους αμετανόητης καταστάσεως ....Όπως και στη θέα του Χριστού μας ,κάποιοι δαιμονίζονται και
κολάζονται επειδή οι ίδιοι οι αμετανόητοι άνθρωποι δεν είναι δεκτικοί της Θείας
οράσεως !

Έρχονται λοιπόν οι Άγγελοι , έρχονται οι δαίμονες , έρχονται οι Άγιοι , αμβλύνονται οι αισθήσεις , κι όταν υπνωθούν τα μάτια , τα σωματικά μάτια ,
τότε η ψυχή με τον νου βλέπει τα πάντα . Έχει μπει ήδη η ψυχή στην σφαίρα της αιωνιότητος του άλλου κόσμου πριν ακόμη εξέλθει του σώματος. Είναι οι τελευταίες στιγμές , οι τελευταίες φωτογραφίες από τις οποίες μπορούμε να
διαπιστώσουμε εάν αυτή η ψυχή κρίνεται ή είναι σεσωσμένη...

Είναι μερικά μυστικά που μας είπαν οι Πατέρες να προσέξουμε ώστε να μπορέσουμε να διακρίνουμε ...Δηλαδή αν υπάρχει αγωνία ή εφίδρωση ...οι κινήσεις των οφθαλμών δεξιά και αριστερά πάνω και κάτω οι κινήσεις των χεριών , η αλλαγή του
χρώματος , κραυγές ή βλάσφημες εκφράσεις , δυσοσμία που εκπέμπεται από το στόμα του ψυχορραγούντος ή και από το περιβάλλον ή ταραχή και φόβος , ταχυκαρδία και εφίδρωση και σε εμάς τους υπόλοιπους με έναν ακατάληπτο τρόπο , όλα αυτά σημαίνουν ότι έχουμε παρουσία δαιμόνων και ότι κάτι δεν πάει καλά ...

Πρέπει τότε να προσέξουμε πάρα πολύ και να κάνουμε πολλά σαρανταλείτουργα .Όταν όμως κοιμηθεί , απ την στιγμή που ο φύλακας άγγελος
παραλάβει την ψυχή , τότε ζωγραφίζεται στο σκήνωμα μια τέτοια χάρη και μια ιλαρότητα που θες συνεχώς να είσαι κοντά του χωρίς φόβο και δισταγμό ...
Είναι ίσως οι τελευταίες στιγμές γιατί ο χρόνος είναι μετρημένος ως την ταφή και εκείνη
τη στιγμή μας δίνεται ευκαιρία από τον Θεό να βιώσουμε αυτό το μυσταγωγικό θέαμα ....Είναι πολύ σημαντικό για εμάς . Δεν νοιώθουμε την απομάκρυνση ...
Θέλουμε να είμαστε συνεχώς κοντά του...Σε έναν μοναχό μέχρι να τελειωθεί ήμουν δεκαπέντε ολόκληρες ώρες συνεχώς δίπλα του. Είχε λίγη δυσκολία αλλά τελικώς εσώθη...Το ψυχορράγημά του κράτησε πολλές ώρες και ήταν εξουθενωτικό για όλους ....



Παίρνει λοιπόν την ψυχή ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και την παραδίδει εις χείρας άλλων Αγγέλων οι οποίοι αναχωρούν για τον Τελωνισμό . Όσον αφορά στον φύλακα Άγγελο αυτός στέκεται δίπλα στο σκήνωμα και δεν φεύγει μέχρι την ταφή . Όταν υπάρχουν περιπτώσεις που η ταφή καθυστερήσει ( λόγω κάποιων συγκυριών λ.χ.
ομαδικών θανάτων ) ο Άγγελος Φύλακας παραμένει κοντά στο νεκρό σκήνωμα μέχρι
να ταφεί το σώμα ...Τιμής ένεκεν ! Πολύ σημαντικό αυτό ! Η ψυχή όμως μαζί με
άλλους Αγγέλους ξεκινά για το ταξίδι της ...


Από την στιγμή που θα εξέλθει η ψυχή από το σώμα και μέχρι να συμπληρωθεί η Τρίτη ημέρα , μετρώντας με τον δικό μας γήινο χρόνο ( γιατί η ψυχή δεν βιώνει χρόνο σε αντίθεση με εμάς που και τον μετράμε και τον βιώνουμε ) η ψυχή μέσα σε αυτό το τριήμερο τελωνίζεται ...Δηλαδή καθώς κατέβαιναν οι δαίμονες με το στώμεν καλώς του Αρχαγγέλου Μιχαήλ , μερικοί έμειναν στα πιο υψηλά στρώματακατερχόμενοι και έμειναν στον αέρα ....Είναι τα λεγόμενα εναέρια τελώνια . Καθώς λοιπόν ανεβαίνει η ψυχή κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού μηδενός εξαιρουμένου τελωνίζεται ... Δεν τελωνίζονται όλοι όμως ..μόνο όσοι έχουν ανεξομολόγητες αμαρτίες ...όχι εξομολογημένες 
...Οι εξομολογημένοι περνούν τα τελώνια
..σφήνα !με το εξπρές ! Δεν σταματούν δηλαδή πουθενά , δεν εμποδίζονται ...Θα σταματήσουν κάπου μόνο στην περίπτωση που ακόμα υπάρχει ανεξομολόγητο αμάρτημα . Αν είναι κάτω από το θανάσιμο , ζυγίζεται υπερνικούν τα τυχόν καλά και συνεχίζουν στο επόμενο τελώνιο έως ότου φτάσουν μπροστά στον Χριστό μας ! Εάν
όμως κανείς σταματήσει για κάποιο θανάσιμο ανεξομολόγητο αμάρτημα , επιτόπου γκρεμίζεται και κολάζεται ...


Έχουμε περιπτώσεις κυρίως γυναικών που μοίχευσαν ή επόρνευσαν , εξομολογήθηκαν βαρύτερα , χειρότερα αμαρτήματα , και αυτά επειδή τους έδιναν ντροπή , λόγω του σαρκικού και επειδή έτσι τις παρακίνησε ο εχθρός , με
κίνδυνο να χάσουν την ψυχή τους δεν τα εξομολογήθηκαν .Στους κληρικούς αυτό
είναι ακόμα πιο φριχτό ! Αυτό λοιπόν πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως. Γιατί όταν κανείς είναι εξομολογημένος δεν τελωνίζεται ...Περνάει μεν απ τα Τελώνια αλλά δίχως να εμποδιστεί και να σταματήσει από κανένα . Τα χειρότερα Τελώνια τα
οποία σήμερα κρεμνίζουν και κολάζουν τους ανθρώπους είναι : Πρώτον της μαγείας , δεύτερον της ομοφυλοφυλίας και της ανηθικότητας , του εγωισμού ακολούθως της φιλαργυρίας της βλασφημίας .... Κυρίως τα δυο πρώτα που ανέφερα . Ο σατανισμός και η ανηθικότητα στην πιο ακραία μορφή τους παγκοσμίως ....



Στο διάστημα των πρώτων τριών ημερών η ψυχή τελωνίζεται, και όταν περάσουμε όλα τα τελώνια , ο Φύλακας Άγγελος του καθενός οδηγεί την ψυχή στον Χριστό , στην ανθρωπότητα του Κυρίου γιατί η Θεότητα δεν φαίνεται ...Βλέπουμε τότε τον
Χριστό μας όπως τον αντικρίζουμε στις εικόνες . Έχει ακριβώς αυτήν την μορφή ο Χριστός ,την μορφή που είχε σαρκωμένος ...
Αυτή την μορφή έχει όταν εμφανίζεται και όταν παρίσταται ο άνθρωπος ενώπιόν Του και τον προσκυνά . Ο Χριστός μας τότε τον ευλογεί χωρίς να πει τίποτα απολύτως . Η ψυχή τον προσκυνά και Εκείνος τον ευλογεί μόνο δίχως να πει
τίποτα . Είναι η πρώτη προσκύνηση προσωπικά με τον Χριστό μας ...Εκείνη την ημέρα στα τριήμερα όπως λέγονται , η στρατευομένη Εκκλησία ως φιλόστοργος Μητέρα προσκομίζει τα κόλλυβα της Τρίτης μέρας ...Κάθε μέρα λειτουργούμε
και μνημονεύουμε ...Σαράντα λειτουργίες ...
Αλλά τα τριήμερα κόλλυβα έχουν πολύ μεγάλη σημασία . Τα κόλλυβα παρίστανται ενώπιον του Κυρίου όταν η ψυχή βάζει την μετάνοια και το κάθε σπυράκι – σιταράκι είναι μια ψυχούλα αλλά
είναι και συγχρόνως πολλές ευχές του συνόλου της Εκκλησίας .Δέονται εξ ονόματος του κεκοιμημένου ο οποίος πλέον δεν μπορεί να μιλήσει .Κύριε ελέησον...Κύριε Ελέησον ...Κύριε Ελέησον ...Άπειρες φορές . Ελέησον για την
ψυχή που βάζει μετάνοια ...
Ούτε ο Χριστός μας αποφαίνεται , ούτε η ψυχή αντιλαμβάνεται με ακρίβεια αλλά
ξέρει διαισθητικώς ότι αφού πέρασε τα Τελώνια είναι σεσωσμένη , αλλά περιμένει την επικύρωση ...Μέχρι τότε υπάρχει δισταγμός γιατί δεν γνωρίζει ακόμη το δρομολόγιό της ...




Έπειτα ο Φύλακας Άγγελος παίρνει την ψυχή και την κατεβάζει πάλι στη γη αμέσως , σε μηδέν χρόνο. Ενώ κάνουν το δρομολόγιο προς τον Χριστό μας σε 3 μέρες , τώρα σε χρόνο μηδέν η ψυχή με τον Φύλακα Άγγελό της ξανακατεβαίνει στη γη και αρχίζει τότε μια διαδρομή από την ημέρα που γεννήθηκε μέχρι την ημέρα που κοιμήθηκε . Ακολουθεί βήμα-βήμα , πόντο –πόντο τα πάντα με λεπτομέρεια .
Εκεί οι άνθρωποι θα θυμηθούν λεπτομέρειες που λησμόνησαν παντελώς ...Και καλά και κακά...Και μικρά και μεγάλα . Τα θανάσιμα τα θυμούνται όλοι οπότε δεν θα τα χουν ξεχάσει . Άλλα μικρότερα και κακά και καλά λησμονημένα πλέον
θα τα θυμηθούν....Και τότε ο καθένας εμπειρικά πλέον θα διαπιστώσει ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών και γνωρίζει τα πάντα γιατί τότε τα αισθάνεται και τα θυμάται όλα ...Είναι χαρισματική αυτή η μνήμη ...δεν βλέπει κάτι το
φανταστικό ...Αντικρίζει την πραγματικότητα, την αλήθεια της ζωής του . Όταν τελειώσει αυτό το δρομολόγιο στην ζωή , η ψυχή ζητά και κάποιο δώρο ! Ανάλογα με την ευλάβεια για παράδειγμα που είχε στην Παναγία μας , να μεταβεί σε κάποιο
προσκύνημα ...Όχι ταξιδάκια στην Αυστραλία ή στον Βόρειο Πόλο να δούμε τους Εσκιμώους και τους πιγκουίνους , γιατί αυτό απλούστατα δεν ωφελεί την ψυχή. Η ψυχή όταν εξέλθει δεν θέλει τίποτα από το γήινο ...απολύτως τίποτα ...


.....Δεν έχει καμιά σχέση με την γη η ομορφιά του άλλου κόσμου...Όταν βγούμε από την κοιλιά της μητέρας μας δεν θέλουμε να ξαναμπούμε με τίποτα ...γιατί εκεί είναι σκοτεινά και στενά και ο κόσμος είναι ευρύχωρος ...Έτσι και αυτό το απέραντο σύμπαν , η γη θα μας φαίνεται ένα τίποτα !  Ο εκεί κόσμος όμως θα μας φαίνεται
ευρύχωρος και φωτεινός ,όχι σκοτεινός όπως εδώ . Το είπε ο ίδιος ο Χριστός μας με το : μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν....Θα έπρεπε να πει με την δική μου λογική μεταβέβηκε εκ της ζωής εις την αιώνιον ζωή ...Κύριε εκ του Θανάτου;
Εκ του Θανάτου ! Από ένα τόσο μικρό σε ένα τόσο άπειρο !
Ο Γέροντάς μας ( εννοεί τον Γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεϊτη ) έλεγε από ένα μικρό περίπτερο σε ένα τεράστιο σουπερ-μάρκετ!...Θα δούμε λοιπόν ακριβώς όλα τα μέρη που ζήσαμε και θα ζητήσουμε όπως είπαμε σαν ευλογία να μεταβούμεσε έναν αγαπημένο τόπο . Τότε οι γυναίκες μπορούν να ζητήσουν να ρθουν εδώ στο
Άγιο Όρος , στα Ιεροσόλυμα και αλλού ...
Την ενάτη ημέρα η ψυχή παρίσταται πλάι στον Χριστό και τότε φτιάχνουμε τα κόλλυβα της ενάτης ημέρας . Η ψυχή επανέρχεται στον Χριστό και η Εκκλησία και πάλι δέεται ...Κύριε Ελέησον την ψυχή που παρίσταται ενώπιον Σου . Ο
Χριστός ευλογεί και δεν αποφαίνεται . Ούτε η ψυχή γνωρίζει ...Τώρα όμως έχει εμπειρία , όλων των καλών και όλων των κακών του κόσμου τούτου και τότε έχει την γνώση ότι αυτός ο κόσμος είναι ένα τίποτα μπροστά στο κάλος του άλλου ...Καθώς δε διέρχεται το σύμπαν έχει και την γνώση των άστρων και των γαλαξιών ...αποκτά δηλαδή και αυτήν την αστρονομική εμπειρική γνώση ...Μιλάμε για αποστάσεις που
χρειάζονται έτη φωτός για να διανυθούν ....Από την ενάτη ημέρα και μετά αρχίζει το μεγαλύτερο μέρος της εκπλήξεως ....Θα παραλάβει ο Φύλακας Άγγελος την ψυχή και θα την οδηγήσει στον Παράδεισο . Τις μισές ημέρες ( ακόμη ως τις σαράντα μας απομένουν 31 ημέρες) στον Παράδεισο και τις άλλες στον Άδη , οπότε την
Τεσσαρακοστή ημέρα η ψυχή θα έχει πια ολοκληρωμένη την εμπειρία του νοητού αόρατου κόσμου όπως έχει και την εμπειρία τούτου του κόσμου του κτιστού ...Θα λέγει τότε η ψυχή του απίστου : Όντως όλα υπάρχουν ...Τα είδα ,
τα εβίωσα ...Καλά τα έλεγαν οι Πατέρες και τα βιβλία τα Πατερικά ...Τώρα όμως τι θα γίνει που μείναν ανεφάρμοστα ; Που παραμείναμε χρεοφειλέτες ....Οι ψυχές των πιστών από την άλλη :Δόξα τω Θεώ ! Τα εφαρμόσαμε ...Δόξα τω Θεώ κάναμε το κατά δύναμιν ...Μέγα το έλεος του Κυρίου ...Υπάρχει ελπίδα !κι ο Άγγελος
Φύλακας ενισχύει ...
Το λυπηρό βέβαια είναι όταν κανείς δει στον Άδη θλιμμένα , γεμάτα από λύπη , αγαπημένα πρόσωπα ...Όπως και στον Παράδεισο θα δει βέβαια αγαπημένα πρόσωπα αλλά εκείνη την στιγμή δεν υπάρχει καμιά επικοινωνία και καμιά
συνομιλία ...Είναι σαν να βλέπουμε αγαπημένα πρόσωπα πίσω από ένα αδιαπέραστο γυαλί απ το οποίο μπορούμε να δούμε μόνο όχι να ακούσουμε ή να ακουστούμε.
Αυτό θα γίνει μόλις η ψυχή εισέλθει στον Παράδεισο μετά την Τεσσαρακοστή ημέρα...Τώρα μόνο βλέπει η ψυχή και αποκτά γνώση και εμπειρία . Οι ψυχές που είναι μέσα στον Παράδεισο επικοινωνούν μεταξύ τους !
Τις μισές μέρες λοιπόν μετά την ενάτη από την κοίμηση η ψυχή τις περνά σε όλον τον Παράδεισο και τις υπόλοιπες στον Άδη και έτσι όπως είπαμε έχει την εμπειρία όλου του άλλου κόσμου . Μόνο την αφάνεια δεν βλέπει κανείς στον Άδη , εις την
οποία θα βρεθούν οι κολασμένοι κληρικοί και μοναχοί ...Στα έγκατα , στην απομόνωση , στον πάτο του Άδη ...Είναι για παράδειγμα σαν να πάμε στον πυθμένα του ωκεανού και να σκάψουμε άλλα εκατό μέτρα πιο βαθειά ! Εκεί είναι
τοποθετημένοι οι κολασμένοι μοναχοί και κληρικοί ...
Μόλις φτάσει λοιπόν η τεσσαρακοστή ημέρα μετά τον χωρισμό της ψυχής αυτή γονατίζει μπροστά στον Χριστό μας και αυτός αποφαίνεται ! Ο Φύλακας Άγγελος καρτερικά αναμένει την απόφαση ...Αν λάμψει ...εκ δεξιών η ψυχή
σώζεται , αν εξ αριστερών η ψυχή οδηγείται στον Άδη ...όχι στην κόλαση . Η κόλαση είναι τελείως άδεια ακόμα ! Δεν περιέχει απολύτως κανέναν . Γιατί ακόμα δεν έγινε η Δευτέρα παρουσία ...Στην κόλαση θα βρεθούν μετά την Δευτέρα Παρουσία οι δάιμονες και οι αμαρτωλοί με ψυχή και σώμα .
Οι ψυχές των κολασμένων τώρα παραμένουν στον Άδη που είναι ας το πούμε το προοίμιο της Κολάσεως , όπως και ο Παράδεισος είναι τα προεόρτια της Βασιλείας των Ουρανών . Εκεί βρίσκονται οι σεσωσμένες ψυχές άνευ σωμάτων. Οι ψυχές μαζί με τα σώματά τους μετά την Δευτέρα παρουσία θα ενωθούν και θα
οδηγηθούν πλέον απ τον Παράδεισο στον Θεϊκό Νυμφώνα, στα ενδότατα του Παραδείσου.
Στην Βασιλεία των Ουρανών αυτή τη στιγμή βρίσκονται μόνο ο Χριστός και η
Παναγία μας , με ψυχές και σώμα . Οι Άγιοι βρίσκονται στον Παράδεισο αλλά χωρίς σώματα . Και ο Θεϊκός Νυμφώνας είναι Παράδεισος αλλά με ψυχές και σώματα . Τώρα στον Παράδεισο βρίσκονται μόνο ψυχές περιμένοντας την Δευτέρα
Παρουσία , να ενωθούν με τα σώματά τους. Γιατί είναι μισοί , λειψοί άνθρωποι χωρίς το σώμα τους ....Σαν να έχουμε το φεγγάρι στο μέσον
...Είναι παράδοξο αυτό ξέρετε ...Πιο περίεργο είναι να δεις άγγελο χωρίς φτερά παρά ψυχή χωρίς σώμα ...Τι ον είναι αυτό ; Εντολή Θεού αυτό το μισό ...η πνοή και το σώμα το άλλο μισό...Περιμένουμε την κοινή Ανάσταση ! Κάντε λίγη υπομονή ....Θέλω να σταθούμε ιδιαιτέρως στην τεσσαρακοστή ημέρα λοιπόν . Γνωρίζει καλά
η Εκκλησία μας ότι αυτή η ημέρα είναι η κρισιμότερη , οπότε και θα παρθεί η οριστική απόφαση , η οποία θα ισχύσει για πάντα , εις πάντας τους αιώνας ...
Πεθάναμε ; Την 40η ημέρα θα κριθούμε εις πάντας τους αιώνας ...Δε θα χουμε εμείς
Δευτέρα Παρουσία ....θα γίνει και για εμάς αλλά μόνο για να ενωθούν τα σώματά μας με τις ψυχές μας ...Μα δεν θα βγει η απόφαση τότε ...Ήδη η απόφαση είναι ειλημμένη . (Βέβαια επειδή ακόμα δεν έγινε η Δευτέρα Παρουσία , ένας μεγάλος
αριθμός Ορθοδόξων Χριστιανών ίσως και μη Ορθοδόξων , ο Θεός μας γνωρίζει ,
θα μεταβούν εκ του Άδου στον Παράδεισο ... θα το δούμε παρακάτω αυτό )




Επειδή λοιπόν η Εκκλησία μας αυτό το γνωρίζει, προσκομίζει τα κόλλυβα της 40ης ημέρας τα οποία είναι και τα πιο σημαντικά . Εδώ στο Άγιο Όρος τα παλιά χρόνια οι Πατέρες ήταν πιο αυστηροί και πιο φιλάνθρωποι ...Κεκοιμημένοι Πατέρες ... Τότε την 40η ημέρα έκαναν Παννυχίδα , ώστε να πληροφορηθούν , κάποιος απ τους
Πατέρες , κυρίως ο Γέροντας εάν η ψυχή εσώθη ή δεν εσώθη . Με κάποιο σημάδι που δινόταν τότε ( και στις μέρες μας συχνά δίνεται ) την 40η ημέρα , μετά από νηστεία και αγρυπνία την προηγούμενη έπαιρναν την πληροφορία . Οι πιο πολλοί εκ
των κεκοιμημένων Πατέρων εσώζοντο ! Κάποιος κάποτε φανερώθηκε με την όψη αρκούδας ! και είπε ότι κολάστηκε επειδή ήταν συνεχώς μέθυσος στο Άγιο Όρος .
Άλλος πάλι που φανερώθηκε είπε ότι κολάστηκε γιατί έκανε παρακοή εν γνώσει του στον Γέροντά του . Άλλος πάλι γιατί όπως είπε δεν έκανε καθόλου μοναχικά καθήκοντα . Εύκολο ήταν να σωθεί , αλλά για έναν μικρό πόντο πήγε στα εξ
ευωνύμων .
Επιμένουμε λοιπόν πάρα πολύ στο θέμα της 40ης ημέρας , ακριβώς όταν αυτή συμπληρωθεί . Καμιά φορά έξω στον κόσμο κυρίως δεν συμπίπτει η 40η ημέρα με το μνημόσυνο για ευνόητους λόγους , οπότε αυτό γίνεται λίγο πριν ή λίγο μετά. Όμως την 40η ακριβώς ημέρα πάλι θα κάνουμε κόλλυβα επί του μνήματος ,ώστε να είμαστε απόλυτα καλυμμένοι πάνω σε αυτό το σπουδαιότατο για την ψυχή θέμα . Εκείνη την ημέρα η ψυχή θα λάβει τη θέση της . Να πάρουμε την μια πλευρά, αυτήν του σεσωσμένου όταν εισέλθει στον Παράδεισο ... Λέγουν οι Πατέρες ...Ποιόν πρώτον να αγκαλιάσει , ποιος πρώτος να την
υποδεχθεί ...!! Και θα έχουμε και μερικές εκπλήξεις :
Πως εγώ εσώθην ...Πώς έγινε αυτό το μέγα θαύμα! Πώς βλέπω εδώ τόσους σεσωσμένους δικούς μου , γνωστούς που νόμιζα ότι δεν θα ήταν καθόλου σεσωσμένοι ! Πού είναι όλα αυτά τα αγαπημένα μου πρόσωπα , που τόσα έζησα μαζί
τους και απουσιάζουν; Εκπλήξεις! Θα τους γνωρίζουμε δε όλους δια Πνεύματος Αγίου ! Όλοι δε είναι ηλιόμορφοι και Αγγελοπρόσωποι , δηλαδή έχουν την μορφή του Χριστού μας ...Όχι με την μορφή που είχαν στην γη ...Εκεί βλέπονται
διαφορετικά όπως λάμπουν ! Δεν συστέλλεται ο ήλιος του καθενός ! Όταν παρουσιάζονται στη γη παίρνουν την μορφή του σώματος . Αλλά εκεί βλέπονται διαφορετικά , όπως λάμπουν !Η ψυχή όταν κάνει αυτές τις μεταβάσεις , πάνω – κάτω
( να το πούμε σχηματικά ) τις 40 πρώτες ημέρες έχει το σχήμα του σώματος . Η ψυχή είναι ασώματη βέβαια , αλλά παίρνει αυτό το σχήμα , όπως και ο Άγγελος παίρνει το σχήμα ενός νέου ανθρώπου , νεανίσκου 20 ετών χωρίς γένια , ποτέ κοριτσιού.
Ο Άγγελος βέβαια δεν έχει φύλο , παίρνει μορφή ανδρός , γιατί και ο Χριστός μας παρουσιάστηκε έτσι και έτσι τιμούν τον Χριστό μας .
Πολλοί θα αναρωτηθούν πως είναι δυνατό να δει η ψυχή μια και δυο φορές προ της 40ης ημέρας τον Χριστό μας , απ την στιγμή που οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι θα τον δούμε κατά την Δευτέρα Παρουσία. Πολλοί βέβαια τον έχουν δει και στην επίγεια ζωή . Δεν είναι πρωτόγνωρη εμπειρία . Άλλοι βέβαια θα τον δουν όπως
προείπαμε την 3η την 9η και την 40η ημέρα .
Οι σεσωσμένες ψυχές ήδη εκρίθησαν και βλέπουν τον Χριστό ! Τί αναμένουν; Την Δευτέρα παρουσία , οπότε και θα ενωθούν με τα σώματά τους τα οποία είναι Άγια Λείψανα πλέον φανερά ή εν αγνοία πολλών , για να βλέπει έτσι και το σώμα και η ψυχή πάντα τον Χριστό ! Των κολασμένων οι ψυχές δεν βλέπουν τον Χριστό ; Τι αναμένουν ; Και αυτές την Δευτέρα Παρουσία να ενωθούν με τα σώματά τους για να βλέπουν τον Χριστό αλλά ως πυρ και όχι φως ! Οι πάντες θα βλέπουν τον Χριστό !
Και οι δαίμονες και οι Κολασμένοι αλλά όχι φωτιστικά ...Καυστικά ! Ο Χριστός μας δεν τους εκπέμπει βέβαια πυρ, αλλά φως και Αγάπη ! Μα αυτοί δεν το δέχονται ποτέ ... Δεν το θέλουν ποτέ , διότι ουδέποτε μετανόησαν στη ζωή τους .
Ο Χριστός μας δεν τους τιμωρεί , ούτε οι ίδιοι λένε : μας τιμωρεί ο Χριστός . Λένε :
Αυτοτιμωρούμεθα ! Αυτοκολαζόμαστε . Ο Χριστός δεν βασανίζει κανέναν ...είτε
λίγο , είτε πολύ είτε αιωνίως. Αυτό είναι παπική κόλαση ! Μετά την Ανάσταση κανείς
δαίμονας δεν έχει δει τον Αναστάντα Χριστό , γιατί για να τον δεις πρέπει να χεις
μεγάλη χάρη Αγίου Πνεύματος ! Στην κοινή Ανάσταση όμως θα οικονομήσει ο Χριστός μας , ώστε να θεαθεί από όλα τα πλάσματά του . !...
...Η κόλαση είναι ο χώρος στον οποίο θα κολαστούν οι δαίμονες και οι άνθρωποι με ψυχή και σώμα μετά την Δευτέρα Παρουσία . Τώρα ο δαίμονας ναι μεν κολάζεται , αλλά νοιώθει ωραία γιατί μας πολεμά . 
Μετά την Δευτέρα Παρουσία θα κολάζεται χωρίς να μπορεί να πολεμά κανέναν . Βιώνει την κόλαση τώρα μεν αλλά παρηγοριέται γιατί πολεμά και νικά κάποιον τον οποίον κερδίζει και παίρνει
μαζί του στην κόλαση . Μετά την Δευτέρα Παρουσία θ’ αρχίσει η ζωή η αιώνιος !
Δηλαδή επ’ άπειρον αποκαλύψεις του Χριστού μας σε Αγγέλους και σεσωσμένους ανθρώπους .
Μπορούμε να πούμε ότι τότε θ’ αρχίσουν οι κυρίως αποκαλύψεις του Χριστού μας .
Τώρα όλοι περιμένουν την κοινή Ανάσταση για να αρχίσει ...το πανηγύρι ! Η ατελεύτητος αποκάλυψη σε Αγγέλους και Ανθρώπους ταυτοχρόνως στον Θεϊκό Νυμφώνα . Οι Άγιοι δεν βρίσκονται ήδη στον Θεϊκό Νυμφώνα όπως ο Χριστός μας και η Παναγία μας , γιατί στερούνται σωμάτων .
Τώρα στον Παράδεισο , στα προεόρτια του Θεϊκού Νυμφώνος η ψυχή βιώνει ακόμα αυτήν την κατάσταση .
Και δεν αποκαλύπτεται πλήρως ο Χριστός μας και στους σεσωσμένους γιατί μερικοί εκ του Άδου θα μεταβούν στον Παράδεισο ! Εδώ είναι η εμπειρία και η σπουδαιότητα των μνημοσύνων .

Γι’ αυτό γίνονται... Για τους μη σεσωσμένους! Τί τους ευχόμαστε ; Δεν λέμε μετά των Αγίων ανάπαυσον Χριστέ τας ψυχάς των δούλων σου ; Μετά των Αγίων ! Ποιών δούλων Σου ; Μα αν κάποιος έχει πάει στον Παράδεισο δεν είναι Άγιος ; Είναι Άγιος ναι ! Μα εμείς ευχόμαστε γι αυτούς που δεν έχουν σωθεί , δεν είναι Άγιοι ...

Επειδή ακόμα δεν έγινε η Δευτέρα Παρουσία , ένας μεγάλος αριθμός Ορθοδόξων ίσως και μη Ορθοδόξων , ο Θεός γνωρίζει , θα μεταβούν εκ του Άδου στον Παράδεισο . Τίνι τρόπω ; Με τις Θείες Λειτουργίες , τα μνημόσυνα , το
κομποσκοίνι και τις ελεημοσύνες . Δηλαδή το βιβλιάριο της ψυχής του Κολασμένου εν τω Άδη , το έχει η Εκκλησία . Εμείς κάνουμε Θεία Λειτουργία , μνημόσυνα , κομποσκοίνια και ελεημοσύνες και κολλάμε το ένσημο εμείς στο
δικό του βιβλιάριο, κάτι που αυτός δεν μπορεί να κάνει αφού στερείται σώματος . Αυτός μετά θα μας ανταποδώσει το δώρο ...
Μερικές ψυχές λοιπόν μεταβαίνουν από τον Άδη στον Παράδεισο με την βοήθεια της Εκκλησίας , όχι μόνοι τους και όχι βεβαίως όλοι ...Τώρα ποιοί και μέχρι ποιο βαθμό; Ας παρομοιάσουμε τον Άδη με έναν ωκεανό . Στην φωτεινή δέσμη του ύδατος , από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι βάθους δεκαπέντε , είκοσι , εικοσιπέντε ,τριάντα
σπανιότατα τριαντατριών μέτρων υπάρχει η λεγόμενη δέσμη φωτός , όπου ακτίνες ηλίου διεισδύουν και κάποιο έστω μικρό φως υπάρχει . Από κει και κάτω υπάρχει Έρεβος , το πραγματικό το παντοτινό σκοτάδι . Στο διάστημα λοιπόν αυτό ( εννοεί της εν Άδου παραμονής των μη σεσωσμένων ) μπορεί για όσες ψυχές βρίσκονται
στον Άδη να διεισδύσει η Θεία Λειτουργία και σιγά –σιγά να τις ανεβάσει όλο και πιο πάνω . Κάποτε λοιπόν κάποιες τις μετακινεί ως τον Παράδεισο .
Η Θεία Λειτουργία !  
τη στιγμή ακριβώς που λέμε : «Απόπλυνον Κύριε τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τω αίματι Σου τω Αγίω . Με
τον παραλληλισμό του Άδη με τον Ωκεανό , αυτοί που βρίσκονται στο κάπως φωτεινό , να το ονομάσουμε έτσι , μέρος του Άδη μπορούν με την Θεία Λειτουργία το κομποσκοίνι και τις ελεημοσύνες σιγά –σιγά να ανέβουν . Βρίσκονται δε εκεί , γιατί ναι μεν έχουν βαριά αμαρτήματα , μα όχι θανάσιμα .... Και στα θανάσιμα
υπάρχει ιεράρχηση . 
Το χειρότερο είναι το να λατρεύεις εν επιγνώσει τον Σατανά ως Θεό . Η εσχάτη απώλεια του νοός . Ό, τι μεγαλύτερο και πλέον απαίσιο υπάρχει . Έπειτα είναι οι αιρεσιάρχες , οι υπερήφανοι, οι βλάσφημοι , οι φιλάργυροι , οι πόρνοι , οι ανήθικοι , οι διεστραμμένοι και όλα τα λοιπά αμαρτήματα. Επάνω, επάνω ας πούμε είναι κάποιος που έκανε μια μεγάλη κλεψιά και δεν πρόλαβε να μετανοήσει αφού πέθανε αιφνιδίως και κολάστηκε . Όλες οι κλοπές δεν κολάζουν ...Πολλά νέα παιδιά ίσα-ίσα σώζονται αφού μετά από μέθη έκαναν κάποια αμαρτήματα κυρίως σαρκικά και επιστρέφοντας στο σπίτι χτύπησαν σε ένα τροχαίο
και τελειώθηκαν . Αυτός ο αιφνίδιος , ο αιματηρός,  ο οδυνηρότατος θάνατος τα «ξέπλυνε».Υπολογίζεται δηλαδή και ο τρόπος του Θανάτου για την σωτηρία της ψυχής . Οι κατάκοιτοι και όσοι υπέφεραν πολύ στη ζωή τους , παίρνουν στεφάνι μεγαλομάρτυρος .
Η Θεία Λειτουργία και οι Ελεημοσύνες ανεβάζουν τις ψυχές . 
Αρκεί όπως έλεγε ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης , οι Λειτουργοί να είναι ενάρετοι και άξιοι . Γιατί ο Θεός δεν εισακούει τις Λειτουργίες των αναξίων Ιερέων οι οποίοι ζητούν χρήματα και έπειτα δεν μνημονεύουν , είτε μνημονεύουν λίγες φορές και όχι σωστά . Θεία
Λειτουργία λοιπόν , κομποσκοίνι , προσευχή και ελεημοσύνη ...Αυτά μπορούν να εξάγουν μια ψυχή εκ του Άδου ...



( Τέλος και τω Θεώ η Δόξα )

Saturday, September 28, 2019

Mετα απο μια συζητηση με καποια ηγουμενη απο ενα μοναστηρι



ΕΙΠΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ.

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ Ο ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΠΩΣ ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΟΙΤΑΣ ΘΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕ.

ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΙΣ.

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΘΕΛΑΝΕ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ.
ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙ, ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ ΜΕ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ.
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΑΚΟΥΜΠΑΓΕ ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ.
ΠΗΓΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ Η ΚΟΠΕΛΑ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΠΕΝΤΕ ΕΞΙ ΩΡΕΣ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙ ΤΑΧΑ ΤΙΣ ΣΥΝΕΒΗ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΓΕΓΟΝΟΣ.
ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΡΗΚΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΤΟΥ.
ΚΟΙΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ , ΚΟΙΤΑ ΔΕΞΙΑ, ΤΙΠΟΤΑ.
ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΒΛΕΠΕ.
ΚΟΙΤΑΞΕ ΑΠΟ ΕΔΩ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΩΡΕΙΤΟ ΨΗΛΑ ΣΤΟ ΤΑΒΑΝΙ. ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕ ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΠΕ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ.
ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΗΣ ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ.
ΤΗΣ ΕΙΠΕ ΤΟ ΕΞΗΣ.
ΟΤΙ ΕΙΔΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΜΟΥ.
ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΒΓΗΚΕ ΕΞΩ ΤΟ ΔΙΗΓΗΘΗΚΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ.

Ο ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟ ΓΙΑΤΙ ΕΚΑΝΕ ΠΛΗΡΗ ΥΠΑΚΟΥΗ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΙΩΣΗΦ ΤΟΝ ΣΠΗΛΙΩΤΗ.

ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ………………………….
ΚΑΠΟΤΕ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ, Ο ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΒΡΙΖΕ ΧΥΔΑΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ. Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ.
ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΗΚΕ Ο ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ ΡΩΤΗΣΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ.
ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΥΠΑΚΟΥΗ.
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΛΗΡΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΥΗΣ.
ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΆΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΙΖΟΝΑ

Το παρακάτω το διηγήθηκε κάποιος χριστιανός ορθόδοξος ενορίτης της περιοχής και συχνός επισκέπτης του μοναστηριού που κτήτορας είναι ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθείτης.

Όταν ήταν να φτιάξει το μοναστήρι ο γέροντας Εφραίμ άρχισε να πήγαινε στην έρημο της Αριζόνας. Συνέχεια άκουγε καμπάνες, και έλεγε συνέχεια στον οδηγό να προχωρά όσο μπορεί πιο πολύ στην έρημο.
Συνέχιζε λοιπόν να ακούει τις καμπάνες που οι άλλοι δεν άκουγαν.
Όλο και πιο βαθιά πήγαινε στην έρημο., αρκετά χιλιόμετρα μέσα στο βάθος της απόλυτης ερημιάς.
Όταν ο ΄γέροντας έφτασε σε κάποια περιοχή που ήταν κοντά στο κέντρο της ερήμου σταμάτησαν να ακούγονται οι καμπάνες.
Τότε ο γέροντας του είπε.
Σταματήστε.
Εδώ θα κάνουμε το μοναστήρι μας.
Και έτσι χτίσθηκε το υπέροχο αυτό μοναστήρι στην πανέρημο της Αριζόνας.
Έργα που ξεκινούν οι άνθρωποι και που τελειώνει ο Χριστός.
Θαυμαστός ο Θεός από τους Αγίους του. Αμήν.

Sunday, September 22, 2019

Δύσκολο πράγμα η ορφάνια ( Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης )

Συμβαίνει πολλές φορές να υπάρχουν στο σχολείο ορφανά παιδιά. 
Δύσκολο πράγμα η ορφάνια.
 Όποιος στερήθηκε τους γονείς του, και μάλιστα σε μικρή ηλικία, έγινε δυστυχισμένος στη ζωή. 
Αν, όμως, απέκτησε πνευματικούς γονείς τον Χριστό και την Παναγία μας, έγινε Αγιος.


Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Thursday, September 19, 2019

Για όλους να προσεύχεσαι ( Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης )

Άμα θέλεις να φιλοσοφήσεις, όλα θα τα ρίχνεις στον κακό εαυτό σου και θα ταπεινώνεσαι πάντοτε. 
Είναι ταπείνωση να πιστεύεις ότι όλοι είναι καλοί. Κι αν ακούς για κάποιον κάτι αρνητικό, να μην το πιστεύεις. 
Όλους να τους αγαπάς και να μη σκέφτεσαι για κανέναν κακό και για όλους να προσεύχεσαι.


Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Monday, September 16, 2019

Που πήγε και κτύπησε η Παναγία! ( Γερόντισσα Μακρίνα )

Πάει στον καθένα και χτυπάει την πόρτα και ζητάει τροφή και του λέει: «Πήγαινε στα παιδάκια μου που δεν έχουν». Είδατε προχθές, μόλις έλειψε το αλεύρι, αμέσως έστειλε κάποιος που μου είπε: «Γερόντισσα, είμαι στο πλευρό σου, ότι θέλεις να μου λες».
Συγκινήθηκα, από την άκρη του κόσμου να σου λέη: «ότι θέλεις». 
Που πήγε και κτύπησε η Παναγία! 
Και με έπιασε ένας κλαυθμός και έλεγα: «Κυρία και Δέσποινα, δεν μας αφήνεις να στερηθούμε!».


Γερόντισσα Μακρίνα

Tuesday, September 10, 2019

Όταν αγαπάμε την Παναγία... ( Γερόντισσα Μακρίνα )

Όταν αγαπάμε την Παναγία, πολλή ευλογία θα έχουμε στην ψυχή μας.
 Γιατί μας νοιάζεται, μεσιτεύει στον Θεό και γίνεται ζητιανούλα.


Γερόντισσα Μακρίνα

Friday, September 6, 2019

H καθαρή καρδιά, γίνεται θρόνος του Θεού ( Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως )

Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μία τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τί είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. 
Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». (Β' Κορ. 6, 16).

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως