Κάποτε ζούσε ένας αγιογράφος πολύ ευλαβής. Ζωγράφιζε τους αγίους με νηστεία και προσευχή. Μα όταν καθόταν να αγιογραφήσει την Παναγία, έβαζε όλο το μεράκι του, όλη την δεξιοτεχνία του.
Ώρες στεκόταν και με δακρυσμένα μάτια καμάρωνε την Παναγία και την ευχαριστούσε, που του έδινε την δύναμη να την αγιογραφεί. Αυτό όμως εξαγρίωνε τον διάβολο. Θα τον τακτοποιήσω, μονολογούσε. Θα τον κάνω να μη μπορεί να αγιογραφεί.
Πράγματι παρέλυσε το χέρι του και δεν μπορούσε πλέον να πιάσει το πινέλο. Αλλά απατήθηκε ο διάβολος. Αυτός που αγαπά την Παναγία βρίσκει τρόπους να την ευχαριστεί. Δεν μπορούσε να ζωγραφίσει με τα χέρια, ζωγράφιζε με το πινέλο στο στόμα.
Ξεκίνησε λοιπόν να αγιογραφήσει την Πλατυτέρα ψηλά στον θόλο του Ιερού. Έσκασε ο διάβολος, αγρίεψε. Θα σού δείξω εγώ αν μπορέσεις και την τελειώσεις. Όπως κάποτε πέταξε από την σκαλωσιά τον Άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη και τον τραυμάτισε θανάσιμα, έτσι και τώρα, την ώρα που ο αγιογράφος με το πινέλο στο στόμα ζωγράφιζε, ήρθε ο διάβολος και ξεκάρφωσε την σκαλωσιά, για να τον ρίξει κάτω. Βοήθα με, Κυρά Παναγιά, φώναξε ο αγιογράφος τρομαγμένος. Αν πέσω κάτω θα σκοτωθώ. Την ίδια στιγμή πρόφτασε η Παναγία. Έβγαλε το χέρι της από την αγιογραφία και τον άρπαξε. Από τις φωνές έτρεξαν κάποιοι περαστικοί και τον κατέβασαν με ανεμόσκαλα!! Η Παναγία πρόφτασε, έκανε το θαύμα της.
Αυτό το θαύμα θα μπορούσε να γίνει στον καθένα μας, όταν αντιμετωπίζουμε κινδύνους, αρκεί εμείς να πιστεύουμε και να καταφεύγουμε στην κραταιά σκέπη της Θεοτόκου. Οι εικόνες θαυματουργούν, όταν αυτοί που τις ζωγραφίζουν είναι ευλαβείς και καθαροί. Οι εικόνες θαυματουργούν, όταν εμείς πιστεύουμε και αγωνιζώμαστε. Η Παναγία μας σκεπάζει και μας προστατεύει με την χάρη της.
Αν διαβάσουμε την Αγία Γραφή, στο βιβλίο της Εξόδου, θα δούμε καταπληκτικά πράγματα. Ο Θεός ωδηγούσε τους Ισραηλίτες μέσα στην έρημο, τους έδειχνε τον δρόμο, που έπρεπε να ακολουθήσουν. Την ημέρα προπορευόταν μία νεφέλη, κάτι σαν σύννεφο, που τους οδηγούσε αλλά και έρριχνε σκιά πάνω τους, για να τους δροσίζει, να τους προφυλασσει από τον καύσωνα της ερήμου. Το βράδυ γινόταν πύρινος στύλος, που τους εφώτιζε και τους ζέσταινε. Το βράδυ στην έρημο πέφτει χαμηλά η θερμοκρασία.
Όταν οι Αιγύπτιοι με τα άρματα έτρεξαν ξωπίσω τους, για να τους φέρουν πάλι πίσω στην σκλαβειά, η νεφέλη πήγε και στάθηκε πίσω από τους Ισραηλίτες. Κάλυψε τα νώτα τους, γιατί πίσω τους ήταν ο εχθρός. Έγινε ο Θεός οπισθοφυλακή. Είναι πολύ συγκινητικό αυτό. Ο Θεός φροντίζει και προστατεύει τους δικούς του ανθρώπους.
Χαίρε σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης.
Π. Γεώργιος Ρ. Ζουμής
