Saturday, December 29, 2018

Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. ( Άγιος Νεκτάριος )

«Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα. Πολλά είναι κληρονομικά. Όλα αυτά, δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με αδημονία και τη βαριά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με φροντίδα και προσοχή.
Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεσθε στο Θεό να σας δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας, και αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.
Αγρυπνείτε και προσεύχεστε για να μην μπείτε σε πειρασμό. Μην απελπίζεστε, αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ' αυτές είναι και απο την φύση τους ισχυρές και απο την συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου όμως και με την επιμέλεια νικούνται.Τίποτε να μην σας απελπίζει.»

Άγιος Νεκτάριος

Sunday, December 23, 2018

Το αλφάβητο των Χριστουγέννων



Κάποτε στην πολύσοφη χώρα των γραμμάτων έπεσε μεγάλη στενοχώρια. Γιατί, ενώ πλησίαζαν Χριστούγεννα, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα γράμματα για να σχηματίσουν λέξεις όπως πόλεμος, ζήλια, κακία, εγωισμός.


Ύστερα από πολλές συζητήσεις τα γράμματα αποφάσισαν να κάνουν κάτι σημαντικό, για να συμμετέχουν κι αυτά στη γιορτή: Να γίνουν η Αλφαβήτα των Χριστουγέννων!


Δεν θα δέχονταν να φτιάχνουν λέξεις παρά μόνο χριστουγεννιάτικες!


Πήρα ένα Α και το έκανα άστρο.

Με το Β έγραψα Βηθλεέμ

και με το Γ τη γέννηση του Κυρίου.

Στο Δ βρήκα τα δώρα που Του χάρισαν

και με το Ε την ελπίδα που μάς έφερε στη γη.

Με το Ζ θυμήθηκα τα ζώα που Τον ζέσταιναν

και με το Η τον Ηρώδη τον κακό βασιλιά.

Με το Θ είπα “Θεέ μου

και με το Ι ψιθύρισα “Ιωσήφ”.

Το Κ μού έφερε στο νου την καλοσύνη

και με το Λ το λιβάνι και το λυτρωμό.

Μέσα στο Μ είδα τους Μάγους

και στο Ν την Άγια Νύχτα.

Το Ξ σκόρπισε την ξαστεριά

και με το Ο γιόρτασε η οικουμένη.

Το Π με γονάτισε μπροστά στην Παναγία.

Το Ρ μού θύμισε το Ραββί, το δάσκαλο.

Μ’ ένα μεγάλο Σ το σπήλαιο.

Μ’ ένα χαρούμενο Τ τραγούδησα τραγούδια.

Το Υ ήταν για τους ύμνους

και το Φ το φως που φώτισε την πλάση.

Ένα Χ είπε “Χριστέ μου!”.

Οι άγγελοι έψελναν με το Ψ ψαλμούς

και το Ωσσανά που αρχίζει από Ω.





Από τότε κάθε Χριστούγεννα, η αλφαβήτα δοξάζει το νεογέννητο Χριστό με το δικό της τρόπο και δίνει παντού το μήνυμα των Χριστουγέννων:


«Επί γης ειρήνη!»
http://churchofagianapa.blogspot.com

Monday, December 17, 2018

Η σχέση του Άγίου Νεκταρίου με τον ‘Αγιο Πορφύριο!

Πώς και με τι να τον ευχαριστήσουμε τον ΄Αγιο Νεκτάριο, ο οποίος υπήρξε και είναι προστάτης πολλών και ιδιαιτέρως της γλυκητάτης ημών πατρίδος Ελλάδος. Απ’ όπου επέρασε άφησε ανεξίτηλα ίχνη και βοήθησε αμέτρητους.

Αποτέλεσμα και καρπός αυτής της βοηθείας υπήρξε και ο μετέπειτα στάρετς των Αθηνών και μακαριστός κι εκείνος ήδη Γέροντας Πορφύριος Μπαϊρακτάρης. Του οποίου τον πατέρα Λεωνίδα Μπαϊρακτάρη είχε ευλογήσει στην Εύβοια ο άγιος Νεκτάριος και είχε καθοδηγήσει.

Και προήλθε απ’ τον Λεωνίδα Μπαϊρακτάρη και την Ελένη Μπαϊρακτάρη ο Γέροντας Πορφύριος, ο θαυματουργός. Ο οποίος υπεραγαπούσε τον Άγιο Νεκτάριο.
Κι ενθυμούμαι προσωπικά τον πήρε τηλέφωνο τη νύχτα ένας Χριστιανός, γιατί ήτανε άρρωστος πολύ. Και δεν μπορούσε.

Τον πήρε απ’ την Αθήνα, εκεί στον Ωρωπό και λέει:
– Γέροντα, υποφέρω. Δυσκολεύομαι. Πεθαίνω. Χάνομαι.
Και του λέει:
– Δίπλα σου είναι ο άγιος Νεκτάριος.
Κοιτάζει, δίπλα του ήταν το εικόνισμα.
– Αυτόν παρακάλεσε, να σε κάνει καλά.
Κι έκλεισε το τηλέφωνο και παρακάλεσε ο άνθρωπος τον άγιο Νεκτάριο και έγινε αμέσως καλά.

Ο Γέροντας, λοιπόν, τον υπεραγαπούσε τον άγιο. Άλλωστε οι άγιοι αγαπά ο ένας τον άλλον κι έχουνε ενότητα κι έχουνε στοργή, και βοηθάνε προπαντός εμάς τους ανθρώπους που έχουμε ανάγκη.

Από Το Βιβλίο Του Αρχιμανδρίτη, Πάτερ Ανανία Κουστένη, “Λόγοι Για Τον Άγιο Νεκτάριο”, Τόμος Β’,.

Friday, December 14, 2018

Το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” τα λέει όλα ( Άγιος Πορφύριος )



Τον παρακάλεσα μία ημέρα να μου υποδείξει έναν τρόπο προσευχής και εάν ήταν δυνατόν, να μου εμπιστευθεί το δικό του τρόπο προσευχής. Και η απάντηση ήταν άμεση και… πληρωμένη.

– Και τί την πέρασες την προσευχή, για φαγητό που προσφέρεται κατά παραγγελία; Ή φάρμακο που χορηγείται με συνταγή; Εγώ σου έχω πει να ζητάς μόνο τη σωτηρία της ψυχής. Να ζητάς, δηλαδή, να καταστείς κληρονόμος της αιωνίου Βασιλείας των Ουρανών. Και όλα τ’ άλλα να τ’ αφήνεις στην κρίση του θεού. Σου υπενθυμίζω , για ακόμη μία φορά, το “Ζητείτε πρώτον την Βασιλεία των Ουρανών και πάντα ταύτα προστεθήσονται”. Αυτό δε σου αρκεί; Εάν δε σου αρκεί αυτό ή δε σε ικανοποιείαπόλυτα, περιορίσου στη νοερά προσευχή. Για μένα, το “Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Ελέησόν με” τα λέει όλα. Και οπωσδήποτε περισσότερα από αυτά που λες εσύ. Αρκεί να το λες με πίστη και αφοσίωση. και μάλιστε, την ώρα εκείνη να φαντάζεσαι ότι έχεις μπροστά σου τον εσταυρωμένο Ιησού. Και άκου. Την ώρα που θα το λες, θα στρέψεις το νου σου κατ’ εδώ προς εμένα. Και εγώ θα συλλαμβάνω τη σκέψη σου καιθα προσεύχομαι μαζί σου, για σένα. Αυτό είναι το καλύτερο. Και αυτό σου συνιστώ να κάνεις.

– Ναι, Παππούλη μου, αλλά, δεν το λέτε σωστά.

– Εγώ σωστά το λέω. Εσύ το εννοείς λανθασμένα. Και ξέρεις γιατί; Γιατί ξεχωρίζεις τον εαυτό σου από τον υπόλοιπο κόσμο. Και αυτό δεν είναι καθόλου σωστό. Όπως αγαπάμε τον εαυτό μας, έτσι πρέπει να αγαπάμε και τον πλησίον μας. Εγώ αγαπώ όλο τον κόσμο σαν τον εαυτό μου. Γι’ αυτό δε βλέπω το λόγο γιατί να λέω: Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς και όχι ελέησόν με*. Αφού εγώ και ο κόσμος είμαστε ένα και το αυτό! Έτσι θα το λες και εσύ: Ελέησόν με.


*Σημασία έχει τι εννοούμε με τις λέξεις. Έτσι μπορούμε να λέμε “ελέησόν με” και να περικλείουμε στο “με¨όλο τον κόσμο ‘η να λέμε “ελέησόν ημάς” και να εννοούμε το ίδιο. Ο Γέροντας εδώ ήθελε να τονίσει ότι οφείλουμε να αγαπάμε όλο τον κόσμο σαν τον εαυτό μας.

[Αν. Καλλιάτσου, Ο πατήρ Πορφύριος, Αθήνα 2000, σελ. 176π.]

Monday, December 10, 2018

Τι μας σώζει; Μόνον η μετάνοια. ( Άγιος Νικόδημος )


Πόσο ζημιά μας προκαλούν οι αμαρτίες μας; Ο Άγιος Νικόδημος λέγει για τας βλάβες των αμαρτιών: «Σκέψου πως οι αμαρτίες αυτές σου προξένησαν την αιώνια κόλαση, το άσβεστο εκείνο πυρ, τον βρυγμό των οδόντων, τον σκώληκα τον ακοίμητο, τον βασανισμό όλων των αισθήσεων του σώματος, και όλων των δυνάμεων της ψυχής σου, η οποία θα έχη πάντοτε μαζί της αυτό που μισεί και δεν θα έχη ποτέ αυτό που επιθυμεί. Τι μας σώζει; Μόνον η μετάνοια.


Άγιος Νικόδημος

Thursday, December 6, 2018

«Έχω εντολή από τον άγγελό μου να μην πω σε κανέναν τίποτα….»

Να σου πω κι ένα περιστατικό που μας συνέβη, όπου αν δεν είχε χάρισμα ο Γέροντας (Ιωσήφ ο Ησυχαστής), λίγο έλειψε να μας φάει (ο μισόκαλος) ένα καλογέρι μέσα από τα χέρια μας.

Εκεί στον Άη- Βασίλη κοινοβίασε σ΄εμάς ένας βλάχος ο «πάτερ Γιάννης» πολύ ευλαβής, αλλά απλός άνθρωπος. Για ένα διάστημα όμως σταμάτησε να λέει τους λογισμούς του στον Γέροντα. Τον φωνάζει ο Γέροντας:
«Δεν έχεις κανένα λογισμό να εξομολογηθείς;».
«Όχι, όχι πολύ καλά είμαι».

Εν τω μεταξύ στην προσευχή ο Γέροντας αισθανόταν μεγάλην ανησυχίαν για τον πάτερ Γιάννην. Μια φωνή τούλεγε ότι ο πάτερ Γιάννης δεν είναι καλά. Μου λέει λοιπόν ο Γέροντας:
«Φώναξε γρήγορα τον πάτερ Γιάννη». Τον φωνάζω.
Έρχεται και του λέει ο Γέροντας αυστηρά:
«Θέλω να μου εξομολογηθείς τους λογισμούς σου».
«Μα Γέροντα δεν έχω τίποτε…».
Ο Γέροντας τον στρίμωξε: «δεν θα φύγεις, αν δεν εξομολογηθείς».

Τότε αναγκάστηκε να αρχίσει και να λέει μασημένα:
Ευλόγησον Γέροντα αλλά έχω εντολή από τον άγγελό μου να μην πω σε κανέναν τίποτα. Να, με την ευχή σου αξιώθηκα τον τελευταίον καιρό και προσεύχομαι με τον άγγελό μου μαζί.

Αλλά αφού με ανάγκασες ευκαιρία είναι να σχωρεθούμε για ότι τυχόν σου έφταιξα, διότι συμφωνήσαμε αύριο βράδυ να κατεβούμε μαζί στον παπα-Ματθαίον, να κοινωνήσω και μετά θα κατέβη ο προφήτης Ηλίας να παραλάβει με πύρινο άρμα την ψυχή μου».

Μόλις τον άκουσε ο Γέροντας του δίνει έναν μπάτσον πάνε και τα άρματα παν κι οι αναβάτες.
«Βρε πλανεμένε – του λέει- σ΄έβαλε ο μισόκαλος στο χέρι να σε ρίξει από κανέναν κρημνόν να πας εις την κόλασιν κι εσύ δεν μιλάς;».
«Μα Γέροντα είναι δυνατόν;».
«Περίμενε και θα δης αν είναι δυνατόν».

Το ίδιο βράδυ, την ώρα που είχε την επίσκεψη του «αγγέλου» να σου και του φανερώνεται – αυτήν την φορά όμως όχι μετασχηματισμένος σε άγγελον – αλλά πραγματικός ο πονηρός με κέρατα και του λέει αγριεμένα:

«Δεν σου είπα παλιοκαλόγερε να μην πεις το μυστικό μας στον Γέροντα;
Αχ και φθηνά μου την γλύτωσες. Εγώ καλά το κατάστρωσα να σε γκρεμίσω.
Μόλις άκουσε ο πάτερ Γιάννης έφριξε. Έτρεξε αμέσως στον Γέροντα και έπεσε στα πόδια του και τον ευγνωμονούσε.

Βλέπετε πόσος κίνδυνος υπάρχει όταν ο καλόγερος κρύβει τους λογισμούς του;

Από το βιβλίο
Ο ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ.
https://www.vimaorthodoxias.gr

Sunday, December 2, 2018

Χριστέ μου,σώσε με,οδήγησέ με! ( Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης ).


Καθόμουνα σε έναν πάγκο στο αριστερό μέρος του καραβιού κι εκοίταζα το πέλαγος. Έλεγα έναν ειρμό που με είχε μάθει ο πατέρας μου, που ηταν ψάλτης, και τον έλεγε οταν γινότανε το Ψυχοσάββατο.Και ο ειρμός αυτός έλεγε:

«Του βίου την θάλασσαν υψουμένην καθορών των πειρασμών τω κλύδωνι, τω ευδίω, λιμένι Σου προσδραμών, βοώ Σοι, ανάγαγε εκ φθοράς την ζωήν μου Πολυέλεε.»

Έλεγα:«Θεέ μου, η ζωή είναι μία θάλασσα φουρτουνιασμένη και Σου ζητάω, οπως είμαι και εγώ ταξιδιώτης αυτής της φουρτουνιασμένης θαλάσσης, να οικονομήσει η θεία Σου πρόνοια να πάω σε ένα λιμάνι, να ησυχάσει η ψυχή μου εκεί, στο λιμάνι που θα είσαι Εσύ, η ειρήνη».
Και τα έλεγα αυτά, μάλλον τα έψαλλα σιγανά, κι έκλαιγα, διότι το αίσθημα μου ηταν βαθύ, που άφηνα τον κόσμο, δηλαδή άφηνα τους γονείς μου. Δεν με πείραζε για τον κόσμο, δεν είχα έγνοια εγώ για τον κόσμο. Μόνο για τους γονείς, ήμουνα μικρός και μόνο τους γονείς θυμόμουνα και λυπόμουνα που τους άφηνα.
Έφθασε μεσημέρι κι ετρώγανε στο κατάστρωμα, κείνη την εποχή ετσι γινότανε. Είχαν καθήσει οικογένειες οικογένειες. Απέναντι μου ηταν μία γυναίκα με τον άντρα της και τα τρία τους παιδιά. Εγώ ήμουνα εκεί κι εκοίταζα την θάλασσα. Σε μιά στιγμή έρχεται μία κυρία, επειδή είχαν έλθει οι ναύτες και μου είχανε ζητήσει εισητήριο και δεν είχα, είδανε οτι είμαι φτωχό παιδι, με τραβάει απ' τον ώμο και μου δίνει ένα κομμάτι ψωμί και πάνω σ' αυτό είχε τρία μάτσα σαρδέλες.Της λέω:
-Ευχαριστώ, ευχαριστώ πολύ!
Κάποιες άλλες κυρίες, που ηταν δίπλα,της λένε:
-Μπράβο, πολύ καλά!Πως το σκέφθηκες; Εμείς δεν το σκεφθήκαμε.
Εκείνη όμως, γυρίζει και τους λέει:
-Τέτοια παιδιά, αλητόπαιδα, δεν πρέπει να τα κοιτάζεις κανείς, ούτε να τους προσφέρει τίποτα, αλλά τι να κάνομε; Είμαστε και άνθρωποι.
Εγώ ο καημενούλης, οταν άκουσα τη λέξη "αλητόπαιδα", μές στην ψυχούλα μου εχάρηκα, διότι σκέφθηκα οτι όντως αλητόπαιδο είμαι. Έγινα αλήτης για την αγάπη του Χριστού! Κι έλεγα:
-Χριστέ μου, σώσε με, οδήγησέ με!

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Friday, November 30, 2018

Δεν υπάρχει μεγάλη και μικρή αμαρτία... ( πατήρ Ιωήλ )

Δεν υπάρχει μεγάλη και μικρή αμαρτία. Μικρή ή μεγάλη, η αμαρτία είναι πάντοτε αμαρτία. Οι πολλές μικρές αμαρτίες μας κάνουν μεγαλύτερο κακό από ό,τι μια μεγάλη, γιατί οι μικρές περνούν απαρατήρητες και έτσι δεν φροντίζουμε να τις διορθώσουμε.
 Η μεγάλη αμαρτία «ενώπιον μου εστί δια παντός». Όπως π.χ. ο κισσός σε ένα δέντρο! Εύκολα φαίνεται. Και φωνάζει, ότι πρέπει να τον κόψουμε, αν δε θέλουμε να ξεραθεί το δέντρο. Ενώ τα μικρά παρασιτικά χορταράκια στον κορμό του, τα καταφρονούμε.

πατήρ Ιωήλ 

Saturday, November 24, 2018

Εσύ είσαι η Μητέρα του Θεού ... ( Γερόντισσα Μακρίνα )

Εγώ Παναγία είμαι ένα σκουλήκι ψόφιο. Εσύ είσαι η Μητέρα του Θεού και θέλω να μας βοηθήσεις να τις δω όλες τις ψυχές αυτές (δηλ. των μοναζουσών) στον Παράδεισο· καν θέλουμε καν δεν θέλουμε να σωθούμε... 
Πρέπει να την ευγνωμονούμε που μας κουκουλώνει και προφυλάγει σαν την κλώσσα που σκεπάζει τα πουλάκια της.

Γερόντισσα Μακρίνα

Tuesday, November 20, 2018

Τι βλέπει ο Θεός από πάνω και περίεργο είναι πώς ακόμη μας ανέχεται…( Άγιος Πορφύριος )

Τι βλέπει ο Θεός από πάνω και περίεργο είναι πώς ακόμη μας ανέχεται…

Είπε ο Άγιος Πορφύριος :

Ήταν ένας άνθρωπος από το τάδε μέρος (το ανέφερε), που είχε έναν ηλικιωμένο γείτονα, ο οποίος είχε ένα μεγάλο κτήμα. Μια νύχτα, τον σκότωσε και τον έθαψε.

Στη συνέχεια, με διάφορα πλαστά χαρτιά, πήρε το χτήμα του γείτονά του και το πούλησε. Και ξέρεις τι αγόρασε με τα χρήματα τα οποία πήρε πουλώντας αυτό το χτήμα;
Αγόρασε ένα… ΤΑΞΙ!!!

Μια μέρα (γύρω στα 1986), ο Γέροντας Πορφύριος πήρε τρία πνευματικά του παιδιά, για να τελέσει έναν Εσπερινὸ σε κάποιο μοναστήρι.

Αρχικά, είπανε να πάνε με τα πόδια• αφού, όμως, περπάτησαν κάποια απόσταση και επειδή ο Γέροντας ήταν κουρασμένος, απoφάσισαν να πάρουν ένα ΤΑΞΙ.

Αμέσως φάνηκε ένα ΤΑΞΙ και τα πνευματικά του παιδιὰ είπαν να του κάνουν νεύμα να σταματήσει.

– Θα σταματήσει μόνος του ο οδηγός• αλλά όταν μπούμε μέσα, μη μιλήσει κανένας στον οδηγό. Μόνον εγὼ θα του μιλάω, είπε ο Γέροντας Πορφύριος.

Πράγματι, σταμάτησε χωρὶς να του κάνουν νεύμα. Μόλις ξεκίνησε, άρχισε ο οδηγὸς του ΤΑΞΙ νὰ καταφέρεται εναντίον των κληρικών και να τούς κατηγορεί για χίλια δύο πράγματα...

+++++++++++++++++++++++


– Έτσι δεν είναι βρὲ παιδιά; Τι λέτε κι’ εσείς; έλεγε ο οδηγὸς του ΤΑΞΙ στα παιδιά, αλλὰ εκείνα, όμως, «τσιμουδιά», κατά την εντολή του Γέροντος Πορφυρίου.

Αφού, λοιπόν, είδε και αποείδε ότι δεν του απαντούσαν τα παιδιά, στράφηκε στο Γέροντα:

-Έτσι δεν είναι παππούλη; Τι λες κι’ εσύ; Δεν είναι αλήθεια αυτά τα πράγματα που τα γράφουν κι οι εφημερίδες;
Του λέει, τότε, ο Γέροντας Πορφύριος:

-Παιδί μου, θα σου πω μια μικρή ιστορία. Θα σου την πω μία φορά, δεν θα χρειαστεί δεύτερη...

Ήταν ένας άνθρωπος από το τάδε μέρος (το ανέφερε), που είχε έναν ηλικιωμένο γείτονα, ο οποίος είχε ένα μεγάλο κτήμα. Μια νύχτα, τον σκότωσε και τον έθαψε. Στη συνέχεια, με διάφορα πλαστά χαρτιά, πήρε το χτήμα του γείτονά του και το πούλησε.

Και ξέρεις τι αγόρασε με τα χρήματα τα οποία πήρε πουλώντας αυτό το χτήμα; Αγόρασε ένα… ΤΑΞΙ !!!

Ο οδηγός, συγκλονισμένος, σταματά στην άκρη του δρόμου.

-Μην πεις τίποτε παππούλη σε κανένα μόνο εγὼ κι’ εσὺ το ξέρουμε…

-Όχι, παιδί μου το ξέρει κι’ ο Θεός! Και να φροντίσεις απὸ εδώ και μπρὸς ν’ αλλάξεις ζωή!


Άγιος Πορφύριος

Friday, November 16, 2018

Θά έλθουν μέρες πού ο ένας θα πουλάει τον άλλον καί η κακία στον κόσμο θα γίνει ανυπόφορη... Καιρός να ξυπνήσουμε !


Θά έλθουν μέρες πού ο ένας θα πουλάει τον άλλον καί η κακία στον κόσμο θα γίνει ανυπόφορη...
Καιρός να ξυπνήσουμε !
Ο Ρουμάνος Γέρων Ἰλαρίων Ἀργκάτου (1913-2006 ) ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Ρουμάνους πνευματικούς, προειδοποιεί και προφητεύει!...


Ὁ Ρουμάνος Γέρων Ἰλαρίων Ἀργκάτου προφητεύει:«Θά ζήσουμε τούς ἔσχατους καιρούς.

Οἱ πιστοί δέν θά μποροῦν νά βροῦν ποιμένα, οὔτε καί τόν σωστό δρόμο»!!!

«Τα παιδιά μας σε αυτούς τούς δύσκολους καιρούς θα είναι ανέτοιμα να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις...»!

Ο Γέροντας Ιλαρίωνας Αργκάτου, προφήτεψε μέσα από τους λόγους του την πνευματική κατάσταση που ζούμε στην εποχή μας και τις συνέπειες αυτής, με μεγάλη ακρίβεια…

Η προφητεία είναι από τα σοφά χείλη ενός από τους μεγαλύτερους Ρουμάνους πνευματικούς, του Γέροντα Ιλαρίωνα Αργκάτου:

«Έρχονται δύσκολοι καιροί επειδή λιγόστεψε η πίστη. Εξ’ αιτίας της φτώχειας, οι άνθρωποι θα πουλήσουν την ψυχή τους για τροφή και ρούχα...

Ο κόσμος θα γίνει κακός, θα εξαφανιστεί η αγάπη και το έλεος μεταξύ των ανθρώπων. Ιερείς και λαϊκοί θα γίνουν ένα και δεν θα υπάρχει κάποιος να καθοδηγήσει τούς πιστούς.

Οι πιστοί δεν θα μπορούν να βρουν τον ποιμένα, ούτε και τον σωστό δρόμο. Θα κυβερνάει το χρήμα και η επιθυμία να κάνουν περιουσίες.

Κανείς δεν θα φροντίζει για τις ψυχές των ανθρώπων. Όλα θα περιοριστούν σε μία απλή συναλλαγή.
Όλοι θα αδιαφορούν για την σωτηρία τους, για την πίστη, δεν θα έχουν φόβο Θεού, το καθήκον, η υποχρέωση, η ευθύνη θα είναι άγνωστες έννοιες. Όλα θα περιστρέφονται γύρω από το χρήμα.

Ο ένας θα πουλάει τον άλλον, η κακία στον κόσμο θα είναι ανυπόφορη. Θα ζήσουμε τους έσχατους καιρούς. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πόσο δύσκολα θα είναι. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τί περιμένει εμάς και τα παιδιά μας.

Τα παιδιά μας σε αυτούς τούς δύσκολους καιρούς θα είναι ανέτοιμα να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις, επειδή οι γονείς σήμερα δεν διδάσκουν στα παιδιά τον φόβο τού Θεού και την ντροπή προς τούς ανθρώπους.

Γι’ αυτόν τον λόγο θα πέσουν θύματα πολλών κακών...

Μητέρες μην αφήσετε τα παιδιά σας να τα παρασύρει το κύμα αυτού του διεφθαρμένου αιώνα. Θα κλαίτε αιώνια πού δεν σώσατε τα παιδιά σας και θα τα κάνετε υιούς της γέενας του πυρός. Εάν σταματούσε η αμαρτία στον κόσμο και οι άνθρωποι μετανοούσαν δεν θα ζούσαμε εμείς τούς έσχατους καιρούς…».
Γέροντας Ιλαρίωνας Άργκάτου(+2006)
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ORTHODOX HERITAGE VOL 11 ISSUE 07-08

Saturday, November 10, 2018

Τότε είδα με χρυσά γράμματα μήκους ενός μέτρου μπροστά εις το σώμα του Αγίου τρία γράμματα «Ναί»

Ένα ακόμα θαυμαστό περιστατικό από την ζωή των οσίων γερόντων του Αγίου Όρους, που συνέβη στον Μακαριστό Γέρων Εμμανουήλ Γρηγοριάτη (1918-2008)
~ Ἐγώ κάποτε, ὡς Μοναχός θυμᾶμαι, ἤμουν πολύ ἄρρωστος. ῎Επρεπε νά κάνω μία ἐγχείρησι στήν καροτίδα. Οἱ ἰατροί μοῦ εἶπαν, ὅτι ἐάν δέν τήν κάνω, θά τελειώσω τήν ζωήν μου σέ ὀλίγες ἡμέρες. Ἐάν θά τήν κάνω, θά συμβοῦν δύο πράγματα· ἤ θά πεθάνω ἐπάνω εἰς τήν ἐγχείρησι, ἤ θά παραμείνω «φυτό».

Εἶπα στόν ἑαυτόν μου, ὅτι ἐκείνη τήν νύκτα θά κάνω ἀγρυπνία, νά παρακαλέσω τόν Χριστό, τούς ῾Αγίους μας, νά μέ πληροφορήσουν τί πρέπει νά κάνω. Προσευχόμουν ὄρθιος ἐπί ἀρκετές ὧρες. Κουράσθηκα κάι κάθισα λίγο νά ξεκουρασθῶ. Τότε μέ πῆρε ὁ ὕπνος καί εἶδα τό ἑξῆς ὄνειρο.

Εἶδα ὅτι εὑρισκόμουν σέ μία ἐκκλησία. Στό τέμπλο τῆς ὁποίας οἱ ῞Αγιοι ἦσαν διαστάσεων τριῶν μέτρων καί φάρδους δύο μέτρων. Μέ θαυμασμό ἔβλεπα, ὅτι τά πρόσωπα τοῦ Χριστοῦ, καί τῆς Παναγίας, ἦσαν ζωντανά, δηλαδή ἐστέκοντο ἐκεῖ ὡς ζωντανοί ἄνθρωποι. Ἐπλησίασα στόν Χριστό, τοῦ ἔβαλα τρεῖς μετάνοιες, καί τοῦ εἶπα·

«Πές μου Δέσποτα Χριστέ μου, εἶναι θέλημά σου νά γίνῃ ἡ ἐγχείρησις ἤ ὄχι;»

Ἐκεῖνος μοῦ χαμογέλασε χωρίς νά μοῦ μιλήσῃ. Μετά ἐπῆγα δίπλα στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας. Στεκόταν σοβαρή, ὁλόσωμη καί μέ ἐκύτταζε. Τῆς εἶπα:

«Παναγία μου, ἐσύ εἶσαι ἡ ἐγγυήτριά μου στόν Χριστό γιά τήν σωτηρία μου. Σέ παρακαλῶ, πές μου τί νά κάνω;»

Καί ἐκείνη μοῦ χαμογέλασε χωρίς νά μοῦ μιλήσῃ. Τότε ἀναρωτήθηκα εἰς τόν ὕπνο μου:

«Σέ ποῖον ῞Αγιο ἄραγε νά εἶναι ἀφιερωμένη αὐτή ἡ ἐκκλησία;».

Κυττάζω δίπλα, καί τί βλέπω; Τόν ῞Αγιο Μηνᾶ. Αὐτόν τόν ῞Αγιο τόν εὐλαβούμην ἀπό χρόνια καί τόν αἰσθανόμουν στενό φίλο καί σύντροφό μου σέ κάθε δυσκολία μου. ῞Οταν τόν εἶδα τοῦ εἶπα:

«῞Αγιε Μηνᾶ μου, ἐδῶ εἶσαι καί δέν μοῦ μιλᾶς; Εἶσαι ἡ τελευταία μου ἐλπίδα. Σέ παρακαλῶ μή παραβλέψῃς τόν πόνο μου καί τήν δυσκολία πού μέ βρῆκε. Πές μου καθαρά, μέ ἕνα ναί ἤ ἕνα ὄχι, διατί καί ἀγράμματος καί χονδροκέφαλος εἶμαι. Νά γίνῃ ἡ ἐγχείρησις ἤ νά μή γίνῃ;».

Τότε εἶδα μέ χρυσᾶ γράμματα μήκους ἑνός μέτρου μπροστά εἰς τό σῶμα τοῦ ῾Αγίου τρία γράμματα «Ναί».

῎Αρχισα νά κλαίω ἀπό τήν χαρά μου, νά κάνω προσευχές εὐχαριστίας καί νά τρέχω πλέον στούς ἰατρούς, νά τούς εἰπῶ, ὅτι ἐπιθυμῶ νά κάνω τήν ἐγχείρησι. ῎Εγινε ἡ ἐγχείρησις, χωρίς κανένα πρόβλημα, καί ἐπέστρεψα στό κελλίον μου. Δόξα σοι ὁ Θεός καί ὁ ῞Αγιος Μηνᾶς, βοήθειά μας νά εἶναι πάντοτε.

από το βιβλίο: «ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΙΚΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ» – Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ

Tuesday, November 6, 2018

Η γυναίκα είναι λιμάνι... ( Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος )

Σκέψου ότι έξ αιτίας τής έγινες πατέ­ρας καί έχεις παιδιά καί άπό αύτό νά γίνεσαι πιο ήρεμος μαζί της.

Δέν βλέ­πεις τούς γεωργούς πώς περιποιούνται τή γή πού έσπειραν κάτι μέ όποιονδήποτε τρόπο, κι άν άκόμη έχει άπειρα έλαττώματα, όπως έάν είναι άγονη, έάν έχει ζιζάνια, άν έπηρεάζεται άπό πλημμύρες λόγω τής θέσεώς της:

Αύτό νά κάνεις καί σύ διότι έτσι πρώτος καί συ θά άπολαύσεις τούς καρπούς καί τή γαλήνη.

Διότι η γυναίκα είναι λιμάνι καί πάρα πολύ μεγάλο φάρ­μακο γιά τή δημιουργία χαρούμενης διαθέσεως.

Άν, λοιπόν, άπαλλάξεις τό λιμάνι από τά κύματα καί τούς άνέμους, όταν θά έπιστρέψεις άπό τήν αγορά, θά άπολαύσεις πολύ άνεση καί γαλήνη άν όμως τό γεμίσεις μέ θορύβους καί ταραχές, κάνεις δυσκολό­τερο τό ναυάγιο γιά τον εαυτό σου.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
https://simeiakairwn.wordpress.com

Sunday, October 28, 2018

Ὅταν ἀγαπᾶ κανεὶς τὸν ἄνθρωπο διὰ τοῦ Χριστοῦ μέ ὅλη τὴν ψυχή καὶ τὴν δύναμή του τότε τὸν ἀγαπᾶ ἀληθινά... ( Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς )

Τὸ χειρότερο πρᾶγμα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ὁ θάνατος, τὸ νὰ γίνω λάσπη, νὰ μεταβληθῶ σὲ σκουλήκια, σὲ πηλό!

Ἀξίζει τάχα νὰ εἶναι κανεὶς ἄνθρωπος; Γιατὶ νὰ σὲ ἀγαπήσω, Θεέ μου, ἀφοῦ αὔριο θὰ μεταβληθῶ σὲ σκουλήκια καὶ πηλό;

Νά, ὅμως, ποὺ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ σώζει ἀπὸ τὸν θάνατο διὰ τῆς Ἀναστάσεώς Του, ἐξασφαλίζει τὴν αἰώνιο ζωὴ γιὰ τὴν ψυχή σου καὶ τὸ σῶμα, ὅταν ἐκεῖνο θὰ ἀναστηθεῖ λαμπερό καὶ θά ἑνωθεῖ μὲ τὴν ψυχή.

Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος Ἰησους ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἀποκαλεῖται ὁ Μόνος Φιλάνθρωπος, ὁ μόνος ἀπὸ κατασκευῆς κόσμου μέχρι τῆς Φοβερᾶς Κρίσεως.

Μονάχα ἐκεῖνος ποὺ νίκησε τὸν θάνατο εἶναι ὁ Μόνος Φιλάνθρωπος καὶ ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἁπλὲς φλυαρίες.

Καὶ οἱ κουλτοῦρες, οἱ πολιτισμοί, οἱ ἐπιστῆμες καὶ οἱ τέχνες; Τὶ ἀστεῖα πράγματα! Μὰ τὶ νὰ τὴν κάνω τὴν τεχνολογία καὶ τὴν ἐπιστήμη, ὅταν μὲ μεταβάλλουν σὲ σκουλήκια καὶ λάσπη;

Ἐκεῖνος εἶναι ὁ μόνος φιλάνθρωπος, αὐτὸς ποὺ μὲ ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τὸν θάνατο καὶ τὸν διάβολο. Γιατὶ ὁ διάβολος εἶναι ὁ ἐφευρέτης τῆς ἁμαρτίας καὶ μαζὶ μ᾽ αὐτὴν καὶ τοῦ κακοῦ.

Αὐτὸ εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο: ἡ λύτρωση ἀπὸ τὸν θάνατο. Λέει ἡ δεύτερη μεγάλη ἐντολή: «Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Ματθ. κβ´ 39).

Πότε ἀγαποῦμε λοιπόν πραγματικὰ τὸν ἄνθρωπο; Ὅταν τὸν λυτρώνουμε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία του, ἀπὸ τὴν κόλαση αὐτὴ εἶναι ἡ γνήσια ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο.

Ἀπατᾶ ἑαυτόν ὅποιος νομίζει πὼς ἀγαπᾶ τὸν ἄνθρωπο, ἐνῶ ἐγκρίνει τὶς ἁμαρτίες του καὶ ἀναπαύει τὰ πάθη του. Τότε ἀγαπᾶ τὸν θάνατό του καὶ ὄχι τὸν ἴδιο.

Μονάχα ὅταν ἀγαπᾶ κανεὶς τὸν ἄνθρωπο διὰ τοῦ Χριστοῦ μέ ὅλη τὴν ψυχή καὶ τὴν δύναμή του τότε τὸν ἀγαπᾶ ἀληθινά.

Θὰ ρωτήσει κάποιος: καὶ ἡ ἀγάπη τῶν γονέων πρὸς τὰ τέκνα; Καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ συζύγου πρὸς τὴν σύζυγο; Καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὴν πατρίδα; Δὲν εἶναι καὶ αὐτά ἀγάπη; Τὰ ἀνομάζουμε βέβαια ὅλα αὐτά ἀγάπη ἀλλὰ εἶναι ἆραγε ἔτσι;

Ὅλα αὐτά δὲν ἔχουν ἴχνος ἀγάπης, ἐάν δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς ἡ δύναμη ἐκείνη μέσα ἀπὸ τὴν ὁποία ἀγαπᾶμε. Ἄν ὁ πατέρας δὲν ἀγαπᾶ τὰ τέκνα του μὲ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἄν δὲν τὰ παιδαγωγεῖ στὸ ἀγαθό, ἂν δὲν τὰ ὁδηγεῖ στὸν ἴσιο δρόμο, ἂν δὲν τὰ διδάσκει νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, παρὰ μονάχα τὰ χαϊδεύει καὶ τὰ κολακεύει, τότε τὰ μισεῖ καὶ τὰ φονεύει.

Ἂν πάλι, ὁ σύζυγος ἀγαπᾶ τὴν σύζυγο μονάχα σαρκικά, γίνεται ὁ φονιάς της. Ἔτσι συμβαίνει μὲ κάθε γήινη, σαρκικὴ ἀγάπη.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Friday, October 26, 2018

Η ΜΟΝΑΧΗ ΠΕΛΑΓΙΑ ΤΡΟΥΜΟΥΛΙΑΡΗ ΤΗΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ. ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΨΥΧΗ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΘΕΙΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ." Εκείνο το βράδυ της παρουσιάσθηκε στον ύπνο ό Άγιος Δημήτριος που της είπε "



Μια γνωστή της, πολύ ευλαβής κυρία, επρόκειτο να πάει στη Αμερική μια εικόνα τού Αγίου Δημητρίου να την πουλήσει. Τότε - Γερόντισσα της ζήτησε να την αγοράσει. γιατί οι Αμερικανοί ως αιρετικοί, δεν προσκυνούν ούτε τιμούν τις εικόνες. Ή γυναίκα πείστηκε και έτσι ή εικόνα κατέληξε στο προσκυνητάρι τού Ναού της του θεού Ειρήνης πού τόσο αγαπούσε ή Γερόντισσα. Εκείνο το βράδυ της παρουσιάσθηκε στον ύπνο ό Άγιος Δημήτριος που της είπε «Σε ευχαριστώ γι’ αυτό που έκαμες για το ιερό μου έκτύπωμα Κατά την εξοδον της ψυχής σου θα έλθω να την παραλάβω και να την παραδώσω στον Θεόν και θα μεσιτεύσω για την ανάπαυση σου στον πιο εκλεκτόν τόπον».




Με ιδιαίτερη χαρά δέχθηκε την πρόσκληση της Γερόντισσας Αγνής να κοινοβιάσει στο μοναστήρι τού Ρότσου. Ή παρουσία της έγινε πηγή θείων ευλογιών για την Μονή και ή συναναστροφή της διδακτική και ωφέλιμη για τις αδελφές. Με πολύ ταπείνωση διηγούταν τις διάφορες πνευματικές εμπειρίες της, για να διδάξει τις νέες και σχετικώς άπειρες αδελφές. Πάντοτε τις ενίσχυε στο πνευματικό τους αγώνα και φρόντιζε να τις συνδέει ακόμη περισσότερο με την μοναδική συντροφιά και παρηγοριά της ζωής της την Παναγία.




Κάποια φορά τούς έλεγε ότι της παρουσιάσθηκαν δύο δαίμονες που την σακάτεψαν στο ξύλο. Από τον πόνο άρχισε να κλαίει και κοιτώντας κατάματα την εικόνα της Παναγίας της είπε το παράπονο της. Τότε ή Παναγία βγήκε από την εικόνα της και κάθισε κοντά της.
Αφού ή αδελφή της έδειξε εκεί πού πονούσε, ή Παναγία την ευλόγησε και χάθηκε...




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ 2015. ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ Π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

Sunday, October 21, 2018

Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης... ( Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς )


«Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του βρίσκεται η καρδιά όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών, με επικεφαλής τον Παπισμόν.
 Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινό ευαγγελικό όνομά των είναι παναίρεσις. Διατί; Διότι εις το διάστημα της ιστορίας αι διάφοροι αιρέσεις ηρνούντο ή παρεμόρφωνον ιδιώματά τινα του Θεανθρώπου και Κυρίου Ιησού, αι δε ευρωπαϊκαι αύται αιρέσεις απομακρύνουν ολόκληρον τον Θεάνθρωπον και εις την θέσιν του τοποθετούν τον Ευρωπαίον άνθρωπον. Εδώ δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ του Παπισμού, Προτεσταντισμού και άλλων αιρέσεων ων το όνομα λεγεών». «...ο Πατριάρχης Αθηναγόρας; Αυτός με την νεοπαπιστικήν συμπεριφοράν του εις τους λόγους και εις τας πράξεις σκανδαλίζει επί μίαν ήδη δεκαετίαν τας ορθοδόξους συνειδήσεις, αρνούμενος την μοναδικήν και πανσωστικήν Αλήθειαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Πίστεως, αναγνωρίζων τας Ρωμαϊκάς και άλλας αιρέσεις ως ισοτίμους με την Αλήθειαν, αναγνωρίζων τον Ρωμαίον Άκρον Ποντίφηκα με όλην την δαιμονικήν αντιεκκλησιαστικήν υπερηφάνειάν του. Και προετοιμάζει με αυτοκτονικήν ταχύτητα και επιπολαιότητα, κατά το παράδειγμα του Βατικανού, αυτήν την ιδικήν του λεγομένην «Μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον», όχι όμως με το βασικόν ευαγγελικόν και αγιοπαραδοσιακόν θέμα της σωτηρίας του ανθρώπου και του κόσμου, αλλά με καθαρώς σχολαστικο - προτεσταντικήν θεματολογίαν. Την προετοιμάζει μάλιστα εις τον Πύργον της Βαβέλ του συγχρόνου αναρχικού και μηδενιστικού κόσμου άνευ της συμμετοχής των πραγματικών ορθοδόξων ομολογητών, φορέων της Ορθοδόξου Πίστεως, Θεολογίας, Παραδόσεως και Εκκλησιαστικότητος. Τον τελευταίον καιρόν αυτός έχει γίνει πηγή αναρχισμού και μηδενισμού εις τον ορθόδοξον κόσμον. Οι Αγιορείται δικαίως τον ονομάζουν αιρετικόν και αποστάτην εις τας επιστολάς των, τας απευθυνομένας προς αυτόν ανοικτώς δια του Τύπου...».

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο Ομολογητής

Wednesday, October 17, 2018

Η χάρη του Θεού βοηθά πάντοτε όσους αγωνίζονται... ( Άγιος Ιωάννης Μαξιμόβιτς )

Η χάρη του Θεού βοηθά πάντοτε όσους αγωνίζονται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ένας αγωνιστής είναι πάντα στη θέση ενός νικητή. Μερικές φορές στην αρένα τα άγρια ζώα δεν έρχονται σε επαφή με τους δίκαιους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν διατηρούνται όλα άθικτα.

Άγιος Ιωάννης Μαξιμόβιτς

Saturday, October 6, 2018

Άλλο είναι να πιστεύεις στον Θεό και άλλο να ζεις όπως θέλει ο Θεός. ( Πάτερ.Παύλος Παπαδόπουλος)


 
Άλλο είναι να πιστεύεις στον Θεό και άλλο να ζεις όπως θέλει ο Θεός. Επειδή πιστεύουμε στον Θεό δεν σημαίνει ότι ζούμε και όπως θέλει ο Θεός ή επειδή λέμε και ένα "Δόξα τω Θεώ" ή ένα "Κύριε ελέησον" ότι είναι αρκετά για την πνευματική μας προκοπή και την εν Χριστώ τελείωσή μας.

Πιστή χωρίς έργα είναι νεκρή. Και η ελπίδα μας στον Θεό χωρίς μια προσπάθεια από την δική μας μεριά είναι ανόητη.
Χρειάζεται επιτέλους να μπούμε στην διαδικασία να δούμε σοβαρά την ζωή μας, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς μαλθακότητα και συμβιβασμούς.

Δεν μπορούμε αδελφοί μου να μιλούμε για Χριστό εκτός Εκκλησίας, δεν μπορούμε να λέμε ότι είμαστε του Χριστού ζώντας μακρυά από τον τρόπο ζωής της Εκκλησίας. Όποια άλλη διδασκαλία ή τρόπος προσέγγισης του Χριστού εκτός Εκκλησίας είναι κάποιο τέχνασμα του Διαβόλου ώστε να μας οδηγήσει σε πλάνη. Να νομίζουμε δηλαδή ότι είμαστε του Χριστού, ότι είμαστε μια χαρά πνευματικά, ενώ βρισκόμαστε δέσμιοι του σκότους και της αιωνίου απώλειας.

Πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα να θεωρούμε ότι ζώντας "ήσυχα και ειρηνικά" ευαρεστούμε τον Χριστό. Όχι. Επειδή έχουμε μια ήσυχη ζωή δεν σημαίνει ότι ζούμε και όπως θέλει ο Χριστός. Ο Χριστός δεν θέλει να ζήσουμε ήσυχα αλλά αγαπητικά, σταυρικά, μυστηριακά, σύμφωνα με την Αγία Γραφή αλλά και την Ιερή Παράδοση των Αγίων. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί και να χάσουμε την ησυχία μας, το βόλεμά μας για χάρη Του και για χάρη του συνανθρώπου μας.

Τις προάλλες έγραψα ένα κείμενο για την ενδυμασία κατα την προσέλευσή μας στους ναούς (ειδικά όταν είναι να συμμετάσχουμε σε κάποιο Μυστήριο)ΕΔΩ.

Μια κυρία μου έστειλε ένα μήνυμα στο οποίο κατηγορούσε τους χριστιανούς που ντύνονται σεμνά αλλά μετά τον εκκλησιασμό τους κατακρίνουν, κουτσομπολεύουν κτλ. Και όλα αυτά σε μια προσπάθειά της να με πείσει ότι η ενδυμασία δεν δείχνει απαραίτητα και την εσωτερική πνευματική κατάσταση του ανθρώπου. Εν μέρη είχε δίκαιο. Όπως χαρακτηριστικά σημείωσε "τα ράσα δεν κάνουν τον παπά". Όμως ας ρωτήσω κάτι: ένας σωστός ιερέας θα φορούσε τα ράσα του ή όχι; ένας ιερέας που έχει φόβο Θεού, που έχει συναίσθηση της ιδιότητάς του θα φορούσε το ρασάκι του ή όχι; Όπως έλεγε -νομίζω- και ο Όσιος Γέροντας Παΐσιος, "παπάς αράσοτος είναι παπάς άσωτος".
Η κυρία λοιπόν αυτή ήταν ανένδοτη στο ότι η ευπρεπής ενδυμασία είναι δείγμα εκκλησιαστικού φρονήματος. Την ρώτησα λοιπόν που εκκλησιάζεται η ίδια. Η απάντηση φυσικά και ήταν αναμενόμενη: "δεν το θεωρώ απαραίτητο να πηγαίνω την Κυριακή στο Ναό, πηγαίνω όταν το νιώσω μόνη μου σε κάποια μικρή
εκκλησία ή προσεύχομαι στο σπίτι μου ή βγαίνω το βράδυ στη αυλή του σπιτιού μου και βλέπω τα άστρα κι μιλώ στον Κύριο". Αχ, τί ρομαντικό, σκέφτηκα. Η σωτηρία μας όμως δεν εξαρτάται από τον ρομαντισμό μας και τον συναισθηματισμό μας!
Την ρώτησα επίσης εάν νηστεύει ή εάν έχει πνευματικό πατέρα. Η απάντηση που πήρα ήταν και πάλι η αναμενόμενη "νομίζω ότι όλα αυτά είναι κατασκευάσματα κάποιων κληρικών κάποιας άλλη εποχής που δεν χρειάζονται...ο Χριστός όλους μας αγαπά όπως είμαστε".

Αυτό που θέλω να σημειώσω είναι ότι πολλές φορές τέτοια σκεπτικά φαίνονται λογικά, με δόσεις αλήθειας. Όμως η πνευματική ζωή δεν μπορεί να στηρίζεται αδελφοί μου ούτε στην δική μας λογική, ούτε σε δόσεις αλήθειας ή φιλοσοφικά σχήματα. Η πνευματική ζωή μας και η σωτηρία μας πρέπει να έχουνε θεμέλια τα παραδεδομένα από τους Αγίους Πατέρες μας με τον φωτισμό του Παναγίου Πνεύματος (που ξεπερνούν πολλές φορές την λογική) και την Αλήθεια (και όχι δόσεις αλήθειας).

Ρώτησα αυτή την κυρία εάν παραδέχεται τους Αγίους μας. Και αυτή μου απάντησε ότι φυσικά και τους παραδέχεται, πηγαίνει και πολλές φορές στον τάφο του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου και τον προσκυνά. Την ρώτησα λοιπόν, "πως είναι δυνατόν να τιμάται έναν Άγιο, όπως τον Γέροντα Παΐσιο, και από την άλλη να απορρίπτεται τον τρόπο με τον οποίο αγίασε αυτός ο άνθρωπος; Διότι ο Γέροντας Παΐσιος αγίασε όχι με τον δικό του τρόπο αλλά με τον τρόπο της Εκκλησίας. Δεν πήγαινε σε κάποιο εξωκκλήσι μια δυο φορές τον χρόνο ν' ανάψει τα καντήλια και αυτό ήταν όλο. Νήστευε, εκκλησιαζόταν, προσευχόταν, ντυνόταν όπως έπρεπε και από λαϊκός, μελετούσε τον Λόγο του Θεού, εξομολογούταν κτλ. Δεν έλεγε "ο Χριστός μας αγαπά όλους, δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα".

Είναι πλάνη να νομίζουμε ότι θα σωθούμε επειδή πιστεύουμε στον Χριστό. Το θέμα αδελφοί μου είναι να πιστεύουμε στον Χριστό της Ορθοδόξου Εκκλησίας και Αυτόν να προσπαθούμε να ευαρεστούμε διότι πολλοί "Χριστοί" υπάρχουν που έχουν φτιάξει οι άνθρωποι στα δικά τους μέτρα και σταθμά.
Δεν μπορείς λοιπόν να θεωρείς ότι ζεις πνευματικά επειδή απλά ποστάρεις κάποιες φωτογραφίες με τον Παναγία και τον Χριστούλη ή επειδή δήθεν γράφεις αγιοπνευματικές αναρτήσεις (καλή ώρα) ή επειδή ακούς όμορφες ομιλίες πατέρων ή διαβάζεις όμορφα κείμενα και αυτό μόνο.

Για να γίνεις του Χριστού θέλει να ματώσεις, θέλει να αρνηθείς το εγώ σου, θέλει να πάψεις να διεκδικείς το ¨δίκαιό" σου, θέλει να σταυρωθείς, να ξεβολευτείς, να πάψεις να είσαι κολλημένος στην σάρκα σου, στα θέλω σου, στο χρήμα σου, στη δόξα σου, στις γνώσεις σου, στις εμπαθείς προσδοκίες σου.
Για να γίνεις του Χριστού θέλει να πεθάνεις για τον κόσμο (για το κοσμικό φρόνημα). Και αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χάσεις "φίλους", να σε πούνε παράξενο, να σε χλευάσουν, να σε πολεμήσουν, να σε μισήσουν. Είναι εύκολο να λέμε ότι είμαστε του Χριστού και από την άλλη να διατηρούμε κάθε εμπαθή και φαύλη συνήθεια στην καθημερινότητά μας. Ποιον κοροϊδεύουμε;

Να είσαι του Χριστού σημαίνει ότι είσαι της Εκκλησίας. Διότι Χριστός εκτός Εκκλησίας δεν βιώνεται και Εκκλησία χωρίς Χριστό δεν υπάρχει.
Αγώνα θέλει και φιλότιμο. Τουλάχιστον μην δικαιολογείς τον εαυτούλη σου όταν δεν ζεις όπως θέλει η Εκκλησία δηλαδή ο Χριστός. Και μη προσπαθείς να βγάλεις σκάρτο τον τρόπο ζωής που προτείνει η Εκκλησία, διότι έτσι προσπαθείς να βγάλεις σκάρτο τον Χριστό. Αυτό κι αν είναι κομπλεξισμός: επειδή δεν θέλω να αλλάξω, να ταπεινωθώ, να εξελιχθώ πνευματικά, να κάνω υπακοή, τα βγάζω όλα λάθος. Δηλαδή όλοι οι Άγιοι εδώ και 2000 και πλέον χρόνια ήτανε λάθος και ξέρεις εσύ καλύτερα;

Μαθήματα λοιπόν για πνευματική προκοπή δεν μπορώ να δεχτώ από ανθρώπους που ζούνε συνειδητά εκτός Εκκλησίας, που δεν έχουν γεύση Μυστηριακής ζωής και το μόνο που ξέρουν είναι να υπερασπίζονται την λογική τους, το σκεπτικό τους και την μαλθακή ζωούλα τους με ξεσπάσματα θρησκευτικού συναισθηματισμού.
Συμβιβασμοί στο θέμα της σωτηρίας μας δεν χωρούν. Ας ακολουθήσουμε τον τρόπο που ακολούθησαν οι Άγιοι, δηλαδή τον τρόπο της Εκκλησίας. Εάν θέλουμε να σωθούμε αλλά συνειδητά δεν ακολουθούμε τον τρόπο των Αγίων, δηλαδή της Εκκλησίας τότε έχουμε πρόβλημα. Ή είμαστε αιρετικοί ή είμαστε σχιζοφρενείς ή και τα δυο μαζί...

Είμαι του Χριστού σημαίνει ζω την ζωή, χαίρομαι την ζωή. Πώς όμως; Ζω χωρίς να εξαρτάται η ευτυχία μου από τίποτα το φθαρτό, τίποτα το παροδικό. Όλα τα χαίρομαι και τα χρησιμοποιώ αλλά τίποτα δεν με δουλώνει παρα μόνο δουλώνομαι οικειοθελώς στον Κύριο και Θεό μου Ιησού Χριστό. Το να είσαι χριστιανός και όχι να είσαι κάτι σαν χριστιανός σημαίνει ότι έχεις πάρει χαμπάρι ότι υπάρχει κάποιος που θέλει την απώλειά σου και αυτός είναι ο Διάβολος. Και αυτός είναι έμπειρος ώστε με μαεστρία να σε πλανήσει. Γι' αυτό πειραματισμοί δεν χωρούν. Υπάρχει η ασφάλεια των λόγων των Αγίων που αποκαλύπτουν τα πονηρά τεχνάσμα του Διαβόλου και των συν αυτώ, υπάρχει η ασφάλεια της Εκκλησίας, των Μυστηρίων που τρέφει και φωτίζει τον άνθρωπο ώστε να καταλαβαίνει αυτά που μέχρι τότε αγνοούσε.

Το να είσαι χριστιανός και όχι να είσαι κάτι σαν χριστιανός σημαίνει ότι έχεις πάρει χαμπάρι ότι υπάρχει κάποιος που θέλει την σωτηρία σου και αυτός είναι ο Χριστός. Ο Χριστός της Αγίας Γραφής και Ιερής Παράδοσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ο Χριστός των Αγίων μας, των Μαρτύρων και των Οσίων μας. Σ' Αυτόν να πιστεύεις. Αυτόν να ακολουθείς. Αυτόν ν' αγαπάς.
https://proskynitis.blogspot.com

Sunday, September 30, 2018

31 απαντήσεις σε απορίες που έχουν συνήθως οι Χριστιανοί



Πριν κοινωνήσουμε πλένουμε τα δόντια μας; 
– Τι πρέπει να κάνουμε μόλις κοινωνήσουμε; – Πότε πλένουμε τα δόντια μας μετά την πρωινή Θεία Μετάληψη; – Τι πρέπει να κάνει μια γυναίκα, όταν έχει έμμηνο ρύση; – Μπαίνοντας στον Ι. Ναό προσκυνούμε τις εικόνες του Τέμπλου; κ.α

Στην Εκκλησία, αλλά και εκτός αυτής, ορισμένοι ενεργούν απρόσεκτα, εξεζητημένα ή και λανθασμένα. Στο σπίτι μας κάνουμε ό,τι θέλουμε, αλλά δεν ενοχλούμε κανένα. Στους Ιερούς Ναούς όμως δεν πρέπει να δημιουργούμε σύγχυση ή να διασπούμε αδιάκριτα την προσοχή του εκκλησιάσματος.
Μπορούμε λοιπόν να προσέχουμε, να αποφεύγουμε τα λάθη και να προλαμβάνουμε την ανευλάβεια ή το σκανδαλισμό. Όταν θεάρεστα ενεργούμε και εμείς ωφελούμαστε και ο Θεός δοξάζεται εξαιτίας μας.
Οι ερωταποκρίσεις που ακολουθούν έχουν εγκριθεί από αρμοδιότερα εμού πρόσωπα και αποσκοπούν στο ανωτέρω διπλό αποτέλεσμα.
Ερώτηση: Όταν πρόκειται να κοινωνήσουμε σε αγρυπνία (από 9 μ.μ. μέχρι 1 π.μ.), μέχρι πότε μπορούμε να φάμε;
Απάντηση: Το μεσημέρι (μετά την εργασία μας) τρώμε ό,τι προβλέπεται, ενώ μέχρι τις 6 μπορούμε να πάρουμε κάτι ελαφρό, οπωσδήποτε αλάδωτο. 

Ε: Πριν κοινωνήσουμε πλένουμε τα δόντια μας;

Α: Ναι, μπορούμε, εφ’ όσον δεν καταπίνουμε νερό. Είναι πράξη καθαριότητας – σεβασμού προς τη Θ. Κοινωνία. 

Ε: Πως πρέπει να πιάνουμε το μάκτρο (το κόκκινο πανί), όταν κοινωνούμε;
Α: Το κρατάμε με τα δυό μας χέρια, τεντωμένο κάτω από το πηγούνι μας, ώστε, αν τυχόν πέσει η Θεία Κοινωνία, να πέσει πάνω σ’ αυτό. 

Ε: Τι πρέπει να κάνουμε μόλις κοινωνήσουμε; 
Α: Δε φιλάμε το Άγιο Ποτήριο, δε μιλάμε, για να μην τυχόν πεταχτεί από το στόμα μας Μαργαρίτης (ψίχουλο από τη Θ.Κ.), τρώμε αμέσως Αντίδωρο και ξεπλένουμε το στόμα μας με αγιασμό (εάν έχει στο Ναό). Δε χρειάζεται να προσκυνάμε εικόνες ή και άγιοα λείψανα. Εάν μας έλθει βήχας, βήχουμε με κλειστό το στόμα, ή σε χαρτομάντηλο, το οποίο καίμε. Δε φτύνουμε. 

Ε: Πότε πλένουμε τα δόντια μας μετά την πρωινή Θεία Μετάληψη;
Α: Την επομένη το πρωί λόγω σεβασμού προς το μέγα γεγονός και από ευλάβεια. 

Ε: Τι κάνουμε, όταν η Θεία Κοινωνία πέσει στα ρούχα μας;
Α: Ό,τι έχει έλθει σε επαφή με τη Θεία Κοινωνία πρώτα το γλείφουμε, μετά το κόβουμε και το καίμε. Τη στάχτη τη ρίχνουμε σε ποτάμι, στη θάλασσα, σε χωνευτήρι Ι. Ναού η και σε μέρος που δεν πατιέται. 


Ε. Τι κάνουμε, όταν μετά τη Θεία Μετάληψη κάνουμε εμετό;
Α: Προσπαθούμε να το μαζέψουμε και να το ρίξουμε σε κατάλληλους χώρους. Ό,τι απομένει, ρίχνουμε οινόπνευμα και το καίμε. Επίσης, το εξομολογούμαστε, όταν πάμε στον Πνευματικό μας. 

Ε: Μετά τη Θ. Μετάληψη τι κάνουμε, εάν ματώσουμε ή βγουν σάλια;
Α: Τα μαζεύουμε με ένα χαρτομάντηλο, το οποίο καίμε τελικά, προσέχοντας να μην πάνε στα ρούχα. 

Ε: Τι πρέπει να κάνει μια γυναίκα, όταν έχει έμμηνο ρύση;
Α: Δε συμμετέχει σε Μυστήρια της Εκκλησίας. Μπορεί όμως να τα παρακολουθεί. Επειδή η ακαθαρσία είναι φυσική και ακούσια, μπορεί κατ’ οικονομία να παίρνει αντίδωρο, να προσκυνά τις εικόνες, να λαμβάνει αγιασμό, να προσκυνά, εκτάκτως, Άγια λείψανα. 

Ε: Τι συνέπειες έχει, όταν κάποιος διατηρεί προγαμιαίες σχέσεις;
Α: Δεν επιτρέπεται να κοινωνεί και συμβουλεύεται κάποιον διακριτικό Πνευματικό. Προς ενημέρωση, βλέπε Α΄ προς Κορινθίους, (στ΄, 9-20). 

Ε: Τι ισχύει για το Μεγάλο Αγιασμό των Φώτων;
Α: Και οι δύο αγιασμοί (παραμονής και Φώτων) είναι μεγάλοι αγιασμοί και δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους. Ούτε στην ουσία, ούτε στη χρήση. Αυτό φαίνεται στη σχετική ακολουθία τους. Τους πίνουμε με πίστη προς αγιασμό μας, για θεραπεία ψυχών και σωμάτων, αλλά και ραντίζουμε μ’ αυτόν σπίτια, χωράφια, ζωντανά, κήπους, οχήματα κ.λπ. Πρώτα κοινωνούμε, μετά πίνουμε Μεγ. Αγιασμό και μετά τρώμε αντίδωρο. 

Ε: Ποια η σχέση μεταξύ Αγιασμού και Αντίδωρου;
Α: Πρώτα πίνουμε μεγάλο Αγιασμό και μετά τρώμε Αντίδωρο. Αντίθετα, πρώτα τρώμε Αντίδωρο και μετά πίνουμε το μικρό Αγιασμό. 

Ε: Το πρωί τρώμε πριν πάμε στην Εκκλησία;
Α: Δεν τρώμε, δεν πίνουμε καφέ ούτε νερό και δεν καπνίζουμε πριν εκκλησιαστούμε. Ιδίως πριν κοινωνήσουμε, αλλά και όταν θελήσουμε να φάμε αντίδωρο. 

Ε: Τι ώρα πρέπει να πηγαίνουμε στην Εκκλησία;
Α: Από την αρχή, στον Εξάψαλμο. Την Κυριακή, το αργότερο πριν το Ευαγγέλιο του Όρθρου, για να προσκυνούμε τον αναστάντα Χριστό. Ο Όρθρος δεν τελείται για τα στασίδια! 


Ε: Μπαίνοντας στον Ι. Ναό προσκυνούμε τις εικόνες του Τέμπλου;
Α: Ναι, εάν δεν έχει αρχίσει η Ακολουθία, ή μετά το τέλος της. Κατά τη διάρκεια των Ακολουθιών η προσκύνηση μοιάζει με … επίδειξη και δημιουργείται αταξία, με συνέπεια την απόσπαση της προσοχής του εκκλησιάσματος. 

Ε: Πως παρακολουθούμε τον Εξάψαλμο;
Α: Ακίνητοι, σιωπηλοί, όρθιοι και δεν κάνουμε κατά τη διάρκειά του το σταυρό μας (ούτε στο μέσον που λέγεται το «Δόξα Πατρί…»). Εάν φθάσουμε στο Ναό την ώρα που διαβάζεται, αναμένουμε το τέλος του Εξάψαλμου στην είσοδο του κυρίως Ναού. 

Ε: Τι κάνουμε, όταν ο Ιερέας μας θυμιάζει;
Α: Μετά το θυμιάτισμα των Αγίων εικόνων θυμιάζει ο Ιερέας και εμάς τιμητικά ως εικόνες του Θεού. Γι’ αυτό κάνουμε υπόκλιση ευχαριστώντας. Μετά παρακολουθούμε τα ψαλλόμενα και όχι τον θυμιάζοντα Ιερέα. 

Ε: Πότε κάνουμε το σταυρό μας;
Α: Εκτός του Ναού υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις. Όταν περνάμε έξω από Ι. Ναούς, όταν τρώμε, όταν ξεκινάμε το ταξίδι, ή φθάνουμε στον προορισμό μας, όταν κινδυνεύουμε κλπ. Εντός του Ναού σε κάθε Τριαδική εκφώνηση, στις εκφωνήσεις της Παναγίας, όταν ακούγεται στα τροπάρια το όνομα του τιμωμένου αγίου, στον Τρισάγιο ύμνο, στην «Τιμιωτέραν…» (όταν φθάνουμε στο «την όντως Θεοτόκον…» για να τονίζεται ότι γέννησε Θεό), στην αρχή και στο τέλος των Ακολουθιών κ.λπ. 

Ε: Πότε δεν κάνουμε το σταυρό μας; 
Α: Κατά τη διάρκεια του Εξάψαλμου, όταν ο Ιερέας μας θυμιάζει, όταν φιλάμε το χέρι Ιερωμένου και όταν λαμβάνουμε αντίδωρο από το χέρι του. 

Ε: Πότε πρέπει να είμαστε όρθιοι εντός του Ναού;
Α: Σε πολλές περιπτώσεις του Εσπερινού, Όρθρου και Θ. Λειτουργίας. (Βλέπε προηγούμενη υποσημείωση). 

Ε: Πότε κατερχόμαστε από τα στασίδια του Ναού; 

Α: Στην «Τιμιωτέραν», στη Μεγάλη Είσοδο, στα «Σα εκ των σων…» (και όταν δε γονατίζουμε κάνουμε βαθιά υπόκλιση), στο «Πρόσχωμεν. Τα άγια τοις αγίοις», στο «Μετά φόβου…» μέχρις ότου τελειώσει η Θ. Κοινωνία των πιστών και πει ο Λειτουργός «Πάντοτε νυν και αει…» και στις Απολύσεις των Ακολουθιών. 

Ε: Πότε κάνουμε μεγάλες μετάνοιες (μετά σταυρού) στους Ναούς; 
Α: Στο τέλος των Παρακλήσεων (στο «Πάντων προστατεύεις, Αγαθή» κ.λπ. και στα 4 Εξαποστειλάρια του 15αύγουστου), στην ευχή του Οσίου Εφραίμ τη Μ. Τεσσαρακοστή (τρεις συν μία), στη μεγάλη Είσοδο των Προηγιασμένων Θ. Λειτουργιών (μένοντας κάτω μέχρι το πέρας της), πριν προσκυνήσουμε Άγια λείψανα (τις κάνουμε ενωρίτερα για να μη γίνεται καθυστέρηση).

Ε: Τι κάνουμε, όταν ο ιερέας μας ευλογεί, π.χ. «Ειρήνη πάσι»; 
Α: Εγκαίρως εγειρόμαστε (εάν καθόμαστε) και υποκλινόμαστε, ευχαριστώντας για την ευλογία που μας προσφέρει. 

Ε: Τι κάνουμε, όταν ο Λειτουργός εκφωνεί: «Τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν»; 
Α: Σκύβουμε τα κεφάλια μας για λίγο η μέχρις ότου τελειώσει η ευχή. 

Ε: Πως χαιρετούμε έναν ιερωμένο;
Α: Ανάλογα προς το βαθμό του λέμε: Την ευχή σας, Σεβασμιώτατε, Γέροντα, Πάτερ ή Ευλογείτε, Σεβασμιώτατε… 

Ε: Πώς τηλεφωνούμε σ’ έναν ιερέα; 
Α: Όταν σηκώνει το τηλέφωνο: α) Εάν γνωρίσουμε τη φωνή του λέμε: «Την ευχή σας (ή ευλογείτε) Πάτερ είμαι ο τάδε» (ο καλών οφείλει να δηλώσει την ταυτότητά του) και τον ρωτάμε, εάν μπορούμε να τον απασχολήσουμε με το θέμα μας. Β) Εάν δε γνωρίζουμε τη φωνή του, δηλώνουμε την ταυτότητά μας και λέμε ότι ζητάμε π.χ. τον π. Δημήτριο. Μετά συνεχίζουμε όπως προηγουμένως. 

Ε: Τι κάνουμε, όταν αντιληφθούμε ότι διέρχεται Ιερέας μεταφέροντας τη Θεία Κοινωνία; 
Α: Παραμερίζουμε με σεβασμό και τουλάχιστον υποκλινόμαστε, κάνοντας το σταυρό μας.

Ε: Τι κάνουμε, όταν περνά κηδεία; 
Α: Όταν φθάσει η νεκροφόρα μπροστά μας, κάνουμε το σταυρό μας λέγοντας: «Ο Θεός να τον αναπαύσει». Εάν βρισκόμαστε σε όχημα, εξερχόμαστε. 

Ε: Τι κάνουμε το μουχλιασμένο αντίδωρο, τα κόλλυβα που δεν τρώγονται, τον παλιό αγιασμό που δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, τα βαΐα, τα καρυδόφυλλα που παίρνουμε από τους ναούς (Βαΐων και Αγίου Πνεύματος) όταν ξεραθούν;
Α: Τα παραχώνουμε ή τα ρίχνουμε σε χώρο που δεν πατιέται ή τα καίμε. 

Ε: Τι είναι η «αγία ζέση»; Χρησιμοποιείται από λαϊκούς; 
Α: Δεν υπάρχει τέτοιος όρος. Υπάρχει το Ζέον (ένα μικρό δοχείο) με το οποίο μεταφέρεται το καυτό νερό στο Άγιο Ποτήριο, για να θερμάνει τα Τίμια Δώρα μετά τον καθαγιασμό τους. Εάν υπονοείται το νερό που απομένει στο Ζέον μετά τη χρήση του, αυτό καταναλίσκεται από το Λειτουργό κατά την «κατάλυση» στην Αγία Πρόθεση, ενώ ό,τι ακόμη, ενδεχομένως, απομείνει, ρίπτεται στο χωνευτήρι. Ό,τι, επομένως, λέγεται «αγία ζέση» ή τυχόν ζητείται, μάλλον πρόκειται για λαϊκή παρερμηνεία και ζήλον «ου κατ’ επίγνωσιν». 

Ε: Την Αρτοκλασία την τρώμε και το Αγίασμα που τρέχει από διάφορες πηγές το πίνουμε νηστικοί; 

Α: Όχι. 

Πηγή: «Μικρή Συμβολή στη Χριστιανική Ζωή», Πρεσβ. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου – Θεσσαλονίκη 2006
https://tostavroydaki.blogspot.com

Thursday, September 27, 2018

Ο πολλαπλασιασμός του Προσφόρου και της μανέστρας. ( Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης )



Τον Αύγουστο του 1963 ήρθανε στη Μονή 75 λιβαναταίοι. Εργαστήκανε για τη στέρνα της Μονής, το Αγιονέρι, εθελοντικά. Το έχουν τάμα πολλοί από τις Λιβανάτες, την πατρίδα του Οσίου Δαβίδ, να προσφέρουν κάτι στη Μονή του συμπατριώτη τους, χρήματα ή εργασία. Έτσι φτάσανε τότε 75 άντρες για να κάνουν το έργο της στέρνας. Και στη Μονή βρισκόσανε άλλοι 15, για να βοηθήσουν. Ο π. Ιάκωβος συντόνιζε γενικές εργασίες, μα ήταν και ο μόνος που έπρεπε να φροντίσει για το φαγητό και τη διαμονή των καλών αυτών ανθρώπων.

Χρησιμοποίησε ότι υπήρχε και δεν υπήρχε στην αποθήκη. Μια μέρα τα τρόφιμα τελείωσαν. Χρήματα δεν είχε. Έψαξε όλα τα ράφια, όλες τις γωνίες. Κατόρθωσε να βρει δυόμισι οκάδες μανέστρα. Και από ψωμί μόνο μισό Πρόσφορο. Του έδωσε και ο γέρο-Ευθύμιος μισό καρβελάκι. Ποσότητες αστείες για σχεδόν εκατό πρόσωπα, που δουλεύανε όλη την ημέρα χειρονακτικά.

Στεναχωριόταν και δεν ήξερε τι να κάνει. Τον έπιασε απελπισία και σχεδόν έκλαιγε, που θ’ άφηνε τον κόσμο νηστικό. Ξαφνικά όμως του ήρθε μια ιδέα: κατεβάζει τη μεγάλη κατσαρόλα, ρίχνει μέσα τη μανέστρα, βάζει και το ψωμί και όπως ήτανε πήγε στο ναό. Στάθηκε μπροστά στην εικόνα του οσίου Δαβίδ και του είπε:

–Άγιε μου, οι άνθρωποι αυτοί δουλεύουν για το Μοναστήρι σου. Γυρνάνε κουρασμένοι και πεινασμένοι. Δεν έχω τίποτα άλλο να τους δώσω να φάνε, μόνο τις δυόμισι οκάδες μανέστρα με το λίγο λαδάκι, το μισό προσφοράκι και το μισό καρβελάκι (= και τα έδειχνε στον Άγιο). Σε παρακαλώ, εσύ να τα ευλογήσεις, να φάνε και να χορτάσουνε.

Μαγείρεψε στην κατσαρόλα τούτη, έβγαζε συνέχεια φαγητό και δεν τελείωνε. Χόρτασαν όλοι και περίσσεψε! Το είδαν πολλοί και ο νυν ηγούμενος π. Κύριλλος. Πολλά χρόνια μετά, τονίζοντας τα θαύματα του οσίου Δαβίδ, έλεγε ο π. Ιάκωβος:

–Αδελφέ μου, επανάληψη του θαύματος των πεντακισχιλίων!

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

Sunday, September 23, 2018

Ψυχίατρος ἤ Πνευματικός;



ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ π.ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΙ π. ΠΑΪΣΙΟΣ.


Γιά νά θεραπευθοῦν τά διάφορα ψυχικά-ψυχολογικά νοσήματα, θά πρέπει νά ἀπομακρυνθοῦν τά πνευματικά τους αἴτια, πού εἶναι τά πάθη (μέ κυρίαρχο τόν ἐγωισμό) καθώς καί οἱ δαίμονες μέ τίς ἐνέργειές τους.



« Τί θά πεῖ ἄγχος, νεῦρα, ψυχασθένειες;» ἐρωτοῦσε ὁ π. Πορφύριος. Καί ἀπαντοῦσε: «Ἐγώ πιστεύω ὅτι ὑπάρχει διάβολος σ’ ὅλα αὐτά. Δέν ὑποτασσόμεθα στόν Χριστό μέ ἀγάπη. Μπαίνει ὁ διάβολος καί μᾶς ἀνακατεύει»[1].


Αὐτά βέβαια (τά πάθη καί οἱ δαίμονες) δέν ἀπομακρύνονται μέ χάπια οὔτε μέ ἡλεκτροσόκ, ἀλλά μέ τό μυστήριο τῆς Γενικῆς Ἐξομολόγησης. Ὁ ἄνθρωπος θά πρέπει νά ἐξομολογηθεῖ μέ εἰλικρίνεια τά ἁμαρτήματα ὅλης του τῆς ζωῆς, τά κύρια γεγονότα πού τήν σημάδεψαν, καθώς καί τό πῶς ἐκεῖνος τά ἀντιμετώπισε, ὅπως δίδασκε ὁ θεοφώτιστος Γέροντας Πορφύριος[2].

Ὁ Γέροντας Παΐσιος, ἐπίσης, «ἐνῶ συνιστοῦσε στοὺς ἀσθενεῖς νὰ συμβουλεύονται χριστιανοὺς ἰατροὺς –«διότι τοὺς φωτίζει ὁ Θεὸς» κατὰ τὸ λόγιό του– εἶχε ἐκφράσει ἐπανειλημμένως τὴν ἀπαρέσκειά του πρὸς τὰ «ψυχολογικὰ» βιβλία, ἀλλὰ καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν ἴδια τὴν «ψυχολογία» καὶ τὴν «ψυχιατρικὴ», ἡ ὁποία ἀσκεῖται ἀπὸ ἐπιστήμονες καὶ ἰατρούς, οἱ ὁποῖοι δὲν πιστεύουν στὴν ὕπαρξη τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, ὅπως τὴν δέχεται ἡ θεολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας. Ὄντας ὁ ἴδιος βαθὺς γνώστης, Χάριτι Θεοῦ, τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνοικούσης στὸν ἄνθρωπο λογικῆς καὶ νοερᾶς ψυχῆς, τῶν φυσιολογικῶν ἀλλὰ καὶ τῶν παθολογικῶν ἐκδηλώσεών της, στενοχωριόταν καὶ ὑπέφερε πολύ, ὅταν ἔβλεπε τὶς βαριὲς ἀστοχίες καὶ τὰ λάθη στὴν ἀντιμετώπιση τῶν ἀσθενῶν αὐτῶν, τὰ ὁποία εἶχαν σοβαρότατες συνέπειες γιὰ τὸν ἀσθενῆ καὶ τὸ περιβάλλον του.

Δεδομένου δὲ ὅτι οἱ πλεῖστοι ἀκαδημαϊκοὶ δάσκαλοι τῆς ψυχιατρικῆς θεωροῦν ὅτι τὰ «ψυχικὰ φαινόμενα» ἔχουν μόνον βιολογικὸ ὑπόβαθρο –θεώρηση, ἡ ὁποία συνιστᾶ ἄρνηση τῆς ὕπαρξης ἄυλης, νοερῆς καὶ λογικῆς ψυχῆς στὸν ἄνθρωπο– ἦταν πολὺ ἐπιφυλακτικὸς ἢ ἀρνητικὸς γιὰ πολλὲς «θεραπεῖες» ποὺ ἐφάρμοζαν οἱ προαναφερθέντες ψυχίατροι.


Ὁ Γέροντας Παΐσιος, συμφωνώντας μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο θεωροῦσε ὅτι τὰ αἴτια τῶν περισσοτέρων ψυχικῶν ἀσθενειῶν εἶναι πνευματικὰ καὶ ὅτι τὰ «ψυχοφάρμακα» δὲν θεραπεύουν, ἀλλὰ ἔχουν μόνον κατασταλτικὸ χαρακτήρα, καὶ ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ χρησιμοποιοῦνται μὲ φειδὼ σὲ περιπτώσεις πασχόντων «ψυχασθενῶν», ἕως ὅτου καταστῆ ἐφικτὴ ἡ ἐπικοινωνία μὲ αὐτοὺς»[3].

Κατόπιν ἡ συμβολή τοῦ μυστηρίου τῆς Γενικῆς Ἐξομολόγησης εἶναι καθοριστική γιά τήν ὁριστική καί ὁλοκληρωτική ψυχική-πνευματική θεραπεία μέ τήν Θεία Χάρη.

Εἴθε νά παύσει ὁ ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου, πού τείνει νά ὑποκαταστήσει τόν Πνευματικό μέ τόν ψυχολόγο ἤ τόν ψυχίατρο καί ὁ ὁποῖος μάταια ἀναζητεῖ τήν ψυχική του θεραπεία ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει.

«Πᾶνε νά ἡρεμήσουν οἱ ἄνθρωποι», παρατηρεῖ ὁ Γέρων Παΐσιος, «εἴτε μὲ ἡρεμιστικὰ εἴτε μὲ θεωρίες γιόγκα, καὶ τὴν πραγματικὴ ἡρεμία, ποὺ ἔρχεται, ὅταν ταπεινωθῆ ὁ ἄνθρωπος, δέν τὴν ἐπιδιώκουν, γιά νά ἔρθη ἡ θεία παρηγορία μέσα τους»[4].

Ἡ ἀληθινή ἡρεμία ἔρχεται μέ τήν Θεία Χάρη, ἡ ὁποία προσλαμβάνεται ἀπό τούς ταπεινούς. «Ἡ ἐξωτερικὴ μόρφωση μὲ τὸ ἄγχος», ἐπισημαίνει πάλι ὁ σοφός Γέροντας, «ὁδηγεῖ καθημερινῶς ἑκατοντάδες ἀνθρώπων (ἀκόμη καὶ μικρὰ παιδιὰ μὲ ἄγχος!) στίς ψυχαναλύσεις καὶ στούς ψυχιάτρους καὶ κτίζει συνεχῶς Ψυχιατρεῖα καὶ μετεκπαιδεύει ψυχιάτρους, ἐνῶ πολλοὶ ψυχίατροι οὔτε Θεὸ πιστεύουν οὔτε ψυχὴ παραδέχονται. Ἑπομένως, πῶς εἶναι δυνατὸν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι νά βοηθήσουν ψυχές, ἀφοῦ καὶ οἱ ἴδιοι εἶναι γεμάτοι ἀπὸ ἄγχος; Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος νά παρηγορηθῆ ἀληθινά, ἂν δέν πιστέψη στόν Θεὸ καὶ στήν ἀληθινὴ ζωή, τὴν μετὰ θάνατον, τὴν αἰώνια; Ὅταν συλλάβῃ ὁ ἄνθρωπος τὸ βαθυτερο νόημα τῆς ζωῆς τῆς ἀληθινῆς, τότε φεύγει ὅλο τὸ ἄγχος του καὶ ἔρχεται ἡ θεία παρηγορία, καὶ θεραπεύεται. Ἂν πήγαινε κανεὶς στό Ψυχιατρεῖο καὶ διαβαζε στούς ἀσθενεῖς τὸν Ἀββᾶ Ἰσαάκ, θὰ γίνονταν καλὰ ὅσοι πιστεύουν στόν Θεό, γιατὶ θὰ γνώριζαν τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς»[5].

Ἡ θεραπεία ὑπάρχει μόνο στό ἀληθινό Ψυχιατρεῖο, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καί παρέχεται δωρεάν ἀπό τόν Ἰατρό τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας, τόν Κύριο Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.

Τό θέμα τῶν παθῶν, τῶν ἀποτελεσμάτων τους, καθώς καί τῆς θεραπείας των εἶναι τεράστιο καί φυσικά δέν μποροῦμε νά τό ἐξαντλήσουμε. Ταπεινά θά τραβήξουμε κάποιες πινελιές γιά νά βοηθηθοῦμε ὅλοι στόν καθημερινό πνευματικό μας ἀγῶνα, ἔχοντας μία ὅσο τό δυνατόν πληρέστερη εἰκόνα γιά τά πάθη καί τά ἀποτελέσματά τους, μέ κυρίαρχα τήν λύπη καί τήν κατάθλιψη.

Ὁ ἀγώνας ἀφορᾶ στόν ἁγιασμό τοῦ «σκεύους» μας, τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μας.

Ἡ ψυχική-πνευματική ὑγεία καί σωτηρία ἔχει τεράστιο ἀντίκτυπο στό σῶμα. Διότι ὅ,τι σχετίζεται μέ τήν ψυχή σχετίζεται καί μέ τό σῶμα, τό ὁποῖο οὐδόλως ἀπαξιώνεται μέσα στήν Ὀρθοδοξία.


Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
http://HristosPanagia3.blogspot.com


[1]Γέροντος Πορφυρίου Ἱερομονάχου, Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν, Ἔκδοσις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι, ἔκδ.7η, 2008.


[2]Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καί Λόγοι, Ἔκδοσις Ζ΄, Ἱερά Μονή Χρυσοπηγῆς, Χανιά 2006, (Στό ἑξῆς: Βίος καί Λόγοι Ζ΄), σελ. 370.


[3]Γέροντος Παϊσίου, Γ7. Προς Βασίλειον,Τίμιος Σταυρός 23/7/1977. Βρίσκεται στό: Ψυχολογία - Βιβλία ψυχολογίας καί «ψυχολογικά» προβλήματα (Γέροντας Παΐσιος),
 Μαρτυρία
ἀπό το βιβλίο: «ΚΕΙΜΕΝΑ-ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Γέροντος ΠΑΪΣΙΟΥ του ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ 1924-1994», ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ, Θεσσαλονίκη 2009, ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΖΟΥΡΝΑΤΖΟΓΛΟΥ ΕΠΙΣΜΗΝΑΓΟΣ Ε.Α.


[4]Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου, Λόγοι Α΄, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
“ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ”, ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2001
– Δεύτερο Μέρος – Κεφάλαιο 3ον «Ἁπλοποιῆστε τήν ζωή σας, γιά νά φύγη τό ἄγχος»

[5]Ὅ. π.

Thursday, September 20, 2018

Άλλο θλίψη κι άλλο νήψη!



Πρέπει να καταλάβεις, ότι άλλο πράγμα είναι η πατερική Νήψη και άλλο η θλίψη. Γι αυτό σπάσε αυτό το πέτρινο και άκαμπτο ενοχικό προσωπείο που σε βοηθάει με πρόσχημα την «πνευματικότητα» να κρατιέσαι μακριά από τα συναισθήματα σου και από ότι βαθιά σε φοβίζει.


Βρες, βρες το μονοπάτι που οδηγεί στο παιδί μέσα σου. Το φίμωσες. Το εξουθένωσες. Του είπες να μεγαλώσει, να μην κάνει φασαρία, να μην μιλάει και το σημαντικότερο να μην γελά κι να μην παίζει. Γιατί η ζωή είναι σοβαρή υπόθεση. Είναι για τους "μεγάλους" και όχι για τα παιδιά.
Μάλιστα είπες, η "πνευματική" ζωή δεν έχει γέλιο και χωρατά. Τόσο πολύ πήρες στα σοβαρά τον εαυτό σου, που τον λάτρεψες, τον ειδωλοποίησες, τον έκανες "Θεό" στην θέση του Όντως Θεού.
Τόσο πολύ ασχολήθηκες με την "σωτηρία" σου, που στο τέλος την έχασες. Γιατί ξέχασες ότι η σωτηρία περνάει μέσα απο τον άλλο και Άλλον. Ενώ εσύ λάτρεψες τον εαυτό σου. 

Δεν φοβήθηκες την αμαρτία αλλά τον ευατό σου.
Δεν φοβήθηκες τον θάνατο μα την ζωή.
Δεν πόθησες τον Χριστό και την Εκκλησία Του, μα την κρυψώνα που λέγεται "θρησκεία".
Σπάσε την θλίψη, δεν είναι νήψη. Φόβος και ενοχή είναι. 

Το παιδί είναι ακόμη εκεί. Είναι ακόμη εκεί και σε περιμένει. Ακόμη δεν σταμάτησε να χαμογελά και να παίζει. Να χαίρεται την ύπαρξη. Γιατί η ζωή δεν έχει κάποιο νόημα, είναι η ίδια νόημα. Δώρο του Θεού, αποκάλυψη πληρότητας στο πρόσωπου του Χριστού μας.

π. Λίβυος

Monday, September 17, 2018

Μην αναρωτιέστε, γιατί να βοηθήσει ο Θεός την Ελλάδα.

Ο Άγιος Παίσιος έλεγε πως ο Θεός θα βοηθάει σκανδαλωδώς την Ελλάδα. Έλεγε επίσης πως επειδή υπάρχει μαγιά. γι αυτό θα κάνει ο Θεός ό,τι κάνει υπέρ της πατρίδας μας.


Αυτός ο πόρνος και σιχαμένος λαός ......όπως τον αποκαλούν μερικοί..... έχει βγάλει τα τελευταία χρόνια της πορνείας του

Τρεις φανερούς Αγίους

Μαθαίνει τα παιδιά του να προσεύχονται και να έχουν ευλάβεια

Αντέχει μια τεχνίτη φτώχια 10 ετών, στηρίζοντας τις ελπίδες του στα λόγια των Αγίων, για τη λύτρωση που θα έρθει από το Θεό

Το Άγιο Φως ακόμη μας κάνει τη τιμή και μας φωτίζει

Μπορεί ακόμα και βγάζει εκατομμύρια κόσμου στους δρόμους για τα εθνικά μας θέματα, τιμώντας τους Ήρωες και τους Μάρτυρες


Ο θεσμός της οικογένειας αν και λαβωμένος ακόμα κρατιέται ...και πολλοί απ εμάς είμαστε έτοιμοι για αγώνα για τη σωτηρία του Έθνους

......και όλα αυτά με ένα σωρό πρακτόρια ...να μας υποβαθμίζουν 24 ωρες το 24ωρο ...

Ναι! αμαρτήσαμε ενώπιον του Θεού μας ...και η αμαρτία μας ενώπιον Του θα είναι δια παντός ....γιατί εδώ είναι ο κόσμος της πτώσης ....

Κάντε μας όμως τη χάρη και αφήστε μας ...να δώσουμε τον αγώνα μας ....η απελπισία είναι αλλουνού στρατοπέδου σημαία ..

Μην αναρωτιέστε λοιπόν!
http://agiameteora.net

Friday, September 14, 2018

Ο Οικουμενισμός κυριαρχείται από ακάθαρτα πνεύματα ( Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης )



Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΑΚΑΘΑΡΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ*

Μαρτυρία π. Ἐφραίμ Κατουνακιώτη στόν καθηγητή κ. Δημ. Τσελεγγίδη

Στή συνέχεια, θά πῶ κάτι, τό ὁποῖο ἔχει νά κάνει μέ προσωπική κατάθεση. Συνδεόμουνα ἐπί δεκαετίες μέ τόν π. Ἐφραίμ τόν Κατουνακιώτη, τοῦ ὁποίου τό ἦθος καί τό φρόνημα εἶναι ἐγνωσμένα. Εἶναι ἐγνωσμένο, ἐπίσης, ὅτι εἶχε κι αὐτός «πνευματική τηλεόραση». Ὅσον ἀφορᾶ ἐμένα, πολλές φορές πήγαινα μέ τήν πρόθεση, νά θέσω κάποια ἐρωτήματα πολύ συγκεκριμένα, μέ μία ἀξιολογική σειρά, καί χρησιμοποιώντας τό δικό μου λεξιλόγιο. Καί ὅταν πήγαινα κοντά του, χωρίς νά τοῦ θέσω κἄν τήν ἐρώτηση, μοῦ ἀπαντοῦσε μέ αὐτήν τή διαδοχή τῶν ἐρωτημάτων πού εἶχα καί μέ τό λεξιλόγιό μου. Τό λέω, ὡς προσωπική πείρα. Δέν ἀποτελεῖ κάτι καινοφανές. Αὐτό συνέβαινε καί μέ πολλούς ἄλλους.

Κάποτε, λοιπόν, νεαρός τότε καθηγητής στή Θεολογική, μιλᾶμε τώρα πρίν ἀπό τριάντα χρόνια, τοῦ εἶπα τό ἑξῆς. Ἐπειδή καί στή Θεολογική Σχολή, ἰδιαίτερα τῆς Θεσσαλονίκης, τό κλῖμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀνθεῖ, εἶχα κάποια ἔντονα προβλήματα καί ἐρωτήματα, ἐπειδή ἔβλεπα νά ἐκπροσωπεῖται ἀπό σεβαστούς, κατά τά ἄλλα, καθηγητές. Φυσικά, τόσο ἡ συνείδησή μου ὅσο καί οἱ γνώσεις μου ἀντιδροῦσαν μέν, ἤθελα ὅμως, πέρα ἀπό τήν ἐπιστημονική μου θέση, νά ἔχω καί τήν χαρισματική ἀπάντηση, πρᾶγμα τό ὁποῖο ἔκανα καί σέ πάρα πολλά ἄλλα θέματα.

Τόν ρώτησα, λοιπόν, ἐπί τοῦ συγκεκριμένου, μήπως μπορεῖ νά μοῦ πεῖ τί πρᾶγμα εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός. Μοῦ ἀπήντησε ἀπερίφραστα καί χωρίς καμμία δυσκολία: «Αὐτήν τήν ἐρώτηση, παιδί μου, μοῦ τήν ἔχει κάνει κι ἕνας ἀκόμη νωρίτερα ἀπό σένα. Ἐγώ, ἐδῶ πέρα ἐπάνω, βρίσκομαι σαράντα χρόνια στά βράχια. Ἔχω ξεχάσει καί τά ἑλληνικά μου»- σημειωτέον τελείωσε σχολαρχεῖο - «ἀλλά μ’ αὐτό τό θέμα δέν ἔχω ἀσχοληθεῖ. Γι’ αὐτό, ἐπειδή ἔπρεπε νά τό ἀπαντήσω, ἀφοῦ δέχτηκα ἐρώτημα καί δέν εἶχα καμμία γνώμη πάνω στό θέμα, πῆγα στό κελλί μου καί προσευχήθηκα καί ρώτησα τόν Χριστό νά μέ πληροφορήσει τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός. Πῆρα τήν ἀπάντησή του, ἡ ὁποία εἶναι, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα». Καί τόν ρώτησα, πῶς ἀκριβῶς πιστοποιήθηκε αὐτό. Μοῦ ἀπάντησε, πώς «μετά τήν προσευχή γέμισε τό κελλί μου ἀπό ἀφόρητη δυσωδία, ἡ ὁποία μοῦ ἔφερνε ἀσφυξία στήν ψυχή, δέν μποροῦσα νά ἀναπνεύσω πνευματικά». Τόν ρώτησα, ἄν αὐτό ἦταν ἕνα ἔκτακτο γεγονός γι’ αὐτόν ἤ ἄν ἔτσι τοῦ ἀπαντᾶ ὁ Χριστός σέ ἀνάλογες περιπτώσεις, καί μέ βεβαίωσε, ὅτι «σέ ὅλες τίς περιπτώσεις, πού εἶναι μπλεγμένες μέ μάγια, μέ ἀκάθαρτα πνεύματα, αὐτή εἶναι ἡ κατάσταση, στήν ὁποία μέ εἰσάγει. Μερικές φορές ὑπάρχει καί λεκτική ἀπάντηση, ἀλλά στήν προκειμένη περίπτωση, αὐτή ἦταν ἡ ἀπάντηση καί ἔχω ἀπόλυτη τή βε­βαιότητα, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός δέν ἔχει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, ἀλλά τό πνεῦμα τό ἀκάθαρτο».

Αὐτό πού λέγω αὐτή τή στιγμή, θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς, ἐνδεχομένως, ὅτι ἔχει χαρακτῆρα ἐντυπώσεων. Σᾶς πληροφορῶ, ὅτι χάρηκα πάρα πολύ, ἐπειδή αὐτό, πού εἶπε σέ μένα προσωπικά, τό εἶδα καταγραμμένο καί ἀπό τήν εὐλαβῆ συνοδεία
του, πού δημοσίευσε ἕναν τιμητικό Τόμο γύρω ἀπό τό πρόσωπό του, τήν πνευματικότητά του καί τά λόγια του. Πιστοποιεῖται λοιπόν καί ἀπό ἐκεῖ, ἀλλά ἐγώ τό διεσταύρωσα καί μέ ἄλλους ἀξιόπιστους θεολόγους, οἱ ὁποῖοι συνέβη νά τό ἀκούσουν προσωπικά. Δέν τό ἔχω πεῖ δημοσίᾳ μέχρι τώρα, ἀλλά τό ἔφεραν ἔτσι τά πράγματα, πού μέ ἀναγκάζουν νά τό πῶ. Βεβαίως, αὐτό ἔπαιξε ἀποφασιστικό ρόλο στή στάση μου ἀπέναντι στόν Οἰκουμενισμό. Ἐγώ, βεβαίως, ὡς καθηγητής, ὡς ἐπιστήμων, ὀφείλω σέ κάθε περίπτωση νά τό ἀνακρίνω τό θέμα μέ ἐπιστημονικά κριτήρια καί νά τεκμηριώνω τήν ἄποψή μου ἐπιστημονικά καί αὐτό κάνω καί στά μαθήματά μου, βῆμα πρός βῆμα. Ὅμως θεωρῶ πώς ἡ κατάθεση αὐτή εἶναι σημαντική, γιατί γίνεται μέ τρόπο χαρισματικό ἀπό ἕναν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος δέν γνωρίζει κάτι γύρω ἀπό αὐτό τό πρόβλημα, δέν ἔχει διαβάσει, δέν ἔχει ἀκούσει, ἀλλά καταθέτει τήν ἄμεση πνευματική ἐμπειρία του. Νομίζω ὅτι μιλοῦν ἐδῶ τά ἴδια τά πράγματα.

* Ἀπό τό βιβλίο «“Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”. Μία Σύνοδος μέ ἔλλειμμα συνοδικότητας καί Ὀρθόδοξης αὐτοσυνειδησίας», σελίδες 80, διαστ. 17x24 ἑκ., ἔκδοση «Συνάξεως Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν “Φώτης Κόντογλου”», Τρίκαλα, Μάρτιος 2016. Τό βιβλίο αὐτό ἀποτελεῖ τήν ἀπομαγνητοφωνημένη μορφή τῆς τρίωρης ἐκπομπῆς - συνομιλίας τοῦ διευθυντοῦ τοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας κ. Λυκούργου Μαρκούδη μέ τόν καθηγητή κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη.

Περιοδικό Παρακαταθήκη
Μάρτιος - Απρίλιος 2016
 
https://www.impantokratoros.gr/F99EA4A8.el.aspx