Τελικῶς, μάλλον: Μωραίνει Κύριος...
Γεώργιος Κ. Τζανάκης, Ἀκρωτήρι Χανίων
Ἐπειδὴ μὲ ὁδύνη διαβάζουμε, ἐνίοτε καὶ μὲ ναυτία καὶ ζάλη, ὅσα περιέχονται στὴν ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχου Κπόλεως πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν, καὶ ἐπειδὴ γίνεται προσπάθεια νὰ χρησιμοποιηθοῦν ρήσεις τῶν ἁγίων πατέρων γιὰ νὰ προσδώσουν κῦρος καὶ πειστικότητα στὰ γραφόμενα,
καὶ ἐπειδὴ σὲ προηγούμενο σημείωμα, -ὅπου καταδείχθηκε ἡ πλήρης διαστρέβλωσις τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου"μίαν εν Εκκλησία, δει φωνήν είναι αεί" (Εις Α’ Κορινθίους ΛΣΤ , P.G. 61, 315) - ἔγραψα ὅτι : «καὶ γιὰ τὶς ἄλλες πατερικὲς παραθέσεις ἰσχύουν τὰ ἴδια», γιὰ νὰ μὴν θεωρηθεῖ ὅτι πρόκειται γιὰ αὐθαίρετη γενίκευση συνεχίζω τὸν ἔλεγχο τῶν χρησιμοποιηθέντων πατερικῶν χωρίων.
Ἀναφέρεται στὴν ἐπιστολή:
«Συμμερίζεται ασφαλώς και η Υμετέρα Μακαριότης και η Ιερά Σύνοδος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ότι τα σκοπίμως και ανιέρως διαθρυλούμενα και διαδιδόμενα υπό των εν λόγω κληρικών και λαϊκών αποτελούσι, κατά τον Μέγαν Βασίλειον, «ψυχών δηλητήρια [...] άπερ αι [...] μήνιγγες» των ειρημένων «εκβοώσι πολυφάνταστοι ούσαι δια το πάθος» (Επιστολή 210, Τοις κατά Νεοκαισάρειαν λογιωτάτοις] Ρ.G. 32] 777Α). Άλλωστε, «το σχίσαι Εκκλησίαν, και φιλονείκως διατεθήναι, και διχοστασίας εμποιείν και της συνόδου διηνεκώς εαυτόν αποστερείν, ασύγγνωστον και κατηγορίας άξιον, και πολλήν έχει την τιμωρίαν» (Ιερού Χρυσοστόμου, Κατά Ιουδαίων Γ', Ρ.G., 48, 872).»
Οἱ «ἐν λόγῳ κληρικοὶ καὶ λαϊκοί» εἶναι κατὰ τὸν συντάκτη τῆς ἐπιστολῆς, «ο Πρωτοπρεσβύτερος κ. Θεόδωρος Ζήσης και οι συν αυτώ ομόφρονες κληρικοί και λαϊκοί».Μάλιστα. Αὐτοί. Καὶ τί κάνουν αὐτοί; «Προσκαλούσι τους αδελφούς Προκαθημένους και τους ποιμένας, αλλ’ ιδιαιτέρως τον ευσεβή Ορθόδοξον Λαόν, εις ανταρσίαν και αμφισβήτησιν των αποφάσεων της εν Κρήτη εν ευλογίαις και εν επιτυχίαις συνελθούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας». Ἀμφισβητοῦν τὶς ἀποφάσεις τῆς ἐν Κρήτη Συνόδου. Καὶ τί σημαῖνει αὐτὸ, τὸ ὅτι ἀμφισβητοῦν τὶς ἀποφάσεις τῆς ἐν Κρήτη Συνόδου; Δηλητηριάζουν τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. «Ψυχών δηλητήρια».Καὶ μιὰ καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς ἐν Κρήτη Συνόδου εἶναι ὁμολογουμένως ἔργον τοῦ Πατριάρχη κυρίως καὶ τῶν ὁμοφρόνων του, δὲν δικαιολογεῖ ὁ ἴδιος τὸ ἔργο του - κατακεραυνώνοντας ὡς δηλητηριαστὴ τὸν ἐχοντα ἄλλη ἀποψη περὶ αὐτοῦ τοῦ ἔργου- ἀλλὰ ἐπιστρατεύεται ἅγιος. Καὶ ποιός ἅγιος; Ὁ Μέγας Βασίλειος. Ὁ Μέγας Βασίλειος λοιπὸν ἀποφαίνεται ὅτι αὐτὰ ποὺ λέγει «ο Πρωτοπρεσβύτερος κ. Θεόδωρος Ζήσης και οι συν αυτώ ομόφρονες κληρικοί και λαϊκοί» εἶναι «ψυχών δηλητήρια». Δὲν εἶναι μικρὸ πράγμα αὐτό, βεβαίως. Ἄν ὁ Μέγας Βασίλειος διαβεβαιώνει κάτι τέτοιο τότε περιττεῦει κάθε ἄλλη ἐξήγησις. Γι᾿ αὐτὸ ἴσως στὴν ἐν λόγῳ ἐπιστολὴ πουθενὰ δὲν ὑπάρχει κάτι συγκεκριμένο γιὰ τὸ τὶ ἀκριβῶς λένε οἱ παραπάνω «δηλητηριαστὲς τῶν ψυχῶν», καὶ ποιὸ εἶναι ἤ ποὺ κρύβεται τὸ δηλητήριο.
Παρεπιπτόντως ἀξίζει νὰ μνημονευτεῖ ὅτι τὴν ὀρθοδοξότητα καὶ ἀξία τῆς ἐν λόγῳ Συνόδου τὴν ἀμφισβητοῦν τέσσερεις Ἐκκλησίες (Γεωργίας, Βουλγαρίας, Ρωσίας καὶ Ἀντιοχείας), ἄλλες τὴν ἔχουν ψηφίσει (οἱ προκαθήμενοι) ἐνάντια στὴν θέση τῆς πλειοψηφίας(ἐκκλησία Σερβίας), οἱ ὑπόλοιπες δὲν ἔχουν πάρει πραγματικὴ θέση (ἡ ἐκκλησία ὡς σώμα κλῆρος καὶ λαός) , πολλοὶ δὲ ἐπίσκοποι , ἡγούμενοι, θεολόγοι, κληρικοὶ, ὅπως καὶ ἡ πλειονότης τῶν λαϊκῶν -ποὺ ἔχουν στοιχειώδη συναίσθηση τοῦ τί εἶναι ἐκκλησία- ἔχουν ἐκφράσει τὴν ἀντίθεσή τους. Γιατὶ ἀπομονώνεται ὁ ἐν λόγῳ κληρικὸς καὶ παρουσιάζεται ὡς καθοδηγῶν κληρικοὺς καὶ λαϊκούς; Γιατὶ δὲν ὀνομάζει ὅλους τοὺς παραπάνω «δηλητηριαστὲς ψυχῶν»;Παρακάτω ἡ ἐπιστολὴ παρουσιάζει ὡς «ἐνισχύοντες τὸ -ἀνίερον- ἔργον τῆς γνωστῆς ὁμάδας» καὶ ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ κατονομάζει ἐπιλεκτικῶς «ἐπὶ παραδείγματι» τοὺς «Μητροπολίτας Καλαβρύτωνκαὶ Αἰγιαλείαςκ. Ἀμβρόσιο καὶ Πειραιῶςκ. Σεραφείμ». Γιατὶ ὄχι καὶ τὸνΣεβασμιώτατο Ναυπάκτου καὶ τὸν Γορτύνης καὶ Μεγαλουπόλεως καὶ τόσους ἄλλους;
Προφανῶς θεωρεῖ τοὺς συντελεστὲς τῆς Συνόδου «θεραπευτὲς ψυχῶν», καὶ τὰ παρ΄ αὐτῆς ἀποφασισθέντα «ἰάματα ψυχῶν». Καλὸν θὰ ἦτο -μιὰ ποὺ, ἔστω καὶ τώρα, θυμήθηκαν τοὺς ἁγίους πατέρες καὶ τοὺς ἐπικαλοῦνται, ἀλοιώνοντας τὰ λεγόμενά τους, γιὰ νὰ στηρίξουν τὶς κατηγορίες τους ἐναντίον τῶν δικαίως διαφωνούντων- νὰ χρησιμοποιούσαν τοὺς ἁγίους καὶ τὶς ρήσεις τους γιὰ νὰ στηρίξουν τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου. Δὲν τὸ ἔκαναν γιατὶ ἀπλῶς δὲν μπορεῖ νὰ γίνει. Οἱ ἀποφάσεις αὐτὲς δὲν ἔπονται τῆς διδασκαλίας καὶ τῆς πράξεως τῶν ἁγίων πατέρων. Ὃποιος πιστεῦει κάτι διαφορετικὸ παρακαλῶ ἄς τὸ ἀποδείξει, ἀναλύοντας τὰ ὅσα παρήγαγε αὐτὴ ἡ Σύνοδος καὶ οἱ προηγηθεῖσες διαδικασίες (κανονισμὸς- διαδικασία-κείμενα) ἐπὶ τῇ βάσει τῶν Πατέρων. Ὄχι βεβαίως μὲ τεχνάσματα ὅπως αὐτὰ ποὺ παρατηροῦμε στὴν ἐπιστολή αὐτή.
Γιὰ νὰ μὴ φανοῦμε ὅμως ὅτι λέμε αύθαιρεσίες, ὅπως τὶς δικές τους ποὺ πασουσιάζουμε, ἄς δοῦμε τὶ λέει ὁ Μέγας Βασίλειος καὶ σὲ ποιοὺς τό λέει:
Στὴν Νεοκαισάρεια, ἐκεὶ ποὺ εἶχε μεγαλώσει ὁ ἅγιος Βασίλειος, εἶχαν ἀρχίσει διάφοροι νὰ ἐπαναφέρουν τὶς δοξασίες τοῦ αἱρετικοῦ Σαβελλίου. «Τὸ κακὸ τοῦ Σαβελλίου, ποὺ ξεκίνησε παλαιώτερα καὶ κατασβέστηκε μὲ τὴν προσπάθεια τοῦ Γρηγορίου τοῦ Μεγάλου, αὐτοὶ ἐπιχειροῦν νὰ τὸ ἀνανεώσουν»«Τὸ γὰρ τοῦ Σαβελλίου κακὸν, πάλαι μὲν κινηθὲν, κατασβεσθὲν δὲ τῇ παραδόσει τοῦ μεγάλου, ἐπιχειροῦσι νῦν ἀνανεοῦσθαι οὗτοι»P.G. 32, 772ΑΒ.
Δηλαδὴ προσπαθοῦσαν νὰ ἐπανεισάγουν αἵρεσι στὴν Ἐκκλησία: «Αὐτὴ τὴν πλάνη ποὺ κατασβέστηκε παληά, τὴν ἀνανεώνουν τώρα αὐτοὶ οἱ ἐφευρέτες αὐτῆς τῆς αἱρέσεως» «Ταύτην πάλαι κατασβεσθεῖσαν τὴν πλάνην ἀνανεοῦνται νῦν οἱ τῆς ἀνωνύμου ταύτης αἰρέσεως ἐφευρέται»P.G. 32,777Α
Καὶ ποιοὶ ἦταν αὐτοὶ ποὺ τὰ ἐκαναν αὐτά; «Αὐτοὶ ποὺ καθόταν στὸ τιμόνι τῆς Ἐκκλησίας»: «οἱ ἐπὶ τῶν οἰάκων (τῆς Ἐκκλησίας) καθεζόμενοι» P.G. 32, 769ΒC
Ἀποτέλεσμα; Νὰ μὴν πλησιάζει ἄνθρωπος στὴν Ἐκκλησία: «Κανεὶς δὲν ἀνεβαίνει σὲ ἀκυβέρνητο καράβι, οὔτε πλησιάζει σὲ Ἐκκλησία στὴν ὁποία δημιουργοῦν τρικυμία καὶ ζάλη αὐτοὶ ποὺ κάθονται στὸ τιμόνι της» «Οὔτε γὰρ ἄν τις ἀκυβερνήτου πλοίου ἐπιβαίη, οὔτε Ἐκκλησίας παραβάλοι, ἧ τὸν κλύδωνα καὶ τὴν ζάλην οὔτοι οἱ ἐπὶ τῶν οἰάκων καθεζόμενοι ἐμποιοῦσι.»P.G. 32, 769ΒC
Καὶ προσπαθῶντας νὰ τοὺς διαφυλάξει ἀπὸ τὶς «μεθυσμένες κεφαλὲς» τῆς ἐκκλησίας τοὺς προτρέπει νὰ τοὺς παρατήσουν -«χαίρειν ἀφέντες»- καὶ νὰ τὸν ἀκούσουν σὲ αὐτὰ ποὺ θὰ τοὺς πεῖ: « Ἀλλ᾿ ὑμεῖς τὰς οἰνοβαρεῖς κεφαλὰς, ἅς ὁ ἐκ κραιπάλης ἀναφερόμενος ἀτμός, εἴτα ἐγκυμαίνων καταφαντάζει, χαίρειν ἀφέντες, παρὰ τῶν ἐγρηγορότων ἡμῶν, καὶ διὰ τὸν τοῦ Θεοῦ φόβον μὴ δυναμένων ἡσυχάζειν τὴν βλάβην ὑμῶν ἀκούσατε.»P.G. 32, 772ΑΒ
Καὶ ὁ ἅγιος ἀναπτύσει τὰ ἐπιχειρήματά του καὶ ἀποδεικνύει τὴν πλάνη τῶν αἱρετικῶν.
Μάλιστα τονίζει: «Ἄν ἐπιμένουν σὲ αὐτὰ, εἶναι ἀναγκαῖο νὰ βροντοφωνάξω τὴν συμφορά σας καὶ νὰ ἐνεργήσω ὥστε νὰ φτάσουν σὲ σᾶς γράμματα ἀπὸ πολλοὺς ἐπισκόπους, προκειμένου νὰ γκρεμίσουν τὸν ὄγκο τῆς κρυφίως όργανουμένης ἀσέβειας» «Ἐὰν δὲ τοῖς αὐτοῖς ἐπιμένωσιν, ἀνάγκη καὶ πρὸς ἄλλας Ἐκκλησίας ἐκβοῆσαι ἡμᾶς τὴν καθ᾿ ὑμᾶς συμφορὰν καὶ ποιῆσαι παρὰ πλειόνων ἐπισκόπων γράμματα ὑμῖν ἀφικέσθαι, τὸ μέγεθος τοῦτο τῆς ὑποσκευαζομένης ἀσεβείας καταρρηγνύντα.» P.G. 32, 773C
Γιὰ νὰ καταλήξει: «Σᾶς παραγγέλλω ἀναγκαστικῶς αὐτὰ γιὰ νὰ προφυλαχθῆτε ἀπὸ τὶς βλάβες τῶν πονηρῶν διδαγμάτων. Γιατὶ πράγματι, ἄν πρέπει νὰ παρομοιάσουμε τὶς πονηρὲς διδασκαλίες μὲ τὰ ὀλέθρια δηλητήρια, ὅπως λένε οἱ ὀνειροσκόποι ποὺ βρίσκονται ἀνάμεσά σας (τοὺς ποιμένες τῆς ἐκκλησίας ἐννοεῖ), αὐτὲς εἶναι καὶ κώνειον καὶ ἀκόνιτον(=δηλητηριῶδες φυτό) καὶ ὅτιδήποτε ἄλλο θανατηφόρο δηλητήριο. Αὐτὰ εἶναι ψυχῶν δηλητήρια καὶ ὄχι οἱ δικοί μου λόγοι, ὅπως φωνάζουν τὰ μεθυσμένα μυαλά, ποὺ ἀπὸ τὸ πάθος τους εἶναι πολυφάνταστα» «Ταῦτα ἀναγκαίως ὑμῖν διεστειλάμεθα, ἵνα τὰς ἀπὸ τῶν πονηρῶν διδαγμάτων βλάβας φυλάξησθε. Τῷ ὄντι γὰρ, εἲ χρὴ τὰς πονηρὰς διδασκαλίας τοῖς ὀλεθρίοις φαρμάκοις ἐξομοιοῦν, ὡς οἱ παρ᾿ ὑμῖν ὀνειροσκόποι φασί, ταῦτα ἑστι καὶ κώνειον καὶ ἀκόνιτον καὶ εἰ τὶ ἔτερον φάρμακον ἀνδροφόνον. Ταῦτα ψυχῶν δηλητήρια, οὐχ οἱ ἡμέτεροι λόγοι, ἄπερ αἱ οἰνόπληκτοι μήνιγγεςἐκβοῶσι, πολυφάνταστοι οὖσαι διὰ τὸ πάθος.»P.G. 32, 777Α
Ἀπὸ ἐδὼ ἀποσπᾶ ὁ συντάκτης τῆς ἐπιστολῆς τὶς 11 λέξεις γιὰ νὰ.. κατακεραυνῶσει τοὺς «ἐν λόγῳ κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς»!!!
Ὁ ἔχων νοῦν, νοεῖτο... Δυστυχῶς, ἐδὼ ἔχουμε καταλήξει. Αὐτὴ ἡ ποιότητα καὶ σοβαρότητα καὶ ὑπευθυνότητα παρουσιάζεται σὲ κείμενα κάποιων ἀπὸ τοὺς οἰακοστρόφους τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ὄχι «κάποιων» ἀπλῶς....
Αὐτὴ τὴν ἐπιστολὴ θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν ἐπικαλοῦνται οἱ ἀντιτιθέμενοι στὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδουὅπου λόγῳ καὶ πράξει ὀδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία στὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ εὐλογημένος ποὺ πῆρε τὸ ἀπόσπασμα δὲν τὴν διάβασε νὰ καταλάβη τὶ λέει; Λέει, ὅπως ξεκάθαρα φαίνεται παραπάνω, γιὰ περίπτωσι ὅπου οἱ κυβερνῆτες τῆς Ἐκκλησίας ἐπαναφέρουν ἤδη ἐγνωσμένη καὶ καταδικασμένη αἵρεσι (Σαβελλιανισμό) καὶ ὁ ἅγιος προτρέπει τοὺς ἀνθρώπους νὰ μὴν ἀκολουθοῦν τοὺς ποιμένες τους, προκειμένου νὰ μὴν δηλητηριαστοῦν ἀπὸ τὰ πονηρὰ διδάγματά τους. Αὐτὸ δηλαδὴ ποὺ κάνουν καὶ οἱ ἐγκαλούμενοι καὶ συκοφαντούμενοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοί. Αὐτοὶ ἄρα μποροῦν νὰ ἐπικαλοῦνται τὸν Μέγα Βασίλειο καὶ νὰ λένε μαζί του: «Αὐτὰ ποὺ ἐσεῖς ἀποφασίσατε στὴν Κρήτη εἶναι ψυχῶν δηλητήρια καὶ ὄχι οἱ δικοί μας λόγοι, αὐτὰ ποὺ τὰ πολυφάνταστα μυαλά σας ἀποφάσισαν,μεθυσμένα ἀπὸ τὸ πάθος τῆς έξουσίας (τῶν μέν) καὶ τὴν δουλικότητα τῆς άδιαφορίας ἤ τοῦ φόβου(τῶν δέ)».
Ἐπίσης ὁ ἅγιος τονίζει: «Εἶναι ἀναγκαῖο νὰ βροντοφωνάξω τὴν συμφορά σας καὶ νὰ ἐνεργήσω ὥστε νὰ φτάσουν σὲ σᾶς γράμματα ἀπὸ πολλοὺς ἐπισκόπους, προκειμένου νὰ γκρεμίσουν τὸν ὄγκο τῆς κρυφίως ὀργανουμένης ἀσέβειας». Τὶ διαφορετικὸ κάνουν οἱ ἐγκαλούμενοι καὶ συκοφαντούμενοι ὡς «δηλητηριαστές»; Αὐτοὶ κάνουν αὐτὸ ποὺ λέγει καὶ κάνει καὶ ὁ μέγας Βασίλειος... Τρέχουν, μιλάνε, ἐνημερώνουν τοὺς ἀδελφοὺς στὶς ἄλλες ἐκκλησίες. Καὶ ὅμως κατηγοροῦνται... Καὶ ἡ «ἀσέβεια» δὲν εἶναι κρυφίως μεθοδευμένη -«ὑποσκευαζομένη»-, ἀλλὰ ἐν Συνόδῳ κηρυττομένη καὶ ἐκ προοιμίου ὑποχρεωτική: «τα κείμενα ταύτα τυγχάνουσι δεσμευτικά διά πάντας τους Ορθοδόξους πιστούς, κληρικούς και λαϊκούς (βλ. Κανονισμόν Οργανώσεως και Λειτουργίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, άρθρον 13, παρ. 2)...» ὅπως ἐπίσης ἀναφέρεται στὴν μνημονευομένη ἐπιστολή…
Ἐν ἔτει 2016 ἀπὸ Χριστοῦ κάποιες καλὲς ποιμένικὲς κεφαλὲς τῆς Ἐκκλησίας κατασκευάζουν «δεσμὰ» -δεσμευτικὰ τὰ κείμενα- γιὰ τοὺς πιστοὺς ἐν ὀνόματι τῆς «ἀληθείας» ἡ ὁποία κατὰ τὸν Κύριο ἐλευθερῶνει… σίγουρα «πολυφάνταστοι οὖσαι διὰ τὸ πάθος», ὅπως λέγει ὁ μεριμνήσας καὶ θύσας τὴν ψυχὴν ὑπὲρ πάσης τῆς Ἐκκλησίας ἅγιος Βασίλειος….
Πῶς νὰ μὴν νοιώθει κανεὶς ναυτία ἀπὸ «τὸν κλύδωνα καὶ τὴν ζάλην»;
14 Δεκεμβρίου 2016 Γεώργιος Κ. Τζανάκης Ἀκρωτήρι Xανίων
ΥΓ
(Πολὺ θὰ ἤθελα νὰ ξέρω πῶς ἀντιμετώπισε ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅλα αὐτὰ ποὺ λέει ἡ ἐπιστολή. Διάβασα αὐτὰ ποὺ, δυστυχῶς, ἔγραψε ὁ ἐπίσκοπος Σερρῶν ὡς εἰσήγηση. Ἄραγε εἶχε διαβάσει αὐτὰ ποὺ λέει ἡ παραπάνω ἐπιστολή; Ἄν δὲν τἄχε διαβάσει προφανῶς ὑπάρχει πρόβλημα. Ἄν τἄχε διαβάσει καὶ παρὰ ταῦτα ἔγραψε αὐτὰ ποὺ ἔγραψε, ἐπίσης ὑπάρχει πρόβλημα... Κατὰ τὴν γνώμη μου, πάντα. Περιμένουμε τὶς ἐνέργειές τῶν ἐπισκόπων καὶ τῶν κληρικῶν ποὺ βλέπουν τὰ προφανή, ὅτι φωτίσει ὁ Θεός.)
πηγη :
