Ήταν κάποιος εργάζομενος μπεκιάρης (εργένης) που ποτέ δεν εκκλησιαζόταν, με την δικαιολογία, ότι οι ημέρες της αργίας , οι Κυριακές και οι μεγάλες γιορτές , θα έπρεπε να διατεθούν σε δουλειές του σπιτιού π.χ. να πλύνει, να σιδερώσει, να μαγειρέψει, να σκουπίσει... και πάλι δεν προλάμβανε.
Κάποια μέρα, ένα πρωινό Κυριακής, χτύπησε η πόρτα του σπιτιού του. Χτυπώντας η πόρτα διακριτικά, αντιλήφτηκ ενστικτωδώς, ότι έξω από την πόρτα ήταν ο ίδιος ο Χριστός! Ο Χριστός χτυπούσε κατά τέτοιο τρόπο, που σαν να τον διέταζε, να Τον ανοίξει. Τρόμαξε, τα έχασε!
Όμως τα κρεβάτι του ήταν ατακτοποίητο... πάει να μαζέψει το σεντόνι, αλλά εκείνο τόσο μπερδευόταν, πάει να βάλει το μαξιλάρι στη θέση του, του έπεφτε το μαξιλάρι κάτω, πάει να κρεμάσει την πετσέτα, η πετσέτα πέφτει από τα χέρια του και αντί να τακτοποιήσει τα πράγματα στο σπίτι του, τόσο περισσότερο τα έμπλεκε...
Ξαναχτυπάει ο Χριστός την πόρτα ''τακ, τακ'' και αυτός από μέσα:
- Αμέσως έρχομαι!
Πάει να βγάλει την πυτζάμα του, για να βάλει το παντελόνι του και φορούσε μαζί την πυτζάμα, πάει να βάλει την μπλούζα του και μπερδευόταν τα χέρια του στα μανίκια και έτσι δεν μπορούσε επί αρκετή ώρα να κάνει τίποτα.
Σε μία στιγμή ανοίγει η πόρτα μόνη της και εισέρχεται ο Χριστός στο σπίτι. Τότε εκείνη τη στιγμή, το μαξιλάρι πήγε στη θέση μόνο του, η πετσέτα κρεμάστηκε μόνη της, τα σεντόνια τακτοποιήθηκαν στο στρώμα, οι παντόφλες πήγαν στο κρεβάτι μόνες τους! Τα πάντα τακτοποιήθηκαν όμορφα και ωραία!
- Γιατί δεν μου άνοιξες τόση ώρα που σε χτυπώ; τον ρωτάει ο Χριστός.
- Ήθελα Κύριε... να... να... τα τακτοποιήσω λίγο...
- Γιατί δεν τα τακτοποίησες;
- Να πήγα να τα τακτοποίησω μόνος μου και πέφτανε...
- Τώρα γιατί πήγανε στη θέση τους;
- Τώρα πήγανε στη θέση τους... στην παρουσία Σου Κύριε!
- Βλέπεις ότι Είμαι χρήσιμος και Εγώ; Όμως δεν έρχεσαι ποτέ σε Εμένα, να σου τακτοποιώ τα θέματα της ζωής σου;
Κατάλαβε τότε ο εργένης, ότι μοναχός του πάντοτε θα έχει ελλείψει και πάντοτε ο χρόνος δεν θα φτάνει. Με το Θεό όμως μαζί θα μπορέσει πολλά πράγματα να προλάβεις, αρκεί να το θελήσει κάποιος. Εμείς κοιτάζουμε με τη δική μας δύναμη και εξυπνάδα να τακτοποιήσουμε τις φροντίδες της ζωής μας. Πώς όμως μπορεί ο άνθρωπος μόνος του να τα βγάλει πέρα; Είναι τόσες οι φροντίδες και οι σατανιές, τόσες οι αναποδιές που μπορεί να του δημιουργήσει εν τη απουσία του Χριστού ο σατανάς, το εγώ και το συμφέρον το δικό μας, που τα μπερδεύουμε περισσότερο και άντε μετά να τα ξεμπλέξεις.
Κανείς δεν μπορεί να ξεμπλέξει το κουβάρι της ζωής του ανθρώπου, παρά μόνο ο Χριστός! Βάλε τον Χριστό στη ζωή σου και όλα θα τακτοποιηθούν στη ζωή σου, χωρίς να το καταλάβεις...
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας
Κάποια μέρα, ένα πρωινό Κυριακής, χτύπησε η πόρτα του σπιτιού του. Χτυπώντας η πόρτα διακριτικά, αντιλήφτηκ ενστικτωδώς, ότι έξω από την πόρτα ήταν ο ίδιος ο Χριστός! Ο Χριστός χτυπούσε κατά τέτοιο τρόπο, που σαν να τον διέταζε, να Τον ανοίξει. Τρόμαξε, τα έχασε!
Όμως τα κρεβάτι του ήταν ατακτοποίητο... πάει να μαζέψει το σεντόνι, αλλά εκείνο τόσο μπερδευόταν, πάει να βάλει το μαξιλάρι στη θέση του, του έπεφτε το μαξιλάρι κάτω, πάει να κρεμάσει την πετσέτα, η πετσέτα πέφτει από τα χέρια του και αντί να τακτοποιήσει τα πράγματα στο σπίτι του, τόσο περισσότερο τα έμπλεκε...
Ξαναχτυπάει ο Χριστός την πόρτα ''τακ, τακ'' και αυτός από μέσα:
- Αμέσως έρχομαι!
Πάει να βγάλει την πυτζάμα του, για να βάλει το παντελόνι του και φορούσε μαζί την πυτζάμα, πάει να βάλει την μπλούζα του και μπερδευόταν τα χέρια του στα μανίκια και έτσι δεν μπορούσε επί αρκετή ώρα να κάνει τίποτα.
Σε μία στιγμή ανοίγει η πόρτα μόνη της και εισέρχεται ο Χριστός στο σπίτι. Τότε εκείνη τη στιγμή, το μαξιλάρι πήγε στη θέση μόνο του, η πετσέτα κρεμάστηκε μόνη της, τα σεντόνια τακτοποιήθηκαν στο στρώμα, οι παντόφλες πήγαν στο κρεβάτι μόνες τους! Τα πάντα τακτοποιήθηκαν όμορφα και ωραία!
- Γιατί δεν μου άνοιξες τόση ώρα που σε χτυπώ; τον ρωτάει ο Χριστός.
- Ήθελα Κύριε... να... να... τα τακτοποιήσω λίγο...
- Γιατί δεν τα τακτοποίησες;
- Να πήγα να τα τακτοποίησω μόνος μου και πέφτανε...
- Τώρα γιατί πήγανε στη θέση τους;
- Τώρα πήγανε στη θέση τους... στην παρουσία Σου Κύριε!
- Βλέπεις ότι Είμαι χρήσιμος και Εγώ; Όμως δεν έρχεσαι ποτέ σε Εμένα, να σου τακτοποιώ τα θέματα της ζωής σου;
Κατάλαβε τότε ο εργένης, ότι μοναχός του πάντοτε θα έχει ελλείψει και πάντοτε ο χρόνος δεν θα φτάνει. Με το Θεό όμως μαζί θα μπορέσει πολλά πράγματα να προλάβεις, αρκεί να το θελήσει κάποιος. Εμείς κοιτάζουμε με τη δική μας δύναμη και εξυπνάδα να τακτοποιήσουμε τις φροντίδες της ζωής μας. Πώς όμως μπορεί ο άνθρωπος μόνος του να τα βγάλει πέρα; Είναι τόσες οι φροντίδες και οι σατανιές, τόσες οι αναποδιές που μπορεί να του δημιουργήσει εν τη απουσία του Χριστού ο σατανάς, το εγώ και το συμφέρον το δικό μας, που τα μπερδεύουμε περισσότερο και άντε μετά να τα ξεμπλέξεις.
Κανείς δεν μπορεί να ξεμπλέξει το κουβάρι της ζωής του ανθρώπου, παρά μόνο ο Χριστός! Βάλε τον Χριστό στη ζωή σου και όλα θα τακτοποιηθούν στη ζωή σου, χωρίς να το καταλάβεις...
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας
