Δέν είναι κακό τό κρασί αλλά η μέθη
ούτε οι τροφές αλλά η γαστριμαργία
ούτε τά χρήματα αλλά η φιλαργυρία
ούτε η ομιλία αλλά η φλυαρία
ούτε τά ευχάριστα τού κόσμου αλλά η υπερβολή
ούτε η αγάπη γιά τούς δικούς μας παρά μόνο όταν γίνεται αφορμή νά μήν ευγνωμονούμε τόν Θεό
ούτε τά ρούχα όταν τά έχουμε γιά νά σκεπαζόμαστε καί νά φυλαγόμαστε από τό κρύο καί τόν καύσωνα, αλλά τά περιττά καί τά πολυτελή
ούτε τά σπίτια όταν τά έχουμε γιά νά φυλαγόμαστε απ’ αυτά πού μόλις είπα καί ακόμη από τούς εχθρούς, θηρία καί ανθρώπους, αλλά τά διώροφα καί τριώροφα, τά μεγάλα καί πολυδάπανα
ούτε η ιδιοκτησία αλλά ό,τι δέν ανήκει στά απολύτως απαραίτητα
ούτε τό νά έχουν βιβλία βλάπτει όσους επιθυμούν πολύ τήν ακτημοσύνη αλλά τό νά μήν τά χρησιμοποιούν γιά θεοπρεπή ανάγνωση
ούτε οι φίλοι αλλά οι φίλοι πού δέν κάνουν καλό στήν ψυχή μας
ούτε η γυναίκα είναι κάτι κακό αλλά η πορνεία
ούτε η φυσιολογική οργή, εκείνη πού νιώθουμε εναντίον τής αμαρτιών μας, αλλά εκείνη πού νιώθουμε γιά τούς συνανθρώπους μας
ούτε η εξουσία αλλά η αρχομανία
ούτε η δόξα αλλά φιλοδοξία καί αυτό πού είναι ακόμα χειρότερο, η κενοδοξία
ούτε η αρετή αλλά τό νά νομίζουμε ότι είναι δική μας
ούτε η γνώση αλλά τό νά νομίζουμε πώς είμαστε γνωστικοί καί αυτό πού είναι ακόμα χειρότερο, ν’ αγνοούμε τήν άγνοιά μας
ούτε η αληθινή γνώση αλλά η απατηλή
ούτε ο κόσμος είναι κάτι κακό αλλά τά πάθη
ούτε η φύση αλλά οι διαστροφές
ούτε η ομόνοια, αλλά η ομόνοια τών κακοποιών κι εκείνη πού δέν βοηθάει στή σωτηρία τής ψυχής
ούτε τά μέλη τού σώματος αλλά η κακή χρήση τους γιατί η όραση δέν μάς δόθηκε γιά νά βλέπουμε όσα δέν πρέπει αλλά γιά νά δοξάζουμε τόν Δημιουργό βλέποντας τά κτίσματά του καί νά προοδεύουμε σύμφωνα μέ τά αληθινά συμφέροντα τής ψυχής καί τού σώματός μας
ούτε η ακοή γιά ν’ ασχολούμαστε μέ συκοφαντίες καί ανοησίες αλλά γιά ν’ ακούμε τόν λόγο τού Θεού καί κάθε φωνή, ανθρώπων, πτηνών καί όλων τών άλλων, καί νά δοξάζουμε τόν Ποιητή τους
ούτε η όσφρηση γιά νά γίνει μαλθακή η ψυχή καί νά χάνει τό φρόνημά της μέσα στ’ αρώματα, όπως λέει ο Θεολόγος, αλλά γιά ν’ αναπνέουμε καί νά δεχόμαστε τόν αέρα πού μάς χάρισε ο Θεός καί νά τόν δοξάζουμε γι’ αυτό γιατί χωρίς τόν αέρα κανένα σώμα δέν μπορεί νά ζήσει ούτε ανθρώπου ούτε ζώου ..
Καί τά χέρια καί τά πόδια δέν μάς δόθηκαν γιά νά κλέβουμε καί ν’ αρπάζουμε καί νά κτυπούμε τούς άλλους αλλά γιά νά τά χρησιμοποιούμε στίς θεάρεστες εργασίες οι πιό αδύναμοι στήν ψυχή γιά νά δίνουν ελεημοσύνη στούς φτωχούς καί νά βοηθούν όσους έχουν ανάγκη κι έτσι νά τελειοποιούνται, καί οι ισχυρότεροι στήν ψυχή καί τό σώμα γιά ν’ ασκούν ακτημοσύνη καί νά μιμούνται τόν Χριστό καί τούς άγιους μαθητές Του καί γιά νά δοξάζουν τόν Θεό καί νά θαυμάζουν πώς υπάρχει καί στά μέλη μας η σοφία Του.
Καί πώς τά χέρια αυτά καί τ’ αδύναμα δάκτυλά μας μέ τήν πρόνοια τού Θεού είναι ικανά γιά κάθε επιστήμη καί εργασία, γραφή καί δεξιότητα απ’ όπου προέρχεται η γνώση τών αναρίθμητων τεχνών καί γραφών, τής επιστήμης καί τών διαφόρων φαρμάκων, τόσων γλωσσών καί γραμμάτων καί γενικά όλα όσα έχουν γίνει καί γίνονται καί θά γίνουν είναι δώρα πού μάς έχουν δοθεί καί μάς δίνονται συνεχώς, έτσι ώστε νά επιβιώνουμε σωματικά καί νά σωθούμε ψυχικά, άν όλα αυτά τά χρησιμοποιούμε σύμφωνα μέ τούς σκοπούς τού Θεού καί άν μέσα απ’ αυτά τόν δοξάζουμε μέ απέραντη ευγνωμοσύνη.
Διαφορετικά ξεπέφτουμε καί καταστρεφόμαστε καί όλα στή ζωή αυτή μάς οδηγούν στή θλίψη, αλλά καί σέ αιώνια κόλαση στή μέλλουσα ζωή, όπως έχει ήδη ειπωθεί.
