Δεν υπάρχει μεγάλη και μικρή αμαρτία... ( πατήρ Ιωήλ )

Δεν υπάρχει μεγάλη και μικρή αμαρτία. Μικρή ή μεγάλη, η αμαρτία είναι πάντοτε αμαρτία. Οι πολλές μικρές αμαρτίες μας κάνουν μεγαλύτερο κακό από ό,τι μια μεγάλη, γιατί οι μικρές περνούν απαρατήρητες και έτσι δεν φροντίζουμε να τις διορθώσουμε.

 Η μεγάλη αμαρτία «ενώπιον μου εστί δια παντός». Όπως π.χ. ο κισσός σε ένα δέντρο! Εύκολα φαίνεται. Και φωνάζει, ότι πρέπει να τον κόψουμε, αν δε θέλουμε να ξεραθεί το δέντρο. Ενώ τα μικρά παρασιτικά χορταράκια στον κορμό του, τα καταφρονούμε.

πατήρ Ιωήλ 

Εσύ είσαι η Μητέρα του Θεού ... ( Γερόντισσα Μακρίνα )

Εγώ Παναγία είμαι ένα σκουλήκι ψόφιο. Εσύ είσαι η Μητέρα του Θεού και θέλω να μας βοηθήσεις να τις δω όλες τις ψυχές αυτές (δηλ. των μοναζουσών) στον Παράδεισο· καν θέλουμε καν δεν θέλουμε να σωθούμε... 

Πρέπει να την ευγνωμονούμε που μας κουκουλώνει και προφυλάγει σαν την κλώσσα που σκεπάζει τα πουλάκια της.

Γερόντισσα Μακρίνα

Τι βλέπει ο Θεός από πάνω και περίεργο είναι πώς ακόμη μας ανέχεται…( Άγιος Πορφύριος )

Τι βλέπει ο Θεός από πάνω και περίεργο είναι πώς ακόμη μας ανέχεται…

Είπε ο Άγιος Πορφύριος :

Ήταν ένας άνθρωπος από το τάδε μέρος (το ανέφερε), που είχε έναν ηλικιωμένο γείτονα, ο οποίος είχε ένα μεγάλο κτήμα. Μια νύχτα, τον σκότωσε και τον έθαψε.

Στη συνέχεια, με διάφορα πλαστά χαρτιά, πήρε το χτήμα του γείτονά του και το πούλησε. Και ξέρεις τι αγόρασε με τα χρήματα τα οποία πήρε πουλώντας αυτό το χτήμα;
Αγόρασε ένα… ΤΑΞΙ!!!

Μια μέρα (γύρω στα 1986), ο Γέροντας Πορφύριος πήρε τρία πνευματικά του παιδιά, για να τελέσει έναν Εσπερινὸ σε κάποιο μοναστήρι.

Αρχικά, είπανε να πάνε με τα πόδια• αφού, όμως, περπάτησαν κάποια απόσταση και επειδή ο Γέροντας ήταν κουρασμένος, απoφάσισαν να πάρουν ένα ΤΑΞΙ.

Αμέσως φάνηκε ένα ΤΑΞΙ και τα πνευματικά του παιδιὰ είπαν να του κάνουν νεύμα να σταματήσει.

– Θα σταματήσει μόνος του ο οδηγός• αλλά όταν μπούμε μέσα, μη μιλήσει κανένας στον οδηγό. Μόνον εγὼ θα του μιλάω, είπε ο Γέροντας Πορφύριος.

Πράγματι, σταμάτησε χωρὶς να του κάνουν νεύμα. Μόλις ξεκίνησε, άρχισε ο οδηγὸς του ΤΑΞΙ νὰ καταφέρεται εναντίον των κληρικών και να τούς κατηγορεί για χίλια δύο πράγματα...

+++++++++++++++++++++++


– Έτσι δεν είναι βρὲ παιδιά; Τι λέτε κι’ εσείς; έλεγε ο οδηγὸς του ΤΑΞΙ στα παιδιά, αλλὰ εκείνα, όμως, «τσιμουδιά», κατά την εντολή του Γέροντος Πορφυρίου.

Αφού, λοιπόν, είδε και αποείδε ότι δεν του απαντούσαν τα παιδιά, στράφηκε στο Γέροντα:

-Έτσι δεν είναι παππούλη; Τι λες κι’ εσύ; Δεν είναι αλήθεια αυτά τα πράγματα που τα γράφουν κι οι εφημερίδες;
Του λέει, τότε, ο Γέροντας Πορφύριος:

-Παιδί μου, θα σου πω μια μικρή ιστορία. Θα σου την πω μία φορά, δεν θα χρειαστεί δεύτερη...

Ήταν ένας άνθρωπος από το τάδε μέρος (το ανέφερε), που είχε έναν ηλικιωμένο γείτονα, ο οποίος είχε ένα μεγάλο κτήμα. Μια νύχτα, τον σκότωσε και τον έθαψε. Στη συνέχεια, με διάφορα πλαστά χαρτιά, πήρε το χτήμα του γείτονά του και το πούλησε.

Και ξέρεις τι αγόρασε με τα χρήματα τα οποία πήρε πουλώντας αυτό το χτήμα; Αγόρασε ένα… ΤΑΞΙ !!!

Ο οδηγός, συγκλονισμένος, σταματά στην άκρη του δρόμου.

-Μην πεις τίποτε παππούλη σε κανένα μόνο εγὼ κι’ εσὺ το ξέρουμε…

-Όχι, παιδί μου το ξέρει κι’ ο Θεός! Και να φροντίσεις απὸ εδώ και μπρὸς ν’ αλλάξεις ζωή!


Άγιος Πορφύριος

Θά έλθουν μέρες πού ο ένας θα πουλάει τον άλλον καί η κακία στον κόσμο θα γίνει ανυπόφορη... Καιρός να ξυπνήσουμε !

Θά έλθουν μέρες πού ο ένας θα πουλάει τον άλλον καί η κακία στον κόσμο θα γίνει ανυπόφορη...
Καιρός να ξυπνήσουμε !
Ο Ρουμάνος Γέρων Ἰλαρίων Ἀργκάτου (1913-2006 ) ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Ρουμάνους πνευματικούς, προειδοποιεί και προφητεύει!...


Ὁ Ρουμάνος Γέρων Ἰλαρίων Ἀργκάτου προφητεύει:«Θά ζήσουμε τούς ἔσχατους καιρούς.

Οἱ πιστοί δέν θά μποροῦν νά βροῦν ποιμένα, οὔτε καί τόν σωστό δρόμο»!!!

«Τα παιδιά μας σε αυτούς τούς δύσκολους καιρούς θα είναι ανέτοιμα να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις...»!

Ο Γέροντας Ιλαρίωνας Αργκάτου, προφήτεψε μέσα από τους λόγους του την πνευματική κατάσταση που ζούμε στην εποχή μας και τις συνέπειες αυτής, με μεγάλη ακρίβεια…

Η προφητεία είναι από τα σοφά χείλη ενός από τους μεγαλύτερους Ρουμάνους πνευματικούς, του Γέροντα Ιλαρίωνα Αργκάτου:

«Έρχονται δύσκολοι καιροί επειδή λιγόστεψε η πίστη. Εξ’ αιτίας της φτώχειας, οι άνθρωποι θα πουλήσουν την ψυχή τους για τροφή και ρούχα...

Ο κόσμος θα γίνει κακός, θα εξαφανιστεί η αγάπη και το έλεος μεταξύ των ανθρώπων. Ιερείς και λαϊκοί θα γίνουν ένα και δεν θα υπάρχει κάποιος να καθοδηγήσει τούς πιστούς.

Οι πιστοί δεν θα μπορούν να βρουν τον ποιμένα, ούτε και τον σωστό δρόμο. Θα κυβερνάει το χρήμα και η επιθυμία να κάνουν περιουσίες.

Κανείς δεν θα φροντίζει για τις ψυχές των ανθρώπων. Όλα θα περιοριστούν σε μία απλή συναλλαγή.
Όλοι θα αδιαφορούν για την σωτηρία τους, για την πίστη, δεν θα έχουν φόβο Θεού, το καθήκον, η υποχρέωση, η ευθύνη θα είναι άγνωστες έννοιες. Όλα θα περιστρέφονται γύρω από το χρήμα.

Ο ένας θα πουλάει τον άλλον, η κακία στον κόσμο θα είναι ανυπόφορη. Θα ζήσουμε τους έσχατους καιρούς. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πόσο δύσκολα θα είναι. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τί περιμένει εμάς και τα παιδιά μας.

Τα παιδιά μας σε αυτούς τούς δύσκολους καιρούς θα είναι ανέτοιμα να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις, επειδή οι γονείς σήμερα δεν διδάσκουν στα παιδιά τον φόβο τού Θεού και την ντροπή προς τούς ανθρώπους.

Γι’ αυτόν τον λόγο θα πέσουν θύματα πολλών κακών...

Μητέρες μην αφήσετε τα παιδιά σας να τα παρασύρει το κύμα αυτού του διεφθαρμένου αιώνα. Θα κλαίτε αιώνια πού δεν σώσατε τα παιδιά σας και θα τα κάνετε υιούς της γέενας του πυρός. Εάν σταματούσε η αμαρτία στον κόσμο και οι άνθρωποι μετανοούσαν δεν θα ζούσαμε εμείς τούς έσχατους καιρούς…».

Γέροντας Ιλαρίωνας Άργκάτου(+2006)
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ORTHODOX HERITAGE VOL 11 ISSUE 07-08

Τότε είδα με χρυσά γράμματα μήκους ενός μέτρου μπροστά εις το σώμα του Αγίου τρία γράμματα «Ναί»

Ένα ακόμα θαυμαστό περιστατικό από την ζωή των οσίων γερόντων του Αγίου Όρους, που συνέβη στον Μακαριστό Γέρων Εμμανουήλ Γρηγοριάτη (1918-2008)
~ Ἐγώ κάποτε, ὡς Μοναχός θυμᾶμαι, ἤμουν πολύ ἄρρωστος. ῎Επρεπε νά κάνω μία ἐγχείρησι στήν καροτίδα. Οἱ ἰατροί μοῦ εἶπαν, ὅτι ἐάν δέν τήν κάνω, θά τελειώσω τήν ζωήν μου σέ ὀλίγες ἡμέρες. Ἐάν θά τήν κάνω, θά συμβοῦν δύο πράγματα· ἤ θά πεθάνω ἐπάνω εἰς τήν ἐγχείρησι, ἤ θά παραμείνω «φυτό».

Εἶπα στόν ἑαυτόν μου, ὅτι ἐκείνη τήν νύκτα θά κάνω ἀγρυπνία, νά παρακαλέσω τόν Χριστό, τούς ῾Αγίους μας, νά μέ πληροφορήσουν τί πρέπει νά κάνω. Προσευχόμουν ὄρθιος ἐπί ἀρκετές ὧρες. Κουράσθηκα κάι κάθισα λίγο νά ξεκουρασθῶ. Τότε μέ πῆρε ὁ ὕπνος καί εἶδα τό ἑξῆς ὄνειρο.

Εἶδα ὅτι εὑρισκόμουν σέ μία ἐκκλησία. Στό τέμπλο τῆς ὁποίας οἱ ῞Αγιοι ἦσαν διαστάσεων τριῶν μέτρων καί φάρδους δύο μέτρων. Μέ θαυμασμό ἔβλεπα, ὅτι τά πρόσωπα τοῦ Χριστοῦ, καί τῆς Παναγίας, ἦσαν ζωντανά, δηλαδή ἐστέκοντο ἐκεῖ ὡς ζωντανοί ἄνθρωποι. Ἐπλησίασα στόν Χριστό, τοῦ ἔβαλα τρεῖς μετάνοιες, καί τοῦ εἶπα·

«Πές μου Δέσποτα Χριστέ μου, εἶναι θέλημά σου νά γίνῃ ἡ ἐγχείρησις ἤ ὄχι;»

Ἐκεῖνος μοῦ χαμογέλασε χωρίς νά μοῦ μιλήσῃ. Μετά ἐπῆγα δίπλα στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας. Στεκόταν σοβαρή, ὁλόσωμη καί μέ ἐκύτταζε. Τῆς εἶπα:

«Παναγία μου, ἐσύ εἶσαι ἡ ἐγγυήτριά μου στόν Χριστό γιά τήν σωτηρία μου. Σέ παρακαλῶ, πές μου τί νά κάνω;»

Καί ἐκείνη μοῦ χαμογέλασε χωρίς νά μοῦ μιλήσῃ. Τότε ἀναρωτήθηκα εἰς τόν ὕπνο μου:

«Σέ ποῖον ῞Αγιο ἄραγε νά εἶναι ἀφιερωμένη αὐτή ἡ ἐκκλησία;».

Κυττάζω δίπλα, καί τί βλέπω; Τόν ῞Αγιο Μηνᾶ. Αὐτόν τόν ῞Αγιο τόν εὐλαβούμην ἀπό χρόνια καί τόν αἰσθανόμουν στενό φίλο καί σύντροφό μου σέ κάθε δυσκολία μου. ῞Οταν τόν εἶδα τοῦ εἶπα:

«῞Αγιε Μηνᾶ μου, ἐδῶ εἶσαι καί δέν μοῦ μιλᾶς; Εἶσαι ἡ τελευταία μου ἐλπίδα. Σέ παρακαλῶ μή παραβλέψῃς τόν πόνο μου καί τήν δυσκολία πού μέ βρῆκε. Πές μου καθαρά, μέ ἕνα ναί ἤ ἕνα ὄχι, διατί καί ἀγράμματος καί χονδροκέφαλος εἶμαι. Νά γίνῃ ἡ ἐγχείρησις ἤ νά μή γίνῃ;».

Τότε εἶδα μέ χρυσᾶ γράμματα μήκους ἑνός μέτρου μπροστά εἰς τό σῶμα τοῦ ῾Αγίου τρία γράμματα «Ναί».

῎Αρχισα νά κλαίω ἀπό τήν χαρά μου, νά κάνω προσευχές εὐχαριστίας καί νά τρέχω πλέον στούς ἰατρούς, νά τούς εἰπῶ, ὅτι ἐπιθυμῶ νά κάνω τήν ἐγχείρησι. ῎Εγινε ἡ ἐγχείρησις, χωρίς κανένα πρόβλημα, καί ἐπέστρεψα στό κελλίον μου. Δόξα σοι ὁ Θεός καί ὁ ῞Αγιος Μηνᾶς, βοήθειά μας νά εἶναι πάντοτε.

από το βιβλίο: «ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΙΚΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ» – Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ

Η γυναίκα είναι λιμάνι... ( Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος )

Σκέψου ότι έξ αιτίας τής έγινες πατέ­ρας καί έχεις παιδιά καί άπό αύτό νά γίνεσαι πιο ήρεμος μαζί της.

Δέν βλέ­πεις τούς γεωργούς πώς περιποιούνται τή γή πού έσπειραν κάτι μέ όποιονδήποτε τρόπο, κι άν άκόμη έχει άπειρα έλαττώματα, όπως έάν είναι άγονη, έάν έχει ζιζάνια, άν έπηρεάζεται άπό πλημμύρες λόγω τής θέσεώς της:

Αύτό νά κάνεις καί σύ διότι έτσι πρώτος καί συ θά άπολαύσεις τούς καρπούς καί τή γαλήνη.

Διότι η γυναίκα είναι λιμάνι καί πάρα πολύ μεγάλο φάρ­μακο γιά τή δημιουργία χαρούμενης διαθέσεως.

Άν, λοιπόν, άπαλλάξεις τό λιμάνι από τά κύματα καί τούς άνέμους, όταν θά έπιστρέψεις άπό τήν αγορά, θά άπολαύσεις πολύ άνεση καί γαλήνη άν όμως τό γεμίσεις μέ θορύβους καί ταραχές, κάνεις δυσκολό­τερο τό ναυάγιο γιά τον εαυτό σου.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

https://simeiakairwn.wordpress.com