Όχι, οι άνθρωποι δεν θα σωθούν μόνο με τα καλά έργα ( Άγιος Λουκάς ο Ιατρός )

Μεταξύ των ανθρώπων που ζουν γύρω μας υπάρχουν και αυτοί που δεν πιστεύουν στον Θεό και όμως κάνουν πολλά καλά έργα. Συχνά ακούω την έξης ερώτηση» «Αυτό δεν είναι αρκετό, δεν θα σωθούν αυτοί οι άνθρωποι με τα καλά τους έργα»; Πρέπει οπωσδήποτε να δώσω την απάντηση.

 

 Όχι, δεν θα σωθούν μόνο με τα καλά έργα. Γιατί δεν θά σωθούν; Γιατί έτσι είπε ό Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός, όταν «επηρώτησε… νομικός, πειράζων αυτόν και λέγων» διδάσκαλε, ποια εντολή μεγάλη εν χω νόμω; ό δέ Ιησούς εφη αύτω” αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου.,, αυτή εστί πρώτη και μεγάλη εντολή, δευτέρα δε όμοια αύτη” αγαπήσεις τον πλησίον σου ώς σεαυτόν» (Μτ. 22, 35-39).


Άγιος Λουκάς ο Ιατρός

 

Πρόφτασε η Παναγία έβγαλε το χέρι της από την αγιογραφία και τον άρπαξε!.

Κάποτε ζούσε ένας αγιογράφος πολύ ευλαβής. Ζωγράφιζε τους αγίους με νηστεία και προσευχή. Μα όταν καθόταν να αγιογραφήσει την Παναγία, έβαζε όλο το μεράκι του, όλη την δεξιοτεχνία του.

Ώρες στεκόταν και με δακρυσμένα μάτια καμάρωνε την Παναγία και την ευχαριστούσε, που του έδινε την δύναμη να την αγιογραφεί. Αυτό όμως εξαγρίωνε τον διάβολο. Θα τον τακτοποιήσω, μονολογούσε. Θα τον κάνω να μη μπορεί να αγιογραφεί.

Πράγματι παρέλυσε το χέρι του και δεν μπορούσε πλέον να πιάσει το πινέλο. Αλλά απατήθηκε ο διάβολος. Αυτός που αγαπά την Παναγία βρίσκει τρόπους να την ευχαριστεί. Δεν μπορούσε να ζωγραφίσει με τα χέρια, ζωγράφιζε με το πινέλο στο στόμα.

Ξεκίνησε λοιπόν να αγιογραφήσει την Πλατυτέρα ψηλά στον θόλο του Ιερού. Έσκασε ο διάβολος, αγρίεψε. Θα σού δείξω εγώ αν μπορέσεις και την τελειώσεις. Όπως κάποτε πέταξε από την σκαλωσιά τον Άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη και τον τραυμάτισε θανάσιμα, έτσι και τώρα, την ώρα που ο αγιογράφος με το πινέλο στο στόμα ζωγράφιζε, ήρθε ο διάβολος και ξεκάρφωσε την σκαλωσιά, για να τον ρίξει κάτω. Βοήθα με, Κυρά Παναγιά, φώναξε ο αγιογράφος τρομαγμένος. Αν πέσω κάτω θα σκοτωθώ. Την ίδια στιγμή πρόφτασε η Παναγία. Έβγαλε το χέρι της από την αγιογραφία και τον άρπαξε. Από τις φωνές έτρεξαν κάποιοι περαστικοί και τον κατέβασαν με ανεμόσκαλα!! Η Παναγία πρόφτασε, έκανε το θαύμα της.

Αυτό το θαύμα θα μπορούσε να γίνει στον καθένα μας, όταν αντιμετωπίζουμε κινδύνους, αρκεί εμείς να πιστεύουμε και να καταφεύγουμε στην κραταιά σκέπη της Θεοτόκου. Οι εικόνες θαυματουργούν, όταν αυτοί που τις ζωγραφίζουν είναι ευλαβείς και καθαροί. Οι εικόνες θαυματουργούν, όταν εμείς πιστεύουμε και αγωνιζώμαστε. Η Παναγία μας σκεπάζει και μας προστατεύει με την χάρη της.

Αν διαβάσουμε την Αγία Γραφή, στο βιβλίο της Εξόδου, θα δούμε καταπληκτικά πράγματα. Ο Θεός ωδηγούσε τους Ισραηλίτες μέσα στην έρημο, τους έδειχνε τον δρόμο, που έπρεπε να ακολουθήσουν. Την ημέρα προπορευόταν μία νεφέλη, κάτι σαν σύννεφο, που τους οδηγούσε αλλά και έρριχνε σκιά πάνω τους, για να τους δροσίζει, να τους προφυλασσει από τον καύσωνα της ερήμου. Το βράδυ γινόταν πύρινος στύλος, που τους εφώτιζε και τους ζέσταινε. Το βράδυ στην έρημο πέφτει χαμηλά η θερμοκρασία.

Όταν οι Αιγύπτιοι με τα άρματα έτρεξαν ξωπίσω τους, για να τους φέρουν πάλι πίσω στην σκλαβειά, η νεφέλη πήγε και στάθηκε πίσω από τους Ισραηλίτες. Κάλυψε τα νώτα τους, γιατί πίσω τους ήταν ο εχθρός. Έγινε ο Θεός οπισθοφυλακή. Είναι πολύ συγκινητικό αυτό. Ο Θεός φροντίζει και προστατεύει τους δικούς του ανθρώπους.

Χαίρε σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης.

Π. Γεώργιος Ρ. Ζουμής

Ο Γέροντας και τ’ άλογο – Τι είναι καλό και τι κακό;

Κάποτε ζούσε σ’ ένα χωριό κάποιος φτωχός γέροντας, ο οποίος είχε ένα όμορφο άλογο που τον βοηθούσε στις γεωργικές του ασχολίες και το οποίο ήταν τόσο όμορφο και δυνατό, ώστε ήταν γνωστό σε όλη τη γύρω περιοχή.

Κάποια μέρα, ένας πρίγκιπας που εντυπωσιάστηκε από τη φήμη και το παρουσιαστικό του αλόγου, θέλησε να το αγοράσει, προσφέροντας στον γέροντα ένα υπέρογκο ποσό. Αυτός, όμως, αρνήθηκε να πουλήσει το αγαπημένο του άλογο, µε το οποίο είχε δεθεί τόσα χρόνια, και επέστρεψε στο χωριό του.

-“Μα καλά είσαι ανόητος;” ρωτούσαν οι συγχωριανοί του.“Πούλα το άλογο για το καλό σου, θα πιάσεις πολλά χρήματα και θα είσαι ευτυχισμένος!”

-“Ααα, εμένα το άλογο με βοηθά στην εργασία μου.. Και ποιος ξέρει τι είναι καλό και τι κακό;” απαντούσε ο γέροντας, “Μόνο Ο Θεός το ξέρει!”

Οι μέρες περνούσαν και το άλογο παρέμενε αχώριστη συντροφιά του γέροντα. Ένα πρωί ξύπνησε και είδε ότι το άλογό του είχε φύγει.

Οι συγχωριανοί του μαζεύτηκαν για να του εκφράσουν τη λύπη τους:

-“Τι μεγάλο κακό που σε βρήκε, τώρα ποιος θα σε βοηθά στις δουλειές σου; Ήσουν ανόητος που δεν πούλησες το άλογο.

Τώρα δεν έχεις ούτε τα χρήματα, ούτε το άλογο”.

Ο γέροντας με τη χαρακτηριστική ηρεμία του απαντούσε:

-“Και ποιος ξέρει τι είναι καλό και τι κακό; Μόνο Ο Θεός το ξέρει!”

Οι χωριανοί απομακρύνονταν νομίζοντας ότι του γέρου του έχει σαλέψει..

Ύστερα από λίγες μέρες το άλογο επέστρεψε στη μάντρα του γέροντα, μαζί µε μερικά άλλα πανέμορφα άγρια άλογα που είχε συναντήσει στο δάσος.

Μαζεύτηκαν ξανά οι συγχωριανοί και του έλεγαν:

-“Τι τυχερός που είσαι! Σου έτυχε μεγάλο καλό, αφού τώρα έχεις περισσότερα άλογα να σε βοηθούν.” Ο γέροντας τους απάντησε:

-“Και ποιος ξέρει τι είναι καλό και τι κακό.. Μόνο Ο Κύριος γνωρίζει! Πάντως, είμαι ευχαριστημένος που το άλογό μου γύρισε.”

Οι συγχωριανοί του τον κοιτάζανε πάλι περιφρονητικά.

Μετά από λίγες μέρες, ο γιος του, καβαλικεύοντας ένα από τα άλογα, έπεσε κι έσπασε τα πόδια του, μένοντας ανήμπορος.

Μαζεύτηκαν πάλι οι χωριανοί λέγοντας:

-“Τι κακό που σε βρήκε! Με τα άλογα που ήρθαν, έχασες τελικά το δεξί σου χέρι στις δουλειές – τον γιο σου – που υποφέρει τώρα από τους πόνους και ίσως υποφέρει για όλη του τη ζωή.”

Ο γέρος απαντούσε πάλι:

-“Ποιος ξέρει … μόνο Ο Θεός γνωρίζει τι είναι καλό και τι κακό!”

Δεν πέρασε μια βδομάδα από αυτό το ατύχημα και μια γειτονική χώρα κήρυξε τον πόλεμο στη χώρα του. Πέρασε, λοιπόν, και από την πόλη του ο στρατός και επιστράτευσε όλους τους νέους άντρες της πόλης. Δεν πήραν, φυσικά, τον γιο του, που είχε σπασμένα πόδια, κι έτσι δεν έλαβε μέρος στις άγριες μάχες που ακολούθησαν.

Ήρθαν πάλι οι συγχωριανοί και έλεγαν:

-“Είσαι πολύ τυχερός, αφού οι γιοι όλων μας πάνε να σκοτωθούν στον πόλεμο, ενώ εσύ θα έχεις τον γιο σου πάντα κοντά σου.”

Και ο γέροντας τούς απάντησε με τρυφερότητα:

-Εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε ποτέ αρκετά, για να κρίνουμε αν κάτι είναι ευλογία ή συμφορά. Ακόμη αδελφοί μου δεν το καταλάβατε: Μόνο Ο Θεός γνωρίζει το καλό και το κακό μας!

Πρέπει λοιπόν να δείχνουμε απόλυτη εμπιστοσύνη Στον Θεό μας, όχι στα λόγια αλλά έμπρακτα! Υπάρχει άραγε περίπτωση αν αφεθούμε όπως ένα μικρό παιδί στο Θέλημά του, να νιώσουμε ποτέ θλίψη, άγχος , στενοχώρια;.

 

Πηγη : https://www.askitikon.eu