Προσευχή στην Παναγία

Ω Μακαρία Παρθένε, Κεχαριτωμένη Μαρία, υπερευλογημένη, στολίδι του ανθρώπινου γένους, χαρά των αγγέλων, αγαλλίαμα όλης της πλάσης, κορωνίδα των αρετών, εικόνα του Θεού πανέμορφη, καλότατη βασίλισσα, εγκωμιάζουμε την αγιωσύνη Σου.

Σου χρωστούμε χάριτες γιατί συνέργησες και διακόνησες στη λύτρωσή μας.

Σε παρακαλούμε, λοιπόν, Υπεραγία Θεοτόκε, δέξου τη δέησή μας και διαβίβασέ την στον Υιό Σου, τον Κύριο Ιησού Χριστό, και δι’ αυτού στον Θεό Πατέρα και το Άγιον Πνεύμα…

Αν ακούει τους αμαρτωλούς, που μετανοούν, ο Θεός πως δεν θ’ ακούσει τις δικές Σου πρεσβείες;

Σπεύσε, σπλαγχνικότατη μητέρα του Ιησού μας και απάλλαξέ μας από τους φόβους και τους πόνους μας.

Δώσε μας σταθερή μετάνοια. Έγνοια για τη σωτηρία μας.

Αναπλήρωσε ό,τι μας λείπει από τη μακροχρόνια κακία μας. Έχομε την ελπίδα ότι δεν θα μας εγκαταλείψεις για την πολλή Σου ευσπλαχνία, ω κεχαριτωμένη και ευλογημένη Παναγία Δέσποινα.

Γεννάδιου Σχολάριου

Το Όραμά του Βοσκού.

Από μικρός ζούσε στο βουνό ένας βοσκός. Ένα πρωί χτυπούσαν οι καμπάνες κάτω απ’ το χωριό. Κατεβαίνει κι’ εκείνος. Τρέχει για να προλάβει.

Μπαίνει στην Εκκλησία και βλέπει όλους να φορούν σαμάρια. Ντράπηκε που δεν φορούσε κι’ εκείνος. Πηγαίνει στον σαμαρτζή, αγοράζει το σαμάρι του, το φοράει και γυρίζει ξανά στην Εκκλησία.

Βλέπει, κάποια στιγμή, έναν χριστιανό και έσπερνε σπόρο, έναν άλλο που ζευγάριζε και τον παπά να τρώει ψάρι την ώρα που σήκωνε τα Άγια. Καθένας έκανε και τη δουλειά του.

Βγάζει κι’ αυτός τη φλογέρα του και άρχισε να παίζει. Τον πήραν για τρελλό. Με σαμάρι στην Εκκλησία και να παίζει και φλογέρα!!!

Τον πλησιάζουν οι χωρικοί και του ζητούν να τους εξηγήσει. Εκείνος τους λέει:
-Ήρθα στην Εκκλησία. Σας είδα όλους να φοράτε σαμάρια. Πήγα, έδωσα τόσα λεφτά, για να’ρθω κι’ εγώ με σαμάρι, σαν και σας. Είδα πάλι εκείνον που ζευγάριζε. Εκείνον που «σέρνισκε». Τον παπά και έτρωγε ψάρι. Καθένας έκανε τη δουλειά του. Έβγαλα κι’ εγώ τη φλογέρα μου- κι’ άρχισα να παίζω…

Ρωτούν μετά και τον παπά για τα λόγια του βοσκού. Κι’ ο παπάς τους είπε:
– Την ώρα που έβγαζα τα Άγια, σκέφθηκα πόσο νόστιμα θα ήταν, ζεστά-ζεστά, τα φρέσκα ψάρια που αγόρασα. Με πόση όρεξη θα τα έτρωγα.
Ρωτούν εκείνον που έσπερνε.

– Σκέφθηκα, είπε, να πάω να αποτελειώσω ένα κομμάτι που μου είχε μείνει στο χωράφι.
Το ίδιο είπε κι’ αυτός που ζευγάριζε.

Κατάλαβαν τότε, πως ο βοσκός ήταν αγνός και αυτοί όλοι αμαρτωλοί και τα σαμάρια που είδε ο βοσκός στις ράχες τους, ήταν οι αμαρτίες τους.

Ευχή Αγίου Δημητρίου τού Μυροβλυτη.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, προαίωνιε Λόγε τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, ὁ διὰ τῆς χάριτός σου ἐμπνεύσας, ἐν τῇ ψυχῇ τοῦ ἐνδόξου Μάρτυρος Δημητρίου εὐστάθειαν, τοῦ ἀνδρείως καθυπομεῖναι, ἐν πηλίνῳ σώματι, τὰς τῶν τυράννων σφοδρὰς βασάνους διὰ τὸ ὄνομά σου· ἐνίσχυσον δεόμεθά σου καὶ ἡμᾶς, ἵνα δυνηθῶμεν καρτερῶς ὑπομένειν τοὺς διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν γενομένους πειρασμούς, καὶ παντοδαπὰς ἀπειλὰς τοῦ διαβόλου· καὶ καθάπερ τότε καταργήσας τῇ δυνάμει σου διὰ αὐτοῦ, τὰς ἐπινοίας τῶν παρανόμων, ἐχαροποίησας τὰ τῶν Ἀγγέλων τάγματα, οὕτω καὶ νῦν, αὐτοῦ πρεσβεύοντος, εὔφρανον τὰς ψυχὰς ἡμῶν, ῥυσάμενος ἡμᾶς τῆς ἐπικειμένης ἡμῖν πρὸ πολλοῦ πικρᾶς τυραννίας, ὅπως ἂν καὶ ἡμεῖς οἰ ταπεινοί σου οἰκέται, εἰρηναίαν ζωὴν ἄγοντες, καὶ τὴν ἐτήσιον μνήμην αὐτοῦ ἐπιτελοῦντες, καταξιωθῶμεν τῷ ἐλέει σου εὐαρεστῆσαί σοι. Ὅτι εὐλογητὸς εἶ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ποιος θα άφηνε το μέλι με το γάλα αν δεν είχε κάτι πιο γλυκό; ( Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς )

Όλο το Ευαγγέλιο διδάσκει ότι πρέπει να αφήνουμε το μικρότερο για χάρη του μεγαλύτερου, το πεπερασμένο για χάρη του αιώνιου, το χειρότερο για χάρη του καλύτερου, το ευτελές για χάρη του πολύτιμου.

Εάν το Ευαγγέλιο δεν υποσχόταν κάτι μεγαλύτερης αξίας, ποιος δε θα εγκατέλειπε τότε κάτι μικρότερης αξίας;

Ποιος θα ανακάλυπτε τον πολυτιμότερο θησαυρό και θα τον άφηνε για κάποιον ευτελέστερο;
Ποιος θα άφηνε το μέλι με το γάλα αν δεν είχε κάτι πιο γλυκό;
Ποιος θα εγκατέλειπε τον πατέρα και τη μητέρα του αν δεν έβρισκε κάτι εγγύτερο;
Ποιος θα εγκατέλειπε τα παιδιά και τους φίλους του αν δεν έβρισκε κάτι αγαπητότερο;
Ποιος θα παρέδιδε οικειοθελώς αυτή τη ζωή στα βάσανα και το θάνατο, αν δεν διέκρινε την αθάνατη ζωή;
Ο Κύριος Χριστός είναι γλυκύτερος από το μέλι και το γάλα.

Πλησιέστερος συγγενής μας από τον πατέρα και τη μητέρα μας. Αγαπητότερος από τα παιδιά και τους φίλους μας. Πολυτιμότερος από όλους τους ορατούς θησαυρού, ακριβότερος αυτής της ζωής, επειδή χαρίζει την αθάνατη ζωή.

Όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο είναι υποδεέστερα από Εκείνον, μικρότερα, πικρότερα, ισχνότερα, ευτελέστερα και πρόσκαιρα.

Όποιος Τον αποδέχεται, εύκολα εγκαταλείπει τα πάντα, τα πάντα, επειδή έλαβε το άριστο και τον Άριστον.

Ω, Κύριε Ιησού, θησαυρέ όλων των άφθαρτων θησαυρών, βοήθησέ μας να λυτρωθούμε από όλα και να αγαπήσουμε Εσένα, τη ζωή και το αγαθό μας.

Σοί πρέπει πάσα δόξα και ευχαριστία και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Να τι θα πει να είσαι άνθρωπος της Εκκλησίας, με απλά λόγια

«Βλέπεις ένα φτωχό που ζητά ελεημοσύνη; Αναγνώρισε σ’ αυτόν τον αδελφό σου, και ελέησέ τον με την πεποίθηση ότι στο πρόσωπό του βλέπεις τον ίδιο τον Χριστό.

Σε επισκέπτεται ένας άνθρωπος, γνωστός ή και άγνωστος; Δέξου τον πάλι όπως θα δεχόσουν τον Κύριο, αν σου χτυπούσε την πόρτα. Αγκάλιασε τον με την αγάπη σου, φιλοξένησε τον με χαρά και συζήτησε μαζί του πνευματικά θέματα».

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Εαν θέλετε να ιατρεύσετε την ψυχή σας, ...τέσσερα πράγματα σας χρειάζονται! ( Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός )

«Αδελφοί, αν θέλετε να ιατρεύσετε την ψυχή σας, ...τέσσερα πράγματα σας χρειάζονται!

Κάμνουμε μία συμφωνία;

Από τον καιρόν που εγεννηθήκατε έως τώρα, όσα αμαρτήματα επράξατε, να τα πάρω εγώ εις τον λαιμόν μου, αρκεί η ευγένειά σας να θελήσετε να σηκώσετε τέσσερες τρίχες! Σας είναι βαρύ και δύσκολον;
-Και τί θα τα κάμω εγώ τα αμαρτήματά σας;
-Έχω μίαν καταβόθρα και τα ρίχνω μέσα!
-Ποία είναι η καταβόθρα;
-Είναι η ευσπλαχνία του Χριστού μας. 

 
Πρώτη τρίχα είναι:
Όταν θελήσετε να εξομολογηθείτε, το πρώτον θεμέλιον είναι, να συγχωράτε τους εχθρούς σας. Το κάμνετε; Επήρατε την πρώτην τρίχα!…

 
Δεύτερη τρίχα είναι:
Να εύρετε πνευματικόν καλόν, γραμματισμένον, ενάρετον, να εξομολογηθείτε τας αμαρτίας σας. Όταν κάνεις την αμαρτίαν, τότε πρέπει να εντρέπεσαι. Όταν εξομολογείσαι, πρέπει να μην έχεις καμμίαν εντροπήν. Όταν εξομολογείσθε, να λέγετε όλα σας τα αμαρτήμα¬τα καθαρά. Και πρώτον να ειπείς του πνευματικού σου: -«Πνευματικέ μου, θα κολασθώ διότι δεν αγαπώ τον Θεόν και τους αδελφούς μου με όλην μου την καρδιάν, ωσάν τον εαυτόν μου». Το έκαμες; Εσήκωσες και την δευτέραν τρίχα. 

 
Ή τρίτη τρίχα είναι:
σαν εξομολογηθείς, θα σε ερωτήσει ο πνευματικός:
-Διατί, παιδί μου, τα έκαμες όλα αυτά τα αμαρτήματα;
Πρόσεχε, μη κατηγορήσεις άλλον! Τον εαυτόν σου μόνον να κατηγορήσεις! Και να ειπείς: Τα έκαμα από κακήν μου προαίρεσιν. Εγώ φταίω.
Είναι βαρύ να κατηγορηθείς τον εαυτόν σου; Όχι; Λοιπόν, την επήρες και την τρίτην τρίχα. 

 
Έχομεν την τετάρτην τρίχα.
Όταν ο πνευματικός σου δώσει ευλογίαν και αναχωρήσεις, να αποφασίσεις με στερεάν γνώμην και απόφασιν, καλύτερα να πεθάνεις, καλύτερα να χύσεις το αίμα σου σε μαρτύριο, παρά να ξαναπέσεις σε αμαρτίαν. Το κάνεις και αυτό;
Αν ναι, να εσήκωσες και την τέταρτη τρίχα.
Αυτά είναι τα ιατρικά σου, αδελφέ. Τόσο ελαφρά, σαν να σηκώνεις τέσσερες τρίχες!».