Tην περίοδο της Τεσσαρακοστής ο διάβολος πολεμάει την νηστεία και τον νηστευτή με λύσσα! ( Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα )

Ήταν μια ευσεβεστάτη κυρία, η οποία έπασχε από καλπάζουσα μορφή καρκίνου. Οι ιατροί δεν την έδιναν πολύ καιρό ζωής και την συνιστούσαν να τρώει καταλύσιμα, διότι αλλιώς θα πέθαινε πιο γρήγορα, αφού έφτιαχνε και χημειοθεραπείες.

Ήταν περίοδος της Σαρακοστής και αυτή όχι μόνο νήστευε, αλλά και δεν έτρωγε απολύτως τίποτα! Παράλληλα παρακαλούσε την Παναγία να την κάνει καλά. Και πράγματι η γυναίκα αυτή σηκώθηκε στο πόδι και έγινε απολύτως καλά! Πέθανε μετά από μερικά χρόνια από άλλη αιτία.

Διαπιστώνουμε, ότι η δυνατή νηστεία με την δυνατή προσευχή, κάνουν όλα τα θαύματα, αρκεί αυτό να είναι προς όφελος της ψυχής μας.

Επειδή η νηστεία (υλική δηλ. αποχή από τα καταλύσιμα και πνευματική δηλ. Αποχή από τα Αμαρτήματα) εμπεριέχει ταπείνωση και Χάρη, κατακαίει τον διάβολο, με μια φωτιά χειρότερη από αυτήν της κολάσεως! 

Γι’ αυτό ο διάβολος κάνει τα πάντα, ώστε να εμποδίσει τον άνθρωπο να νηστέψει. Ειδικά την περίοδο της Τεσσαρακοστής πολεμάει την νηστεία και τον νηστευτή με λύσσα!

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

https://apantaortodoxias.blogspot.com/

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2019/03/t.html

Η αποδοχή της αμαρτίας μας είναι προσωπικός και πολλές φορές οδυνηρός δρόμος ( Ιερομόναχος Σεραπίων Σιμωνοπετρίτης )

Η αποδοχή της αμαρτίας μας είναι προσωπικός και πολλές φορές οδυνηρός δρόμος και περνάει από πόνο, άσκηση, οδύνη, αρρώστια, διωγμό, ατίμωση, απαξίωση.

 Άκόμα και ο πόνος για την αμαρτία είναι μεγάλος, μέχρι που η φιλανθρωπία του θεού τρυπήσει τον μέταλλο το σκληρό της καρδιάς μας.

 Γι’ αυτό τα οδυνηρά γίνονται ευεργεσίες για εκείνους, που όντως επιθυμούν ερωτικώς τον Κύριο και όχι τον εαυτό τους και της επιβίωσης της ψυχής τους κατά το λόγο του Κυρίου. Ο απολέσας την ψυχή του ευρίσκει αυτήν.


Ιερομόναχος Σεραπίων Σιμωνοπετρίτης

Πάτερ, θέλω νά ξαναφτιάξω τή ζωή μου Aπόσπασμα από ομιλία του π. Σάββα Αγιορείτη.

... Νά πῶ ἕνα παράδειγμα, γιατί τό ἔχω λίγο πρόσφατο. Πόσοι ἄνθρωποι βασανίζονται μέ τήν λεγόμενη σκέψη νά φτιάξουν τήν ζωή τους; Πασχίζουν οἱ ἄνθρωποι οἱ καημένοι νά κάνουν οἰκογένεια. Γιατί;
Γιατί ἔχει περάσει στό ὑποσυνείδητο ἀπό τούς «καλούς» γονεῖς καί τήν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα ὅτι σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά παντρευτοῦν. Ποιός σοῦ εἶπε ὅτι σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά παντρευτεῖ καί νά κάνει οἰκογένεια; Ἀγνοοῦμε στοιχειώδη πράγματα.
Βασανιζόμαστε μέ πράγματα πού δέν πρέπει.


Σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά θεωθεῖ, ὄχι νά παντρευτεῖ, νά κάνει οἰκογένεια. Καί ἀποτυγχάνουν, γιατί δέν πᾶνε μέ σωστά κριτήρια. Δέν ξέρουν κἄν πῶς θά γίνει αὐτή ἡ σωστή οἰκογένεια καί χωρίζουν καί οἱ ἄλλοι λένε «ξαναφτιάξε τήν ζωή σου..». Ἄντε πάλι! Δεύτερη φορά. Τί λέει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ; «λέλυσαι ἀπό γυναικός; μή ζήτει γυναῖκα» (Α΄Κορ. 7,27).
Χώρισες μιά φορά; Μή ζητᾶς ἄλλη γυναίκα. Μπελά στό κεφάλι σου θά ἔχεις δηλαδή, νά τό ποῦμε ἁπλά. Τό ἴδιο λέει καί γιά τήν γυναίκα. Χώρισες ἀπό τόν ἄνδρα; Μήν ψάχνεις ἄλλον ἄνδρα. Ὄχι, λέει ὁ ἄλλος ὁ κοσμικός, νά ξαναφτιάξεις τήν ζωή σου…
Ξέρετε τί ταλαιπωρία ἔχει αὐτό; Καί τό λέει καί ἀλλιῶς ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ. Τό λέει τό Εὐαγγέλιο, μήν σκανδαλιστεῖτε. «Ἐάν ἀπολελυμένην γαμήσει, μοιχᾶται» (Ματθ. 5,32). Τί θά πεῖ αὐτό; Αὐτός πού παίρνει μιά χωρισμένη, κάνει μοιχεία. Τό ξέρετε ὅτι ὑπάρχει τέτοια ἐντολή τοῦ Θεοῦ;
Ἐλάχιστοι ἄνθρωποι τό ξέρουν αὐτό καί παντρεύονται χωρισμένους καί χωρισμένες. Καί μετά ἔχεις τίς συνέπειες, βασανίζεσαι… Καταλάβατε; Καί σοῦ λέει ὁ ἄλλος: ὄχι, νά φτιάξεις τήν ζωή σου. Φτιάξε την… καί ἔχεις μιά ζωή μαύρη.
Γιατί, δέν τηροῦμε βασικά πράγματα. Γιατί δέν τά τηροῦμε; Γιατί, δέν τά ξέρουμε κἄν. Δέν πᾶς ποτέ νά ἀκούσεις ἕνα κήρυγμα, δέν μπαίνεις στόν κόπο νά διαβάσεις λίγο τί λέει ὁ κατασκευαστής σου. Γιατί ὁ Θεός εἶναι ὁ κατασκευαστής σου.
Ἐνῶ, γιά τό αὐτοκίνητο θά πάρεις τό manual καί θά τό κάνεις φτερό, νά μάθεις καί τήν παραμικρή λεπτομέρεια νά μήν χαλάσεις τό αὐτοκίνητό σου, τό εἴδωλό σου… Γιά ἐκεῖνο γιατί ἐνδιαφέρεσαι νά μάθεις τά πάντα καί γιά τήν ψυχή σου καί γιά τό σῶμα σου δέν ἐνδιαφέρεσαι νά μάθεις πῶς θά λειτουργήσεις τό σῶμα σου καί τήν ψυχή σου;

https://agiameteora-friends.net/

Ένα μικρό αγόρι, όταν είδε για πρώτη φορά τους μοναχούς, ρώτησε τον πατέρα του...

Ένα μικρό αγόρι, όταν είδε για πρώτη φορά τους μοναχούς, ρώτησε τον πατέρα του:

- "Μπαμπά, γιατί οι μοναχοί έχουν τόσο περίεργα ρούχα;"

- "Γιε μου το γεγονός είναι ότι πολύ λίγοι άνθρωποι ξέρουν για το μικρό μυστικό: οι μοναχοί μπορούν να πετάξουν όταν όλοι οι άνθρωποι κοιμούνται. Το απόγευμα, οι μοναχοί κρύβουν τα φτερά τους κάτω από τα ρούχα τους, οπότε κανείς δεν βλέπει πώς πετούν οι μοναχοί! "- είπε ο πατέρας με χαμόγελο.

- "Μπαμπά, θέλω επίσης να γίνω μοναχός και να μάθω να πετάω!" - αναφώνησε ο αγόρι.

"Αν μπορείς να γίνεις πραγματικός μοναχός τότε θα ξέρω ότι ο γιος μου είναι άγιος άνθρωπος, τότε μπορείς πραγματικά να πετάξεις!" Ο πατέρας απάντησε.

Ο παλιός μοναχός είπε: "Αν καταλάβετε ότι η αγιότητα δεν είναι στα ρούχα, αλλά σε μια καθαρή καρδιά, μπορείτε να γίνετε πραγματικός μοναχός". 

 http://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/02/blog-post_512.html

''Πριν από κάθε πτώση,προηγείται εγωιστική άνεση.Καί πριν από κάτι όμορφο,συντριβή και ταπείνωση." ( Άγιος Πορφύριος )

"Ένα αυγό σπάει και από ύψος 30 πόντων. Όμως ένας βράχος πρέπει να ανέβει πολύ υψηλά. Καί να πέσει για να συντριβεί.
Ο άνθρωπος που έχει πολύ σκληρή καρδιά, θα επιτρέψει ο Θεός να πετύχει κάποια πράγματα, να ανέβει ψηλά και κατόπιν να πέσει βαρύγδουπα για να συντριβεί, να μαλακώσει, να σπάσει.

Όμως ο μαλακός άνθρωπος, ο ευαίσθητος, ο πονόψυχος, μπορεί να μην έχει μεγάλες κοσμικέςεπιτυχίες, να βρίσκει όλο εμπόδια. Αυτό όμως τον προστατεύει από μεγάλες πτώσεις, τις οποίες η ευαίσθητη καρδιά του δεν θα αντέξει.
Να λοιπόν, που τα εμπόδια στη ζωή μας είναι η προστασία μας και όχι η κατάρα μας και η δοκιμασία μας. Έτσι όταν ο Θεός θέλει να μας γλιτώσει από εγωιστικά στραπατσαρίσματα βάζει εμπόδια στα σχέδιά μας. Δηλαδή, το εμπόδιο είναι η προστασία από εγωιστικές πτώσεις.
Γι΄ αυτό ο λαός λέει: “Κάθε εμπόδιο για καλό” και κατ΄ αναλογία “κάθε άνεση για κακό”! Λέγουν οι Πατέρες “ουδείς εισήλθε μετ’ ανέσεως στον παραδεισο”. Ως εκ τούτου πριν από κάθε πτώση, προηγείται εγωιστική άνεση. Καί πριν από κάτι όμορφο, συντριβή και ταπείνωση."

Άγιος Πορφύριος